Βολιβία Έβο Μοράλες

Εξελέγη το 2005 με τη στήριξη μιας συμμαχίας κοινωνικών κινημάτων, αυτοχθόνων, αγροτών, πανεπιστημιακών και διανοουμένων. Επανεξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία στις εκλογές του 2009 και του 2014. Το Φλεβάρη του 2016 διοργάνωσε δημοψήφισμα ζητώντας την τροποποίηση του συντάγματος για να διεκδικήσει τέταρτη θητεία. Το έχασε και αποφάσισε να αναζητήσει άλλες νομικές μεθόδους. Τελικά το συνταγματικό δικαστήριο τον δικαίωσε επικαλούμενο το «ανθρώπινο δικαίωμα» του εκλέγεσθαι. Στις εκλογές τις 20/10/2019 ανακηρύχτηκε νικητής. Υπήρξαν κατηγορίες για νοθεία, ξέσπασαν διαδηλώσεις και ταραχές ο Μοράλες παραιτήθηκε και ζήτησε πολιτικό άσυλο στο Μεξικό.

Στα 13 χρόνια διακυβέρνησης διπλασίασε τον κατώτερο μισθό, μείωσε την ακραία φτώχεια, οδήγησε την Βολιβία σε τροχιά ανάπτυξης, ενσωμάτωσε τους περιθωριοποιημένους ιθαγενείς στην πολιτική και οικονομική ζωή της Χώρας, ενίσχυσε τη θέση των γυναικών, κατασκεύασε μεγάλα δημόσια έργα (δρόμους, αεροδρόμια). Όμως η μείωση των εσόδων από τις εξαγωγές φυσικού αερίου και η πυρπόληση των δασών του Αμαζονίου για εξασφάλιση σόγιας και βοδινού κρέατος της Κίνας προκάλεσαν δυσαρέσκεια. Έχασε τα λαϊκά του ερείσματα. Εγκατέλειψε τη θέση του στους αντιπάλους του και δεν άφησε να εξελιχτεί εμφύλια σύγκρουση το Νοέμβριο του 2019.

Στις εκλογές του Οκτώβρη του 2020 το σοσιαλιστικό κόμμα, που ίδρυσε και ήταν πρόεδρός του ο Μοράλες υπερίσχυσε στις εκλογές και ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή του. 

Ισλαμοφοβία

κατάσταση φόβου και μίσους κατά των ετερόδοξων μουσουλμάνων. Στην Ελλάδα η ρητορική μίσους,  η ξενοφοβία και ο αντισημιτισμός αντιμετωπίζονται με τον αντιρατσιστικό νόμο. Οι μουσουλμάνοι έχουν θέση στις χώρες της Ε.Ε. Η μισαλλοδοξία δεν έχει. Οι μουσουλμάνοι δεν είναι οι άνθρωποι μόνον για τις χαμηλά αμειβόμενες εργασίες. Η ελευθερία της έκφρασης κινείται μέσα σε θεσμικά όρια, ιδιαίτερα όταν εξυπηρετούνται σκοπιμότητες. Χιούμορ και γελοιογραφίες που προκαλούν ή προσβάλουν ηγέτες και δόγματα αναζωπυρώνουν το θρησκευτικό μίσος, οδηγούν σε ακραίες εκδηλώσεις και δεν συνιστούν ελευθερία της έκφρασης. Παραβατικές συμπεριφορές μουσουλμάνων ή όχι πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως προβλέπεται χωρίς στοχοποιήσεις, διακρίσεις και αδικίες. Η ενσωμάτωσή τους, όπως στην πλειοψηφία του συμβαίνει με του μουσουλμάνους των βορειοαφρικανικών χωρών, ίσως είναι μια λύση. 

Μήπως το περιοδικό, που θεωρεί σάτυρα την προσβολή ηγετών και δογμάτων και με σκοπό να αυξήσει τον αριθμο των πωλούμενων φύλλων, αναζωπυρώνει το θρησκευτικό μίσος, δημιουργεί προβλήματα στην εξωτερική πολιτική και στη γαλλική κοινωνία και έχει και ηθική ευθύνη για το θάνατο 10-δων ανθρώπων, πρέπει να κλείσει με πρωτοβουλία των εργαζομένων και της ιδιοκτησίας?

