Sunday, March 31, 2013

KATAΘΕΣΕΙΣ…

- Κάποτε απέδιδαν εισόδημα,

- Σήμερα θεωρούνται επενδύσεις και μετατρέπονται σε δάνεια,

- Χρησιμοποιούνται ως μέσον οικ. πολιτικής,

- Δεν είναι εξασφαλισμένες και εγγυημένες και δεν είναι πάντοτε διαθέσιμες,

- Δεν είναι εξασφαλισμένες από επιβολή φόρων και έκτατων εισφορών,

- Εξαρτώνται από την αξιοπιστία του πιστωτικού ιδρύματος που οι καταθέτες και οι υπάρχοντες μηχανισμοί αδυνατούν να ελέγξουν,

- Αρπαγή καταθέσεων συνέβη για πρώτη φορά,

- Αποτελούν το οξυγόνο του χρηματοπιστωτικού συστήματος,

- Οι μεγαλοκαταθέτες, οι μεγιστάνες κ. άλ. ας βρουν τα δικά τους επιχειρήματα γιά να υπερασπιστούν τις καταθέσεις τους.

Labels:

Thursday, March 28, 2013

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

- Πλήρης εξάντληση των πνευματικών ρευμάτων που σφράγισε τη μεταπολιτευτική περίοδο.

- Η σύνδεση τους με τον εκδυτικισμό και την εγκατάλειψη “της στενής Ελληνικής ταυτότητας”.

- Ανικανότητα και διαφθορά οικονομικών και πολιτικών ελιτ.

- Οι διανοούμενοι από επικριτικοί προς την εξουσία έγιναν θεράποντες και υποτακτικοί της, αστέρες τηλεοπτικών μέσων, φορείς κυβερνητικής πολιτικής και εκφραστές της αλήθειας όπως ισχυρίζονται.

- Από συνείδηση των λαών και εκφραστές διαφορετικών τάξεων σήμερα αποτελούν μέρος των αρχουσών τάξεων.

- Από παραγωγοί και φορείς ιδεολογιών κατέληξαν να μη διαπνέονται από συγκεκριμένη ιδεολογία.

- Είναι επιχειρηματίες της γνώσης και της πληροφορίας, συγκυβερνούν με επιχειρηματίες και πολιτικούς.

Ιδεολογικά ρεύματα διαμορφώθηκαν με τη σχέση τους η την επιρροή τους από την:

1) καταγωγή και τη συνέχεια των Ελλήνων (αρχαιότητα, Βυζάντιο, Νέος Ελληνισμός – 1204: αφετηρία και διαμόρφωση του Νέου Ελληνισμού)

2) την εθνογένεση

3) την ορθοδοξία - νεοορθοδοξία

4) τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό

5) το νεοοθωμανισμό.

1) Ισχυρό ρεύμα φυγής προς το ιστορικό παρελθόν,.
Η Αρχαία Ελλάδα ως πρότυπο και σημείο αναφοράς για το σύγχρονο κόσμο και αναφορά στην άμεση δημοκρατία.
Εκφραστές: Καστοριάδης, Αξελός, Παπαϊωάννου.
Σημειώνεται ότι το Βυζάντιο αναπτύχθηκε στις περιοχές που είχε αναπτυχθεί ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός και θεωρείται η ισχυρότερη περίοδος του Ελληνισμού.
Αναδεικνύεται ως πρότυπο σε αντιπαράθεση με το Βυζάντιο και το τη χριστιανική Ελλάδα. Κληροδοτείται στη Δύση (Καστοριάδης).
Η εμμονή στην ανωτερότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με απόλυτα και φυλετικά χαρακτηριστικά πιθανόν να οδηγήσει στην ανάπτυξη ρατσιστικών, αυταρχικών και ανορθολογικών αντιλήψεων.
Εκφυλίζεται σε συνωμοσιολογία, γενικευμένο ανορθολογισμό, ακροδεξιές πολιτικές απολήξεις, αρχαιοπληξία και απολήξεις προς το διεθνιστικό οικουμενισμό η το φυλετικό ανορθολογισμό. Διαπλέκεται με τον ανορθολογισμό, την αστρολογία και το «υπερφυσικό».

2) Υπερνεωτερικός μαρξισμός με κύριο χαρακτηριστικό την αυτονομία. Εκφράστηκε από το Μιχάλη Ράπτη, τον Παν/τη Κονδύλη αλλά και από συντάκτες του «΄Αρδην».

