«Η Ελλάς ευγνωμονούσα»: Θεόδωρου Βρυζάκη, 1858.

Ζωγραφίστηκε στο Μονάχο που ζούσε ο Θ. Βρυζάκης.

Παρουσιάζει την Ελλάδα σαν αρχαία κόρη αλλά και σαν Παναγία της Αγίας Σκέπης, πάνω σε σύννεφο.

Με τα χέρια απλωμένα και κάτω να βρίσκονται μορφές της Ελληνικής Επανάστασης με πιστά χαρακτηρισκτικά των προσώπων τους και της ενδυμασίας τους.

21 μορφές και ένα παιδί βρίσκονται δεξιά και 21 στα αριστερά.

Όλοι κοιτούν τη μορφή της εκτός από δύο, που κοιτούν μπροστά και στους οποίους ο Βρυζάκης αναγνώριζε το πνευματικό τους και το πολιτικό τους έργο αντίστοιχα και τη συμβολή τους στην πνευματική αναγέννηση του Ελληνικού Λαού.

Τρείς ακόμη γονυπετείς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με σταυρωμένα χέρια και το βλέμμα χαμηλά, πίσω ο Κων/νος ο αδελφός του και με την πλάτη ο αδελφός του Γεώργιος, μετανοιωμένους για τη δολοφονία του Καποδίστρια και καταδικασμένους να ζητούν συγχώρηση από την πατρίδα για το έγκλημα που διέπραξαν.

Συνέβη το μακρινό 2006, στο μακρινό Ελ Σαλβαντόρ

τότε που ο καρδιοχειρουργός Σάμιουελ Ουαϊνστάιν, διέκοψε καρδιοχειρουργική επέμβαση για να δώσει 570 κυβ. εκ. από το αίμα του, της ομάδας Β Ρέζους Αρνητικό, όταν διαπιστώθηκε ότι το απόθεμα του τοπικού νοσοκομείου είχε εξαντληθεί. Μετά από 20 λεπτά επέστεψε και συνέχισε την επέμβαση.

Συμμετείχε ως μέλος σε αποστολή της Heart Care International – Διεθνούς Καρδιολογικής Φροντίδας στο Ελ Σαλβαντόρ. Η Οργάνωση είχε ιδρυθεί από τον καρδιολόγο Ρόμπερτ Μίτσλερ.

Χάρη στο αίμα του γιατρού - καρδιοχειρουργού ο μικρός Φραντσίσκο Καλντερόν Άντονι Φερνάντες, γιός φτωχών χωρικών και ύστερα από 12-ωρη εγχείρηση στην οποία συμμετείχε και ο δρ. Μίτσλερ, επέζησε. Η εγχείρηση αφορούσε αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας με την πνευμονική και τις πνευμονικής βαλβίδας με τεχνητή στη συνέχεια. 

Οι μαύροι, το σιτάρι, το καλαμπόκι, το ψωμί, τα σφακτά και το γεύμα

«Καλλιεργούμαι σιτάρι
και μας ταΐζουν καλαμπόκι.

Φτιάχνουμε ψωμί
και μας δίνουν την κόρα.

Σερβίρουμε το γεύμα
και μας δίνουν τα αποφάγια

Γδέρνουμε τα σφακτά
και μας δίνουν το δέρμα.

Και με τον τρόπο αυτό
μας κοροϊδεύουν.

Αρμέγουμε το γάλα
και μας δίνουν αλκοόλ.

Και λένε αυτά αρκούν στον αράπη».

«Μαύρη κουλτούρα και μαύρη συνείδηση»
Λόρενς Λεβίν

Ένα ποίημα που δείχνει τη δύναμη και τη δημιουργικότητα των μαύρων, ακόμη και στο καθεστώς της δουλείας και την πλούσια κουλτούρα των σκλάβων που τους βοηθούσε να διατηρούν την ανθρώπινη υπόστασή τους.