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Η Τουρκία διεκδικεί μια «ελεγχόμενη» ζώνη από την Ίμβρο και την Τένεδο μέχρι την Κρήτη ίσως και τη Λιβύη.

Τμηματικά το πετυχαίνει. Υπενθυμίζεται ότι ανατολικά της Λήμνου η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει γεωτρήσεις, ανατολικά των Ιμίων δεν αφήνουν ούτε τα ψαροκάικα. Η Λήμνος είναι εκτός σχεδιασμού των νατοϊκών ασκήσεων.

Σήμερα το πρόβλημα τη Τουρκίας είναι η ΑΟΖ του Καστελόριζου που ανατολικά συνδέεται με τη ΑΟΖ της Κύπρου και περιορίζει την Τουρκία στο κόλπο της Αττάλειας και δυτικά ενώνεται με την ΑΟΖ της Ηπειρωτικής Ελλάδος που κόβει τη ζώνη που σχεδιάζει η Τουρκία.

Η Τουρκία θέλει συγκυριαρχία δεν θέλει συνεκμετάλλευση. 

Η προετοιμασία των διερευνητικών σταμάτησε  με την ανακήρυξη της ΑΟΖ  με την Αίγυπτο. 

Ούτε το Διεθνές Δικαστήριο είναι λύση γιατί με τους όρους που θέτει η Ελλάδα και χωρίς διάλογο δεν μπορεί να γίνει προσφυγή. Άλλωστε η Τουρκία δεν πειθαρχεί και δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο, χρησιμοποιεί το δίκαιο του ισχυροτέρου. Που σημαίνει ότι ούτε το συνυποσχετικό θα τηρήσει ούτε την απόφαση του Δικαστηρίου αν δεν είναι συμφέρουσα γι΄αυτήν .

- Απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Ο Υπ. Εξ. ΗΠΑ Πομπέο ομιλεί περί «…περιορισμού του στρατιωτικού αποτυπώματος στο Αιγαίο».  

- Επιδιώκει τη διάσπαση του ενιαίου μετώπου Ελλάδος – Κύπρου. Παραβιάζει τη δυνητική ΑΟΖ του Καστελόριζου.

- Δεν αναγνωρίζει και δεν αναγνώρισε ποτέ την Κυπριακή Δημοκρατία. Ζητάει τη συμμετοχή του ψευδοκράτους σε ενδεχόμενη σύσκεψη εκπροσώπων των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου ενώ γνωρίζει ότι δεν μπορεί να συμμετάσχει γιατί δεν είναι αναγνωρισμένο κράτος.

- Στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στις αρχές του Οκτώβρη 2020 η Τουρκία, κέρδισε χρόνο, πέτυχε «διάλογο» αντί των κυρώσεων, παραβίασε τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου - Βαρώσια για να ενισχύσει τον Τατάρ αλλά και για να δημιουργήσει τετελεσμένα.   

- Παρενέβη απροκάλυπτα στις προεδρικές εκλογές του ψευδοκράτους υπέρ του Ερσίρ Τατάρ που φαίνεται να υποστηρίζει την άποψη των δύο κρατών και κατά του μετριοπαθούς Ακιντζί που υποστήριζε τη ΔΔΟ.

Φαίνεται ότι η Χώρα και η Κύπρος έχουν μπει σε μια μακροχρόνια φθορά  που θα αργήσει να τελειώσει.

«Ατομική ευθύνη» σημαίνει:

-  κοινωνική ευθύνη, σεβασμός στον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα στο εργαζόμενο,

- τήρηση των μέτρων,

- αυτοπροστασία, αυτοπεριορισμό, ελπίζω όχι αυτοθεραπεια,

- περιορισμό κοινωνικών – δημόσιων σχέσεων,

- μετάθεση ευθυνών για το φιάσκο του ανοίγματος της οικονομίας, που δεν άνοιξε, του τουρισμού, που απέφερε το 15% των περυσινών μικτών εσόδων και της διαχείρισης της πανδημίας.

