Friday, March 31, 2006

ΕΝΑΣ ΙΔΙΟΤΥΠΟΣ «ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ» updated

Image Hosted by ImageShack.us

Aνάλογο του «ρατσισμού» στα θέματα υγείας είναι ο φόβος (φοβία;) μήπως προσβληθούμε από ενδεχόμενη μολυσματική νόσο του πλησίον μας. Είναι
ένας «ιδιότυπος ρατσισμός» που ο Μιχάλης Μητσός στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ χαρακτήρισε ως «δικτατορία της υγείας».
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18196&m=N45&aa=2
Γράφει σχετικά:
«αισθανόμαστε πως ο καθένας από μας είναι μια ανθρώπινη βόμβα, ικανός να σκοτώσει τον διπλανό του επειδή καπνίζει ή επειδή μπορεί να του μεταδώσει διάφορες ασθένειες».

Aνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τους ανθρώπους που πάσχουν, η δεν πάσχουν, ξεσηκώνονται κατά της ίδρυσης και λειτουργίας νοσοκομείων, ξενώνων και «θεραπευτικών κοινοτήτων» στη γειτονιά τους με αποτέλεσμα νεαρά παιδιά να περιμένουν για πολλούς μήνες την ένταξή τους.

Οι ασφαλιστικές εταιρίες αν δεν αρνούνται την ασφάλιση απαιτούν υψηλά ασφάλιστρα παραβιάζοντας κάθε έννοια «περί προσωπικών δεδομένων».

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες κακής συμπεριφοράς ακόμη και για ένα μικρό συνάχι η μια χειραψία.

Aς θυμίσουμε στους κατοίκους του Εύοσμου (ξενώνας), του Μελισσοχωρίου (ξενώνας), της οδού Αναγέννησης Θεσσαλονίκης (μονάδα μεθαδόνης ΟΚΑΝΑ), του Γουδιού (ξενώνας καρκινοπαθών παιδιών), της Κηφισιάς - που φοβούνται την μειωση των αντικειμενικών αξιών !!! - ( ξενώνας - πρόγραμμα αποσυλοποίησης ψυχικά αρρώστων) κλπ ότι δεν διαθέτουν καμιά ιδιαίτερη ανοσία και η απόστασή τους από τους απέναντι δεν είναι μακρινή και είναι χρονικά απροσδιόριστη.

Ας εξάρουμε τη συμπεριφορά των κατοίκων της Λούτσας που αγκάλιασαν και προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τα μέλη της θεραπευτικής ομάδας.

"Μολυσματικές" είναι οι συμπεριφορές των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι.

Ας μάθουν όλοι αυτοί ότι ορισμένα γνωρίσματα η ασθένειες (μολυσματικές η όχι) καθορίζονται από μιά κληρονομική τάση, απο μιά μικρότερη η μεγαλύτερη προδιάθεση...Σε αυτές τις περιπτώσεις, το εξωτερικό περιβάλλον παίζει μεγάλο ρόλο, σε σημείο που μπορέι να εμποδίσει τελείως η να συμβάλει στην εκδηλωσή ενός γνωρίσματος η μιάς ασθένειας(2).

Ας ξεχάσουμε τη σκληρότητα εκείνων που θανάτωναν τα ωδικά πτηνά από το φόβο της «νόσου των πτηνών» και ας εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.

Ας κλείσουμε με το μήνυμα:
”… Υγιείς έμειναν εκείνοι που αρκούνταν στα λίγα. Τώρα δεν αναρωτιέμαι γιατί, για πιο λόγο αρρώστησε ο ασθενής, αναρωτιέμαι με την καχυποψία για πιο λόγο έμεινε υγιής ο υγιής και με ποιο τίμημα…” (1)
(1)ΛΙΝΤΕ ΖΑΛΜΠΕΡ
ΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΑΛΟΜέ
Μελάνι
(2)«ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ
προβλήματατης γενετικής
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»
Θεοχάρης Κεσσίδης
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

LINKS

Ανθρωπιά σε ... άσπρο - μαύρο

Labels:

Thursday, March 30, 2006

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ BLOGGING

Συγκρότησα κάποιες σκέψεις μου.

Διάβασα «όμορφα» γραμμένα κείμενα.

Αναζήτησα πληροφορίες, επιχειρήματα και πήρα ερεθίσματα και ιδέες για να διαβάσω, να γράψω και να διαμαρτυρηθώ.

Διαπίστωσα ότι:
- σε ορισμένα blogs υπήρξε εμφανής σκοπιμότητα
- άλλα είχαν υψηλή επισκεψιμότητα και σχόλια και κατέρρευσαν και άλλοι σταμάτησαν να γράφουν χωρίς να εξηγήσουν γιατί.
- ορισμένοι συγχέουν την «ελευθερία του λόγου» με την «αθυροστομία», την «τέχνη» με τη «χυδαιολογία», το «δημιουργικό» με το «ευτελές»

Δημιουργήθηκαν ερωτήματα από την είσοδο “επωνύμων “ στα blogs γιατί δεν είχαν ανάγκη να γράψουν τις σκέψεις τους σε αυτά. Είχαν αυτή τη δυνατότητα στα βιβλία τους η στα μέσα από τους ιδιοκτήτες των οποίων αμείβονται.

Με απογοήτευσε που δεν είχα σχόλια σε ορισμένα posts και το περιεχόμενο των blogs κάποιων άλλων.

Ευχαρίστησα η σχολίασα τα λιγοστά σχόλια των posts μου.
”Πέρασα”, σχεδόν πάντοτε, ξανά από τα blogs όπου υπήρχαν posts που είχα σχολιάσει.

Zήτησα:
- τη βοήθεια κάποιων και την είχα,
- να συναντήσω κάποιους, άλλοι ανταποκρίθηκαν άλλοι όχι,

Δεν συμμετείχα, αλλά και δεν θα πήγαινα αν με καλούσαν, στις συναντήσεις bloggers γιατί θα έχανα βαθμούς ελευθερίας χάνοντας ακόμη περισσότερο την ανωνυμία μου.

Θα συνεχίσουμε να διαβάζουμε, να γράφουμε και να διαμαρτυρόμαστε για θέματα:
- περιβάλλοντος
- προστασίας του καταναλωτή
- παγκοσμιοποίησης – αντιπαγκοσμιοποίησης
- παγκόσμιας φτώχειας και ανισότητας
- απασχόλησης – ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων
- racism - revanchist – revenge (3rs)

γιατί από την trash tv η τα rubbish magazines είναι προτιμότερη η αταξία και η έστω και μικρή ελευθερία του blogging.

Labels:

Monday, March 20, 2006

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Κ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ 1917 – 1969

” Είναι καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος
παρά να ζήσεις γονατισμένος”.
Dolores Ibarruri (Passionaria)

Image Hosted by ImageShack.us
Στις 27/3/2006 συμπληρώνονται 37 χρόνια από τότε που ο πανεπιστημιακός Θεόφιλος Κ. Φραγκόπουλος βρέθηκε νεκρός στο Εργαστήριο του (Εργαστήριο Εδαφολογίας) στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή (ΑΓΣΑ) – Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι συνθήκες του θανάτου, τόσα χρόνια μετά, δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί.
Ο πρώτος και μοναδικός που θυσιάστηκε στον αγώνα κατά της δικτατορίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου 1917. Ήταν γιος αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού και είχε μια αδελφή. Το έτος 1939 τελειώνει με άριστα τη Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Εκπαιδεύεται στη Γεωργική Χημεία στο Παρίσι και στην Οινολογία στο Μονπελιέ . Οι σπουδές του στη Γαλλία επηρέασαν την ιδεολογική του συγκρότηση και τις πολιτικές του επιλογές. Στη συνέχεια εργάζεται στη Δ/νση Γεωργίας της Κέρκυρας και από το 1950 στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.
Το έτος 1963 ανακηρύσσεται διδάκτωρ της ΑΓΣΑ και τοποθετείται ως επιμελητής στο Εργαστήριο της Γεωργικής Χημείας.
Κατατάσσεται στους μύστες της επιστήμης χάρις στις απεριόριστες πνευματικές του ικανότητες, την ασκητική του ζωή, τις σπάνιες γνώσεις του την πολυγλωσσία του (μιλούσε και έγραφε άπταιστα 8 γλώσσες και τις περισσότερες βαλκανικές) τις γνώσεις του στη μουσική (αγαπούσε με πάθος την κλασική μουσική και έπαιζε πιάνο) την ιστορία, τη λογοτεχνία (ελληνική και ξένη που μελετούσε στο πρωτότυπο), τη γεωπονική επιστήμη την αστροφυσική και στην αστρογεωγραφία.
Ήταν πολυσχιδής προσωπικότητα, μεγάλου επιστημονικού κύρους, πνευματώδης, με σπάνια παρατηρητικότητα και μνήμη αλλά ταυτόχρονα λιτός και απέριττος ως άνθρωπος. Περπατούσε και επέστρεφε από τη δουλειά του ξανά με τα πόδια. Υπήρξε ανιδιοτελής, αυστηρός κριτής του εαυτού του, με κοινωνικές ευαισθησίες και βαθιά πίστη στο λαό και τη δημοκρατία.
Τον διέκρινε το πάθος του για ελευθερία, αξιοπρέπεια, τιμιότητα, αφοσίωση και αμεσότητα προς τους φοιτητές του. Με τους φοιτητές, που δημιουργούσε σχέσεις φιλίας και κατανόησης , έδινε απλόχερα χρόνο για να τους εμφυσήσει γνώση και ελευθερία στη σκέψη. Έχει γραφεί ότι βοηθούσε και οικονομικά πολλούς φοιτητές.
Για τον άνθρωπο αυτού του ηθικού και πνευματικού διαμετρήματος, η ψυχολογική βία, οι εξευτελισμοί της «Οδού Μπουμπουλίνας», η γνώση των φρικτών βασανιστηρίων, η κατάλυση των ελευθεριών του Ελληνικού Λαού, ο έντονος προβληματισμός του για το αντιδικτατορικό κίνημα, το κλίμα συμβιβασμού των συναδέλφων του η απάντηση στο δίλημμα «ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ» ήταν θάνατος.
Το πρωί της 27/3/1969, μετά την άρνηση του να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου και την ανάκρισή του από τον αστυνόμο «σπουδαστικού» Καραπαναγιώτη βρίσκεται νεκρός, πεσμένος πάνω στο γραφείο του, με ένα κομμάτι χαρτί στο χέρι του που έγραφε:
” Καλύτερα να πεθαίνεις όρθιος
παρά να ζεις γονατιστός.
Οι φίλοι μου να εκδικηθούν
το θάνατο μου”
Στην κηδεία του επέτρεψαν μόνο την παρουσία της μητέρας του,
του α. καθηγητή Ρουσσόπουλου και δύο βοηθών του. Παραβρέθηκε επίσης αριθμός φοιτητών που δεν πτοήθηκε από την αστυνομική τρομοκρατία εκείνης της εποχής.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή από τον παράνομο τύπο εκείνης της εποχής(φωτ.
Image Hosted by ImageShack.us
Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα:
-ποιοι τον ανέκριναν και πως;
- γιατί δεν επικοινώνησε με τους δικούς του;
- πως βρέθηκε στο εργαστήριό του απίθανες ώρες;
- γιατί η κηδεία του έγινε χωρίς να ανακοινωθεί και κάτω από πρωτοφανή αστυνόμευση;
- γιατί δεν παραβρέθηκε στην κηδεία του το διδακτικό προσωπικό τη Σχολής;
- ποια είναι η θέση του Πανεπιστημίου ;
- γιατί δεν διακόπηκαν τα μαθήματα τουλάχιστον την ημέρα του θανάτου του η την ημέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας και ταφής του
Ο «αστυνόμος σπουδαστικού» οφείλει να ανοίξει τα χαρτιά του.

Διαβάζουμε από το περιοδικό:

α) ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΣ τεύχος 11 σελ. 35,36:

” Για όλους αυτούς που είχαν τη μεγάλη ευκαιρία και την εξαιρετική τύχη να τον γνωρίσουν και να τον καταλάβουν, γι αυτούς που τον πλησίασαν και αναπόφευκτα τον αγάπησαν τα χρόνια που πέρασαν δεν μπόρεσαν να ξεθωριάσουν τη θύμησή του, δεν μπόρεσαν να μειώσουν την αγάπη τους ούτε και αμβλύνουν τον πόνο τους για το χαμό του.

αναπτύσσει μια ιδιαίτερη ευαισθησία, πλησιάζει τους συνανθρώπους του και συμπάσχει μαζί τους. Γίνεται φίλος των ταπεινών και καταφρονημένων, συμπαραστάτης των κυνηγημένων συνειδητοποιεί την κοινωνία της εποχής και καταγράφει μέσα του την ανισότητα, την αδικία, την υποκρισία και τη διαφθορά. Παραμένει σεμνός μετριόφρων, ανιδιοτελής, ασκητικός και αποκτά μια θαυμαστή ευψυχία, αξιοπρέπεια και πνευματική ανεξαρτησία.

Η ζωή του εξελίχτηκε μέσα στην πιο δύσκολη περίοδο που γνώρισε ο τόπος μας. Πέρα από τα πρώτα ευτυχισμένα παιδικά του χρόνια ήρθαν τα χρόνια του πολέμου και της κατοχής, τα μαύρα χρόνια του εμφυλίου, τα χρόνια της στυγνής διακυβέρνησης της δεξιάς , τα χρόνια της τρομοκρατίας, τα χρόνια της δικτατορίας. Τα χρόνια των δακρύων και του φόβου αλλά και της πίστης των αγώνων και της θυσίας. Τα χρόνια του Θεόφιλου Φραγκόπουλου

Τα οργανέτα της δικτατορίας προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον τρομοκρατήσουν να τον πτοήσουν, να τον εξευτελίσουν.
Μένει όρθιος ακέραιος, αξιοπρεπής και ολοκληρώνει την αγωνιστική του προσφορά με την καθολική θυσία του όπως του επιβάλει η απαράμιλλη ευαισθησία του”.

β) ΝΕΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ Μάιος – Ιούνιος 1975 σελ. 182, 185

”…Για το Θεόφιλο Φραγκόπουλο η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η τιμιότητα και προπαντός η ελευθερία στον ακαδημαϊκό χώρο ήταν απαράβατη αρχή και γι αυτό δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ήταν δυνατό σε αυτό το χώρο να χωρέσουν άνθρωποι που πρώτα απ΄ όλα δεν ήταν ελεύθεροι.

Προσπάθησαν να ασκήσουν ψυχολογική βία για να σταματήσει απλώς να μιλά σαν ελεύθερος άνθρωπος. Τότε εκείνος αντέδρασε με μια μεγάλη πράξη για τους ταπεινούς αλλά απλή για τους πνευματικά μεγάλους, το θάνατο”.

από τη ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ του (Αθήνα 1998) του α. Γιάννη Θ. Καλοπίση

”Τον γοήτευε η αστροναυτική. Την ημέρα (12 Απριλίου 1961) που ο Γιούρι Γκαγκάριν έκανε την κοσμοϊστορική πρώτη πτήση ανθρώπου σε τροχιά επί 1 ώρα και 48 λεπτά γύρω από τη Γη, βρισκόταν σε κατάσταση μεγάλου ενθουσιασμού και έκστασης. Όταν ο Γκαγκάριν ήλθε στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του, τον επισκεφθήκαμε, συνοδευόμενοι από τη γυναίκα μου, στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεtαννίας όπου κατέλυσε. Τον καλωσόρισε, του ευχήθηκε να φθάσει γρήγορα στη Σελήνη και του ζήτησε μια σειρά αστροναυτικές πληροφορίες μιλώντας τόσο άψογα ρωσικά που ο Γκαγκάριν, όπως μου είπε ο διερμηνέας του, έμεινε κατάπληκτος μη μπορώντας να καταλάβει πως ένας ξένος μιλούσε τόσο τέλεια ρωσικά.

Η στάση των περισσοτέρων από το τότε καθηγητικό κατεστημένο της ΑΓΣΑ (υπήρξαν λίγες εξέχουσες εξαιρέσεις) έναντι ενός τέτοιου ανθρώπινου φαινομένου ήταν απρόσμενα αταίριαστη, μικρόψυχη, στείρα και μυωπική. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι διαμάντι για τη Σχολή τους αποτελούσε ο Φραγκόπουλος και όπως ξέφευγε από τη δική τους επιστημονική στάθμη, επιτήδευση και σοβαροφάνεια χρησιμοποιούσαν κάθε ευκαιρία για να τον ειρωνεύονται να τον κουτσομπολεύουν ακόμη και να τον κακολογούν. Στο περιβάλλον των ανθρώπων αυτών ο Φραγκόπουλος ήταν κατά την έκφραση του Ροΐδη «αδάμας εν μέσω χαλίκων , κύκνος εν μέσω κοράκων»”.

Τα μεταγενέστερα χρόνια (1974) ο Σύλλογος φοιτητών της ΑΓΣΑ - Γεωπονικού Πανεπιστημίου τιμώντας την μνήμη του πήρε το όνομα «ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ»
Το έτος 1975 εντοιχίστηκε αναμνηστική πλάκα στο Εργαστήριο της Εδαφολογίας και οργανώθηκαν εκδηλώσεις εις μνήμην του (φωτ.
Image Hosted by ImageShack.us
ΤΟ 1983 η Γενική Συνέλευση της Σχολής αποφάσισε να ονομάσει το αμφιθέατρο που συνεδρίαζε «ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ» και να στήσει προτομή στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου. Η προτομή λαξεύτηκε και τοποθετήθηκε το έτος 1995



Labels:

Sunday, March 19, 2006

Α SOLITARY SWALLOW

10 χρόνια μετά: "Σιωπή, Τιμή και Μνήμη"

Α SOLITARY SWALLOW and costly spring,
For the sun to turn it takes a job of work,
It takes a thousands dead sweating at the wheels.
It takes the living also giving up their blood.

God my Master Builder, You built me into the mountains,
God my Master Builder, You enclosed me in the sea!

Magicians carried off the body of May,
They buried the body in a tomb of the sea,
They sealed it up a deep well,
Its scent fills the darkness and all the Abyss.

God my Master Builder, You too among the Easter lilacs,
God my Master Builder, You felt the scent Resurrection.

THE AXION ESTI
THE PASSION
Α SOLITARY SWALLOW
ODYSSEUS ELYTIS

Labels:

Thursday, March 02, 2006

Γιάννης Μηταράκης, ζωγράφος 1898 – 1963

Image Hosted by ImageShack.us
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, Χιακής καταγωγής από τον πατέρα του, τελείωσε το γυμνάσιο στη Χίο και το έτος 1915 φεύγει στη Γαλλία να σπουδάσει Γεωπονική στο Grignon (1915 – 1921). To έτος 1921 εγκαταλείπει το εργαστήριο του γεωπόνου για να σπουδάσει ζωγραφική.
Φοίτησε σε σχολές καλών τεχνών στο Παρίσι γνωστές για τις νεωτεριστικές του τάσεις όπως αυτή του Αντρέ Λωλ και του Ενρι λε Φωκωνιέ. Οι σπουδές του στη Γεωπονική Επιστήμη άσκησαν μια βαθύτερη έλξη για τη φύση και την ίδια τη γη καθώς και η ελληνική του καταγωγή επηρέασαν τη ζωγραφική του και την θεματολογία που επιλέγει.
Επηρεάζεται επίσης από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα που υπήρχαν την εποχή εκείνη στο Παρίσι και τις τάσεις στις τέχνες που συμπεριλαμβάνουν τον εξπρεσιονισμό, τον φωβισμό, την αφαιρετική ζωγραφική κλπ. Ο συνδυασμός όλων αυτών καθώς και οι ζωγράφοι Πάμπλο Πικάσσο, Πωλ Σεζάν, Ντεραιν και Ενρύ Ματίς επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το νεαρό ζωγράφο Μηταράκη.
Θεωρείται από τους σπουδαίους εξπρεσιονιστές της γενιάς του και χαρακτηρίζεται ως πρωτοπόρος της αφαιρετικής ζωγραφικής ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του 1950.
Ο ίδιος είχε γράψει:
«… με δουλειά μου θέλω να δείξω αυτό που δεν βλέπει το μάτι» (Βραδυνή 10/11/45)
επίσης
« Ζω την ατμόσφαιρα αυτού που ζωγραφίζω και το εκφράζω με ένα τρόπο δικό μου συχνά μιλά και το υποσυνείδητο»
Για το Γιάννη Μηταράκη έγραψαν:
« … μένει κανείς με την αίσθηση ότι ο Γιάννης Μηταράκης θα είχε ούτως η άλλως εγκαταλείψει το εργαστήριο του γεωπόνου για τον ανοιχτό ορίζοντα του τοπιογράφου.»
Αλέξανδρος Ξύδης.

«Οι Ελληνικές του καταβολές, οι γαλλικές του σπουδές στην τέχνη μαζί με τη Γεωπονική Επιστήμη ίσως είναι οι βαθύτεροι λόγοι για τους οποίους Ο Μηταράκης δεν αφαίθηκε ολοκληρωτικά στον εξπρεσιονισμό … Θα έλεγα λοιπόν ότι ο Μηταράκης βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε μια φιλοσοφία της ζωής και όχι του λόγου».
Ανδρέας Ιωαννίδης

«Η προσωπικότητά του είναι τέτοια που οδηγεί σε μια αυτοτελή. αυτόνομη δημιουργία»
Μαρίνος Καλλιγάς

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι ζωγραφίζει τοπία, πορτραίτα και γυμνά. Επισκέπτεται επίσης και παραμένει για ένα διάστημα στη Ν. Γαλλία για να μελετήσει τη Μεσογειακή Φύση. Το έτος 1929 αφήνει το Παρίσι για την Αθήνα και εκθέτει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ( αίθουσα Στρατηγόπουλου). Αρχίζει τα ταξίδια του στην Ελλάδα και ζωγραφίζει στα Μέγαρα, Σαντορίνη, Χίο, Μύκονο. Ταξιδεύει στην Αίγυπτο και εκθέτει στην Αλεξάνδρεια και Κάιρο. Το έτος 1939 παρουσιάζεται σε παγκόσμια έκθεση στη Νέα Υόρκη. Το έτος 1940 στρατεύεται και μάχεται στο Αλβανικό μέτωπο.
Συμμετέχει επίσης σε ομαδικές εκθέσεις στα Ιεροσόλυμα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη , Χάμιλτον του Καναδά, Χίο, Σόφια και αλλού.
Το έτος 1963 το έργο του παρουσιάζεται στην Αθήνα στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Αθηνών και πεθαίνει κατά τη διάρκεια της έκθεσης.

Γλωσσάρι

Εξπρεσιονισμός: το βασικό ζωγραφικό κίνημα του 20ού αιώνα, που ενδιαφέρεται να αποδώσει τα έντονα συναισθήματα του ζωγράφου και όχι την πιστή απεικόνιση των θεμάτων. Έχει έντονα χρώματα (φωβισμός) και σπανίως ζητά να ευχαριστήσει τον θεατή, επιβάλλεται όμως με την ψυχική αλήθεια της ζωγραφικής.
Αφαίρεση: προέκταση της υποκειμενικότητας του εξπρεσιονισμού. Η αφαίρεση φτάνει στο σημείο να ξεχνά την οπτική αφορμή της ζωγραφικής και να θεωρεί τον πίνακα ως αυτόνομη πραγματικότητα η οποία μπορεί να προστεθεί ισοδύναμα προς στην φυσική. Η αφαίρεση διακρίνεται σε λυρική αφαίρεση, σε εξπρεσιονιστική και σε γεωμετρική, όπου παίζουν ρόλο οι ευθείες γραμμές και τα μαθηματικά σχήματα.
Προσωπογραφία: η απεικόνιση προσώπων, συγκεκριμένων και επωνύμων, ή όσων έχουν ενδιαφέρον για τον ζωγράφο.
Τοπιογραφία: ζωγραφική με θέματα από φυσικές τοποθεσίες. Ενα από τα βασικότερα ζωγραφικά είδη.
Ελαιογραφία: ζωγραφική με ειδικές χρωματικές ύλες που συγκροτούνται με λάδι. Είναι το υλικό με το οποίο έγιναν τα περισσότερα έργα τέχνης στους τελευταίους αιώνες.
Αλέξανδρος Ξύδης: Τεχνοκριτικός που μαζί με άλλους μελετητές έπαιξε μεταπολεμικά σημαντικό ρόλο στη διάδοση της νεοελληνικής τέχνης του 20ου αιώνα.
Μαρίνος Καλλιγάς: Ιστορικός τέχνης και βυζαντινολόγος, υπήρξε διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης από το 1949 μέχρι το 1971.
Ανδρέας Ιωαννίδης: Ιστορικός τέχνης, Επιμελητής Εθνικής Πινακοθήκης.

Πηγές:
α) Λεύκωμα Δημοτικής Πινακοθήκης Χίου, Χίος 2001, Εκδοση:Δήμος Χίου
β) Γιάννης Μηταράκης, ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
γ) Ηλεκτρονική Πινακοθήκη RAM 103/ ΜΑΙΟΣ 1997

Labels: