Ουκρανία – Ελλάδα…βίοι παράλληλοι

Τότε ήταν η Αντάντ – Entente σήμερα είναι το ΝΑΤΟ.

Τότε η Ελλάδα οδηγήθηκε στη Μικρασιατική Καταστροφή, στον αφανισμό του Ελληνισμού της Μ. Ασίας, ήταν εκεί για 2.500 χρόνια και στην παραχώρηση της Α. Θράκης κατ΄ απαίτηση των συμμάχων, κυρίως των Βρετανών.
Σήμερα η Ουκρανία χάνει τις ανατολικές επαρχίες, ο ουκρανικός λαός καταδυναστεύεται και η Ελλάδα χάνει τον Ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας και ίσως και την καταστροφή της Οδησσού - Πόλης Μουσείο.

Τότε και σήμερα γίνεται πόλεμος με αντιπροσώπους.
Τότε χρησιμοποιήθηκε ο Ελληνικός Στρατός και σήμερα ο Ουκρανικός για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα. Και τότε και τώρα υπήρξε πολιτική συμφωνία, ο Ζελένσκι είναι ανεξέλεγκτος και στην Ελλάδα τότε ακόμη και το ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, συμφώνησε κατ΄αρχή.

Την Ελληνική προσφυγιά την υποδέχτηκε η φτωχή τότε Ελλάδα, την Ουκρανική η διεθνής κοινότητα.

Η Ελλάδα, Δημοκρατικός Στρατός, απέφυγε την ανακωχή το 1948 και οδηγήθηκε σε προσφυγιά, αιματοχυσία και διχασμό που επηρεάζει ακόμη και σήμερα την πολιτική ζωή του τόπου.
Σήμερα η Ουκρανία, αρνείται να συμφιλιωθεί με την ήττα, γιατί κανένας δεν θέλει την ήττα ή την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας, αποφεύγει το διάλογο – συνθηκολόγηση με την αιματοχυσία να συνεχίζεται.

Στους πολέμους δια αντιπροσώπων τα αποτελέσματα είναι γνωστά (Αφγανιστάν, Βιετνάμ, Κούρδοι). Οι «σύμμαχοι» θα αποχωρήσουν, θα αφήσουν πίσω μια ρημαγμένη και διαλυμένη οικονομικά χώρα, με εκατόμβες νεκρών, με απαιτήσεις αποζημιώσεων και αποπληρωμής της λεγόμενης βοήθειας και αδυναμία ανασυγκρότησης της Χώρας.

Χαμηλώστε τους τόνους κ. Πρωθυπουργέ και όχι μόνον εσείς, όταν ομιλείτε για ανθρώπινα δικαιώματα, παρά τα όποια θετικά βήματα

Στη Χώρα μας καταστρατηγούνται δικαιώματα σε κοινωνικές ομάδες όπως
α) οι ρομά₍με χαρακτηριστικά την περιθωριοποίηση, τις κακές συνθήκες διαβίωσης, τον αναλφαβητισμό, την επαιτεία και την παραβατικότητα,
β) τα ΑΜΕΑ με δυσκολίες πρόσβασης σε δημόσιους χώρους, τη δυσλειτουργία των ΚΕΠΑ, την περικοπή επιδομάτων,
γ) στα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ (πολιτικός γάμος, αναδοχή και υιοθεσία «με 5.000 παιδιά στα αζήτητα», αποκλεισμός από το σύστημα αιμοδοσίας),
δ) στους υποστηρικτές των ανθρώπινων δικαιωμάτων
ε) την άρνηση εργασίας στους οροθετικούς,
στ) στους πρόσφυγες και μετανάστες.
Ένα παγκόσμιο πρόβλημα, ιδιαίτερα στις χώρες της Ε.Ε. και την Ελλάδα που δεν υπάρχει κοινή μεταναστευτική πολιτική. Οι χώρες του Βίσεγκραντ, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία, υφίστανται κυρώσεις γιατί αρνούνται να δεχτούν πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ δέχονται ουκρανούς πρόσφυγες. Οι χώρες του Νότου, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία κ.ά. κατηγορούνται για επαναπροωθήσεις.

Personal

- Δεν εξέδωσα το βιβλίο «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΑΣ», αυτοέκδοση,  ούτε αυτό που ακολουθεί, για να μείνει το όνομά μου. Αλλά καλόν είναι να βρεθεί ένας εκδότης να το αναπαραγάγει γιατί έχει και αυτό την αξία του για τις ιδέες και αρχές που περιέχει αλλά και για μια στροφή προς τον κινηματογράφο.

- Έκανα τη δουλειά μου με ευγένεια και ιδιαίτερο πάθος γιατί το ήθελα αλλά και γιατί επιβαλλόταν και όχι για κοινωνική αποδοχή. Τι να την κάνω άλλωστε.

- Δεν έχω απομονωθεί αλλά από τα πράγματα λόγω σοβαρών οικογενειακών υποχρεώσεων και πανδημίας και για 8 χρόνια δεν υπήρχε  χρόνος.

- Τηρώ πιστά τον κανόνα «δεν πας σε μια παρέα όταν δεν περνάς καλά» και παίρνω αποστάσεις όταν χρειαστεί. Θα πρόσθετα και σε μια παρέα αγνώστων.

- Τηρώ πιστά τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και δεν νομίζω ότι είμαι χαμένος.

- Δεν μπορώ να αποδείξω  ότι δεν είμαι λέων.

- Σιχαίνομαι το κουτσομπολιό.

- Δεν με χαροποιεί το πρόβλημα του άλλου.

Καταλαβαίνω ότι για τους ανθρώπους που δεν έχουν τι να κάνουν, δεν έχουν ενδιαφέροντα ή έχουν αρχόμενη άνοια, είναι ψυχοθεραπεία η ενασχόληση με τις ζωές των άλλων.

 

Κινδυνεύουν να μετατραπούν σε SM, ξενοδοχεία ή γραφεία οι κινηματογράφοι ΑΣΤΟΡ, ΙΝΤΕΑΛ και ΑΕΛΛΩ

Οι κινηματογράφοι ΑΣΤΟΡ, που ανακαινίστηκε πρόσφατα και ΙΝΤΕΑΛ στεγάζονται σε διατηρητέο κτίριο επί της  οδού Κοραή, ιδιοκτησίας ΕΦΚΑ – Υπ. Εργασίας κινδυνεύουν με κλείσιμο.

Ο ΕΦΚΑ έχει προκηρύξει διαγωνισμό για μακροχρόνια μίσθωση και αξιοποίηση χωρίς να γνωρίζει κανένας την τύχη των κινηματογραφικών αιθουσών.

Ανάλογη τύχη περιμένει και τον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ, επί της Πατησίων. Για τις αίθουσες ΑΤΤΙΚΟΝ και ΑΠΟΛΛΩΝ αναφέρεται στον «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟ» γιατί καταστράφηκαν, έκλεισαν και δεν προχωράει η αποκατάστασή τους και η λειτουργία τους.

Με την υπέρ 10-ετή οικονομική και πανδημική κρίση στην Αθήνα έκλεισε μεγάλος αριθμός κινηματογραφικών αιθουσών.

Σήμερα διερχόμεθα μια κρίση άλλης μορφής  που θεωρεί τον πολιτισμό βάρος, έχει μετατρέψει την Αθήνα σε ένα απέραντο υπνωτήριο με κίνδυνο καταστροφής της ιστορίας της και της πολιτιστικής της εικόνας.  

 

Έτσι αποχαιρετήσαμε σήμερα τον αείμνηστο Δ/ντη μας Ευθύμιο - Θύμιο Γκουλιώνη.

"Αποχαιρετούμε σήμερα τον αγαπημένο μας Διευθυντή, συνάδελφο και φίλο, που φεύγει για το μεγάλο ταξίδι με αισθήματα θλίψης και οδύνης.

Έναν άνθρωπο που κόσμησε τη δημόσια διοίκηση και ασκούσε τα καθήκοντά του με ευγένεια, καλοσύνη, εντιμότητα και εξυπνάδα. Ήταν αποτελεσματικός στο έργο του καθώς γνώριζε άριστα τη διοίκηση και τα επιμέρους τεχνικά θέματα ενώ έλυνε τα προβλήματα που ανέκυπταν. Εξυπηρετούσε αγόγγυστα τους παραγωγούς και τους συναδέλφους, οι οποίοι του το ανταποδίδαν με το φιλότιμό τους και την αναγνώρισή τους.

Όλοι εμείς που συνεργαστήκαμε μαζί του του χρωστάμε πολλά. Διαμόρφωσε το χαρακτήρα μας, μας καθοδήγησε σωστά στα πρώτα δύσκολα υπηρεσιακά χρόνια, μας μύησε στην εντιμότητα και το δίκαιο, μας ενέπνευσε το σεβασμό για τον παραγωγό.

Βρέθηκε στην περιοχή μας, μακριά από τον τόπο των συμφερόντων του, πληρώνοντας το τίμημα των δημοκρατικών αντιλήψεων που εμφορούνταν και τις οποίες ακολούθησε με συνέπεια στη ζωή του.

Υπηρέτησε στην επαρχία πολλά χρόνια, στην πρώτη γραμμή και στη μαχόμενη γεωπονική πράξη. Διήλθε από όλες τις διοικητικές βαθμίδες ως και το αξίωμα του Διευθυντού Γεωργίας, θέση την οποία τίμησε με την παρουσία του.

Ήταν καλός οικογενειάρχης και καλός πατέρας δύο κοριτσιών, της Βάσιας και της Χριστίνας, που ασκούν σήμερα το ιατρικό επάγγελμα μαζί με τους ιατρούς συζύγους τους.

Στοργικός και δοτικός, συνάμα, πρόσφερε τόσο στη σύζυγό του Αγγελική όσο και στη Βάσια και τη Χριστίνα ό,τι χρειαζόταν για να νιώθουν αυτάρκεις και να προκόψουν. Και αυτές του το ανταπέδιδαν με αγάπη και με σεβασμό πάντα και ιδιαίτερα τις τελευταίες δύσκολες ημέρες. Πολύτιμη η κληρονομιά που τους καταλείπει. Πρέπει να είναι υπερήφανες για το ήθος του, το έργο του, την προσφορά του στο κοινό καλό και την αγάπη με την οποία τον αγκαλιάζουμε όλοι όσοι τον γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε μαζί του.

Νοσταλγούσε το Καστράκι, για τις παιδικές του αναμνήσεις, τα προσφιλή του πρόσωπα αλλά και τα πρώτα υπηρεσιακά του χρόνια.

Θα ήταν παράλειψή μας να μην αναφερθούμε και στην υποδειγματική αδελφική σχέση που διατηρούσε με την αδερφή του. Η καρδιά του χτυπούσε για αυτήν και ταυτόχρονα ένιωθε αντίστοιχα συναισθήματα από μέρους της.

Γαλουχημένος στους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς και ποτισμένος με δυνατά βιώματα ένιωθε συγκίνηση με τους στίχους από το ποίημα των Μίκη Θεοδωράκη - Ερρίκου Θαλασσινού «Της ξενιτιάς»: «Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή…».

Η ευλογημένη βροχή του τόπου μας ας δροσίζει το πρόσωπο του και ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αχαϊκής γης που θα τον σκεπάσει.

Καλό ταξίδι κ. Γκουλιώνη, θα σε θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη"

8/11/22: ημέρα θλίψης και πένθους

Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο αγαπημένος Διευθυντής μας Ευθύμιος – Θύμιος Γκουλιώνης. Με ευγένεια, καλοσύνη, εντιμότητα και εξυπνάδα ασκούσε τα καθήκοντά του.  Έλυνε προβλήματα, εξυπηρετούσε αγόγγυστα παραγωγούς και συναδέλφους που του ανταποδίδαν το φιλότιμό τους και την αναγνώρισή τους.

Βρέθηκε στην περιοχή μακριά από τον τόπο των συμφερόντων του λόγω των δημοκρατικών αντιλήψεων.

‘Ήταν καλός οικογενειάρχης και καλός πατέρας δύο κοριτσιών που ασκούν σήμερα το ιατρικό επάγγελμα μαζί με τους ιατρούς συζύγους τους.

Τον αποχαιρετούμε με αγάπη, εκφράζοντες τις συλλυπητήριες μας ευχές μας στην οικογένειά του.

Καλό ταξίδι κ. Γκουλιώνη