Τι σημαίνει άραγε ατομική ευθύνη για τους ψεκασμένους, τους αμφισβητίες, τους εργοδότες που δεν κάνουν ελέγχους ή ματακυλίουν το κόστος του ελέγχου στους εργαζόμενους ή αποκρύπτουν ενδεχόμενα κρούσματα, τους επιπόλαιους υγειονομικούς, τους συμμετέχοντες στις πλατείες της ανυπακοής,  

Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ - Χ.Α. ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Α) Με την όποια απόφαση καταδίκης των στελεχών της Χ.Α. δεν τελειώνει η ακροδεξιά στην Ελλάδα. Θα τελειώσει μόνο με ένα μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα που 

1) θα αποκαλύπτει:
- όσους την ανέχονται η την υποθάλπουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους,

- την ανοχή των διωκτικών αρχών,

2) θα καταδικάζει και θα αποτρέπει: τη ρητορική μίσους, τη μισαλλοδοξία, τη φασιστική βία, την ομοφοβία, το κοινωνικό μίσος για την αναπηρία και τους Ρομά. 

 Θα τελειώσει με το σύνολο του  πολιτικού κόσμο απέναντι.
H εκλογική άνοδο της Χ.Α. αποδίδεται:
- στην κρίση του πολιτικού συστήματος και  στην ψήφο διαμαρτυρίας που έδωσαν οι εκλογείς ιδιαίτερα τα νέα παιδιά.
- στο γεγονός ότι χάθηκε ο ελκυστικός λόγος της αριστεράς λόγο της εγκατάλειψης των αρχών και των αξιών της.
- στο παράδοξο να φαίνεται ότι έχουν εκλογική ωφέλεια από τη δημόσια βία και την ένταση που προκαλούν.

Β) Με την όποια απόφαση ο Παύλος δεν θα γυρίσει πίσω και δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί τον σκότωσαν.

Γ) Το αντιφασιστικό κίνημα εξανάγκασε την συγκυβέρνηση της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ  να στείλει τους φακέλους που συνδέονται με ποινικά αδικήματα της Χ.Α. στη δικαιοσύνη (Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Ν. Δένδιας), είχε τη συμβολή του στην ανακοπή της πορείας της Χ.Α. την εκλογική της αποδοκιμασία και την παραμονή της εκτός Βουλής. Κράτησε στην επικαιρότητα για επτά χρόνια την υπόθεση της δολοφονίας, συμπεριλαμβανομένων και των πεντέμισι χρόνων διεξαγωγής της δίκης, ενίσχυσε την οικογένεια και τους παράγοντες τις δίκης (δικηγόρους και μάρτυρες). Απέτρεψε συγκεντρώσεις υποστήριξης των απολογουμένων μέσα και έξω από την αίθουσα που δικαζόταν η Χ.Α.

Κουραστήκαμε…

- Από τη δίμηνη ανοιξιάτικη καραντίνα και την εξαχρείωση των αποτελεσμάτων της.

- Από επιστημονική απαξίωση των εμπειρογνωμόνων και της προσωπικότητάς τους με την εμπλοκή τους σε πολιτικά παιχνίδια και τις εμφανίσεις τους στα μμε που 9 μήνες μετά δεν έχουν να πουν κάτι νεότερο και τέλος με την αφωνία τους για το προβλήματα του ΕΣΥ.

- Από τις κυβερνητικές επιλογές και την κοινωνική τους αναλγησία. Φαίνεται να αδιαφορούν για τους αποκλεισμένους του κέντρου της Αθήνας, τους φτωχούς, τα γηροκομεία, τους ηλικιωμένους, τα μμμ, τα σχολεία, την ενίσχυση του ΕΣΥ με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό, για τις επιχειρήσεις που μετακυλούν το κόστος των ελέγχων στους εργαζόμενους.

- Με τα περί «ατομικής ευθύνης» που μεταθέτουν ευθύνες άλλων και από την απείθεια και αμφισβήτηση της ίωσης, της προστασίας των μασκών και των εμβολιασμών.

- Από την ανευθυνότητα ορισμένων  εργαζομένων, ιδιαίτερα σε ευαίσθητους χώρους (γιατροί, νοσηλευτές, προσωπικό οίκων ευγηρίας) που γυρίζουν στη δουλειά τους με ύποπτα συμπτώματα.