3) Το μαρξισμό της εθνοαποδομητικής ιστοριογραφίας. Εκφράστηκε κύρια από ορισμένους πανεπιστημιακούς. Επιδιώκουν αν αποδείξουν ότι δεν υπάρχει ιστορική συνέχεια από την αρχαιότητα το Βυζάντιο και το νεότερο Ελληνισμό.
Αποδέχονται το μαρξιστικό σχήμα εθνογένεσης ως συνέπεια της ανάπτυξης της αστικής τάξης. Ο Κορδάτος θεωρεί το 1453 ως αφετηρία της εθνογένεσης και άλλοι μετά το διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση.

4) Νεοορθοδοξία:
- σκοπός η έναρξη μιας διαδικασίας πνευματικής ανασυγκρότησης,
διεύρυνε ουσιαστικά το πεδίο της νεοελληνικής συνείδησης κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Αναζήτηση εναλλακτικών ως προς τα κυρίαρχα προτύπων και αξιών ιδιαίτερα σε συνθήκες βίαιης ανατροπής των παραδοσιακών μοντέλων πολιτισμού και διαβίωσης. Θα ανανεώσει το μοναχισμό του Αγίου Όρους. Συμφωνούσαν στην υπεράσπιση του Ελληνισμού όπως είχε διαμορφωθεί ως οικουμενική παράδοση της βυζαντινής και οικουμενικής περιόδου. Θεωρούσαν την Εκκλησία ισχυρό ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση και «συνδετικό ιστό» της ελληνικής κοινωνίας. Ο Χρήστος Γιανναράς μιλούσε για μεταφορά του Πατριαρχείου στη Θεσσαλονίκη για να εξυπηρετήσει τη δυναμική του νέου Ελληνισμού.
Το ρεύμα αυτό θα ακολουθήσουν και μαρξιστές (Μοσκώφ)
Ανάμεσα τους και οι Χρήστος Γιανναράς και Στέλιος Ράμφος.
Ο πρώτος εξ΄ αυτών προτείνει την αποδοχή του νεοοθωμανισμού ως πλαισίου μέσα στο οποίο θα κινούνται οι ΄Ελληνες μεταβάλλοντας εκ νέου το Πατριαρχείο σε σύγχρονο όργανο ενότητας με παραμονή στην Κων/λη.
Υποδεικνύει η Τουρκία να γίνει άξονας πολιτιστικής συνοχής των χωρών της άλλωστε οθωμανικής αυτοκρατορίας και η Ελλάδα να λειτουργεί ως πολιτιστικός καταλύτης δημιουργικής συμπόρευσης. Τελικά προτείνει την υπαγωγή της Χώρας στο φιλοδυτικό τουρκικό Ισλάμ, ευθυγραμμιζόμενος με την αμερικάνικη στρατηγική, αντί να προτείνει μια συμμαχία με την ορθόδοξη Ευρώπη. Έχει ολοκληρώσει τη μετάβασή του στο νεοοθωμανισμό μέσο «της οικουμενικότητας του ελληνισμού» και την περιφρόνηση προς το ελληνικό έθνος – κράτος. Του αποδίδεται η έκφραση finis Graeciae.
O δεύτερος συνδέει την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία με τη βυζαντινή φιλοσοφία. Απομακρύνεται από τον μαρξισμό και τον Καστοριάδη και ομιλεί για διαγραφή του παρελθόντος, έχει αναδειχθεί σε βασικό ιδεολογικό υποστηριχτή της μνημονιακής πολιτικής της Χώρας (μνημονακός διανοούμενος), προσχώρησε στον αμερικανοκρατούμενο εκσυγχρονισμό.
Η επίσκεψη του πρώτου στην Κωνσταντινούπολη και του δεύτερου στη Νέα Υόρκη θα λειτουργήσει "ως η Δαμασκός του Απόστολου Παύλου" γιά τη μεγάλη στροφή αμφοτέρων.

5) Νεοτουρκισμός:
- η επιστροφή του τουρκισμού ως αποφασιστικού παράγοντα στην περιοχή,
- εκφράζεται με την τουρκική επικυριαρχία στην περιοχή,
- στηρίζεται στην οικονομική, δημογραφική και στρατιωτική υπεροχή του τουρκικού έθνους.

- σκοπός είναι μια τουρκική αυτοκρατορία με ιδεολογική και πνευματική υποταγή της Χώρας μας,
- εμφανίζεται
με διεκδικήσεις στην Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίου και τη συνέχιση του ελέγχου του πατριαρχείου με πατριάρχη τούρκο υπήκοο και έδρα την Κωνσταντινούπολη. Ο Πατριάρχης ζει σε πνευματική αιχμαλωσία και βλέπει τη νεοοθωμανική προοπτική σαν μια ευκαιρία να αποκτήσει και πάλι το ποίμνιο και ρόλο έστω και υποταγμένο,
με έλεγχο μουσουλμανικών κρατών (Αλβανία, Βοσνία κ. άλ.) και έλεγχο μειονοτήτων (Θράκη, Κύπρος, Βουλγαρία κ. άλ.)
- βρίσκεται σε αντίθεση με την πολιτική Κεμάλ που προωθούσε τη δημιουργία ενός «ομοιογενούς εθνικού κράτους» με γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις,
- εμπνευστής ο Νταβούτογλου.

Γιατί θα αποτύχει:
- γιατί δεν διαθέτει μια πολιτιστική υπεροχή όπως οι ¨Έλληνος με τον Αλέξανδρο και οι Ρωμαίοι με τις διοικητικές υποδομές και την κρατική οργάνωση,
- γιατί η στρατιωτική υπεροχή απαιτεί υψηλό βαθμό οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής οργάνωσης,
- λόγο των εσωτερικών αντιθέσεων , το κουρδικό και της αναπόφευκτης σύγκρουσης ισλαμιστών και εκσυγχρονιστών.

Στην επεκτατική στρατηγική του νεοοθωμανισμού η χώρα μπορεί να αντιτάξει:
- ένα κράτος έθνος που μπορεί να μετά βληθεί σε κάτι ευρύτερο μαζί με άλλους εταίρους,
- σταθερή και αταλάντευτη γραμμή στις τουρκικές προκλήσεις και συμπαράταξη με τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν επιθυμούν την Τουρκία στην ΕΕ,
- τη δημιουργία ενός βαλκανικού πόλου στα πλαίσια της ΕΕ και στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία και την Ουκρανία,
- την αναζήτηση προτύπων στην Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, στοιχεία του οποίου αποτελούν και πρότυπα ενός Οικουμενικού Πολιτισμού, ιδιαίτερα στις μέρες μας που ο ελληνισμός βρίσκεται σε παρακμή.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΥΓ. Οι εκτεταμένες αναφορές στον τραγουδοποιό (που αμειβόταν για τις συναυλίες του από το στρατό και το θυμιάτισμα της πρόεδρο της Ε.Ο.Α.) το Νέγκρι (που με τη δράση συνέβαλε στην κατάρρευση του λαϊκού κινήματος και όχι μόνο στην Ιταλία) στο περιοδικό Αυλός, στους Πουλιανούς στέρησαν το βιβλίο από ουσιαστικό κείμενο και αύξησαν τις παραπομπές.
Ατυχείς θεωρούνται και οι αναφορές στο μακαριστό ιδιαίτερα τώρα μετά το θάνατό του που απεκαλύφθησαν αρνητικές πλευρές του χαρακτήρες του (γιατί σε μένα?, η δεξιά του κυρίου κ. άλ).
περισσότερα εδώ
Ερωτήματα δημιουργεί και η παρουσίαση του βιβλίου. Από μια πρώτη εντύπωση φαίνεται ότι οι παρουσιαστές δεν είχαν διαβάσει το βιβλίο.

Labels:

Tuesday, March 19, 2013

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ…

- Η «αξιολόγηση των δομών» και του προσωπικού δεν έχουν σκοπό την καλύτερη λειτουργία της ΔΔ αλλά τον περιορισμό των δαπανών.

- Η «διαθεσιμότητα» η «κινητικότητα» και οι "αξιολογήσεις" είναι απολύσεις:

- γιατί οι διαθέσιμες θέσεις, ιδιαίτερα μετά την κατάργηση οργανικών θέσεων, είναι πολύ λιγότερες,

- γιατί δεν είναι γνωστό ποιοί θα αξιολογήσουν ποιούς και με ποιά κριτήρια αλλά και γιατί υπάρχουν ανεπιθύμητοι,

- γιατί πρώτα έπρεπε να ανακοινώνονται οι κενές θέσεις και μετά οι "διαθέσιμοι".

- Η «ανάρμοστη συμπεριφορά» είναι πειθαρχικό παράπτωμα και ο εργαζόμενος τίθεται σε αργία.

- Από τις υποθέσεις των λεγόμενων «επίορκων» καμιά δεν έχει τελεσιδικήσει.
Πολλοί νομικοί δηλώνουν ότι καταστρατηγείται το «τεκμήριο της αθωότητας» και ότι « η ενοχή αποδεικνύεται και η αθωότητα τεκμαίρεται»

- Χαράτσι 3.2 δις μέσο της ΔΕΗ επιβάλλεται για τρίτη χρονιά επί μικρών και μεγάλων ιδιοκτητών, παρά το προσωρινό της αρχικής του επιβολής και την αμφισβήτηση της νομιμότητάς του.
Είναι πιθανό το νέο χαράτσι να συνδέεται με την απροθυμία και τη διαφωνία των μεγαλοιδιοκτητών γιά τη φορολογήσή τους με νέο σύστημα.

- Ο φορολογικός και εισπρακτικός μηχανισμός έχει καταρρεύσει. Κανένας δεν πληρώνει και ελάχιστα εισπράττονται. Η απόκλιση από τον προϋπολογισμό φτάνει τα 3 ΔΙΣ.


- Η ενέργεια ξεπουλιέται σε Ρώσους η Αμερικάνους, απελευθερώνεται από το 2014 και ότι αυτό συνεπάγεται για την τιμή της κιλοβατώρας.

- Επενδύσεις δεν έρχονται και αυτές που έρχονται είναι αυτές που δεν θέλουν οι άλλοι. (χωρίς τη συναίνεση των τοπικών κοινωνιών, αμφισβητείται αν προσφέρουν εργασία συγκριτικά με την εργασία που χάνεται, δημιουργούν περιβαλλοντικά προβλήματα, αμφισβητείται το δημοσιονομικό όφελος της Χώρας και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

- Οι κυβερνώντες διαψεύδουν τις διαψεύσιες τους ιδιαίτερα ως προς την μη επιβολη νέων μέτρων η την αποκατάσταση των αδικιών.

- Πολύχρονες καθείρξεις πολιτικών, οικοδομικές και χωροταξικές αυθαιρεσίες πολτικών σε ποτάμια και θάλασσες απασχόλησαν επίσης την επικαιρότητα.

- H εκλογή του Αργεντινού πάπα θυμίζει την εκλογή του Πολωνού πάπα πριν λίγα χρόνια. Η εκλογή του δεύτερου είχε συνδεθεί με τις εξελίξεις στις ανατολικές χώρες την εποχή εκείνη. Πολλοί συνδέουν την εκλογή του πρώτου με την ανάδειξη κυβερνήσεων της κεντροαριστεράς στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

- Και κάτι τελευταίο "ότι ακούς στη γειτονιά σου περιμενέ το στην αυλή σου" σχετικά με την αρπαγή των καταθέσεων.

Labels:

Wednesday, March 06, 2013

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ …

Για να πάρουμε αποστάσεις:

- από αυτούς που ευθύνονται,
- από εκείνο που έρχεται,
- από εκείνους που άλλα έλεγαν τότε και άλλα λένε τώρα,
- από ιδιοτελή, ανέντιμα και αποιδεολογικοποιημένα άτομα.

Για να έχομε χρόνο για όσα δεν έγιναν.

Γιατί τα χρόνια πέρασαν.

Labels:

Sunday, March 03, 2013

Φαίνεται να μην έχει «κουλτούρα αριστεράς» ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης γιατί:

- στο προνομιακό πεδίο της συζήτησης για το αγροτικό ζήτημα δεν κέρδισε τις εντυπώσεις.

- πολιτεύεται με το λαϊκισμού του «αντιλαικισμού» που προσδιορίζεται από το λαϊκισμό της εποχής.

-εκφράζει ένα εκλογικό μηχανισμό και όχι ένα συσχετισμό δυνάμεων που διαμορφώνεται από ένα ιδεολογικό (α) ρεύμα (τα).

- βλέπει τη χρησιμότητα της αριστεράς στην ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών και όχι στην έξοδο από την κρίση και την ανατροπή της υπάρχουσας πραγματικότητας.

- Αντί να αναδεικνύει
κοινωνικά (μεταναστευτικό, υπερακατατανάλωση, διάλυση παραγωγικής βάσης, κατάρρευση δημόσιας διοίκησης και συλλογικών παροχών, κ. άλ.) και
θεωρητικά ζητήματα (νέες ιδέες, πολιτική και πολιτιστική ηγεμονία της αριστεράς, έλεγχος ιδεολογικών μηχανισμών, ο ρόλος των κοινωνικών κινημάτων κ. άλ.)
δείχνει στοιχεία συμβιβασμού και ενσωμάτωσης.

Λόγο της επιρροής ακόμα από την αστική του καταγωγή.

Ο λαϊκισμός στο κρεβάτι της ψυχανάλυσης

Οταν ο Ζίγκμουντ Φρόιντ αποφάσισε να ξαπλώσει τον λαϊκισμό στο κρεβάτι της ψυχανάλυσης, οδηγήθηκε σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ηταν οι αρχές του 1920 και η Ευρώπη όδευε ασυγκράτητη προς το βάραθρο των ολοκληρωτισμών. Ο Φρόιντ διέγνωσε τη δυσκολία του ατόμου εκείνης της εποχής να αντέξει το βάρος της ελευθερίας του, καθώς και το μερίδιο της αβεβαιότητας και της αστάθειας που συνεπάγεται. Ο πατέρας της ψυχανάλυσης έβλεπε τους ανθρώπους της εποχής του να αναζητούν προστασία από τη μοναξιά της ελευθερίας και της προσωπικής ευθύνης. Μόνο μια πατερναλιστική φιγούρα μπορούσε να προσφέρει προστασία στον μεγάλο ομοιογενή όγκο της μάζας. Αν το υλικό που τροφοδοτούσε τους ολοκληρωτικούς λαϊκισμούς του 20ού αιώνα ήταν το Ιδανικό του Αγώνα, αυτός που θα μπορούσε να το ενσαρκώσει ήταν ασφαλώς ένας Ηγέτης. Ο κόσμος του Μεσοπολέμου λάτρεψε εκείνους που τον απάλλαξαν από την ελευθερία του, προσκύνησε εκείνους που του στέρησαν τα δικαιώματά του.
Ο Φρόιντ μάς προσφέρει μια οξυδερκή ανάλυση του λαϊκισμού της εποχής του. Αλλά σχεδόν έναν αιώνα από τότε η ανάλυσή του δεν μπορεί να εξηγήσει τη σημερινή μορφή του. Οπως σημειώνει ο Μάσιμο Ρεκαλτάτι στη Ρεπούμπλικα, η μήτρα του σύγχρονου λαϊκισμού δεν είναι το πατερναλιστικό όραμα ενός ηγέτη.

Ο σύγχρονος λαϊκισμός ανήκει σε μια εποχή που μπορεί να χαρακτηριστεί μεταϊδεολογική.

Το Ιδανικό του Αγώνα έχει δώσει τη θέση του σε έναν ατομικισμό, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η αντιπολιτική και ο οποίος υποδέχεται με κυνισμό την έννοια του κοινού καλού.

Ο σύγχρονος λαϊκισμός δεν τρέφεται από μια μεγάλη ιδέα - λιγότερο ή περισσότερο παρανοϊκή. Τρέφεται από τη διαφήμιση και την τεχνολογία. Δεν είναι πια μια ασθένεια της ιδεολογίας, όπως παρατηρούσε η Χάνα Αρεντ.

Κι εκείνη η ελευθερία από την οποία ζητούσαν να βρουν καταφύγιο οι μάζες τον περασμένο αιώνα είναι σήμερα ο δούρειος ίππος των μεταϊδεολογικών λαϊκισμών της σύγχρονης εποχής.

Ο σύγχρονος λαϊκισμός φιλοδοξεί να διαμορφώσει έναν πολίτη ελεύθερο (δηλαδή απαλλαγμένο) από τους θεσμούς, από την πολιτική, από την Ευρώπη. Η ελευθερία έχει αναχθεί σε ένα δικαίωμα που σου επιτρέπει να κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τον Αλλον, που σου επιβάλλει να αδιαφορείς για διαδικασίες, νόμους, ιστορικές συνθήκες.

Η ίδια η έννοια του Νόμου αντιμετωπίζεται με καχυποψία, σαν ένα πρόσκομμα στη δικαιωματική επιδίωξη της πλήρους ελευθερίας.
Τι θα μπορούσε να σταματήσει τη διαβρωτική δύναμη του λαϊκισμού; Ισως ο πούρος πραγματισμός. Ενα λαμπρό παράδειγμα μας προσέφερε τη δεκαετία του 1970 ο Μόγκενς Γκλίστρουπ. Ο δανός πολιτικός, θυμίζει ο Γκίντεον Ράχμαν στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, έκανε αίσθηση την εποχή του Ψυχρού Πολέμου προτείνοντας στην κυβέρνηση της χώρας του να αντικαταστήσει τις ένοπλες δυνάμεις με ένα ηχογραφημένο μήνυμα που θα έλεγε στα ρωσικά μία λέξη: «Παραδιδόμαστε». Αν μη τι άλλο, ο πραγματισμός σού επιτρέπει να πρωτοτυπείς.
ΤΑ ΝΕΑ 23/24 - 2 - 2013



Labels: