«Από την εποχή του Κάιν είναι γνωστό ότι, η ποινή δεν αποτρέπει το έγκλημα».

Η κατάσταση έχει ξεφύγει των ορίων. Για κάθε έγκλημα ‘η παραβατικότητα που απασχολεί την επικαιρότητα, την κοινή γνώμη ή αναφέρεται σε επώνυμους-ες και προκειμένου να εξυπηρετηθούν λαϊκίστικοί ή μικροπολιτικοί σκοποί η απάντηση είναι αλλαγή του κατηγορητηρίου και η αύξηση των ποινών.

Θεός ξέρει πόσες φορές έχουν αλλάξει οι ποινικοί κώδικες, ο κάθε υπουργός θεσμοθετεί τους δικούς του. Ακόμη και οι φοιτητές των νομικών σχολών βρίσκονται σε απόγνωση γιατι κάθε φορά καλούνται να εξεταστούν σε διαφορετικούς κώδικες.

«Έχει αποδειχθεί ότι η αυστηροποίηση των ποινών ή η επιμήκυνση της κράτησης δεν κάνουν ασφαλέστερες τις κοινωνίες, αντίθετα κάνουν δυσκολότερη τη διαχείριση των φυλακών και μειώνει τις όποιες πιθανότητες επιτυχούς σωφρονισμού.

Ο κ. πρωθυπουργός ήταν εμπνευστής της «ανάρμοστης συμπεριφοράς». Δεκάδες αθώοι συνάδελφοι ύστερα από σκόπιμες καταγγελίας ή όχι στην εισαγγελία οδηγούντο σε διαθεσιμότητα, χωρίς αποδοχές. Οικογένειες διαλύθηκαν, φοιτητές σταμάτησαν τις σπουδές τους, συνάδελφοι βρέθηκαν σε εξαθλίωση χωρίς αποδοχές και μπροστά σε μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες. Ο νόμος άλλαξε και όλοι αυτοί επέστρεψαν στις δουλειές τους λαμβάνοντας το σύνολο των προσωρινά χαμένων αποδοχών τους. Τώρα βέβαια το θέμα έχει ξεχαστεί.

Σήμερα απειλεί ξανά με απολύσεις για τη αξιολόγηση, για να ξεπεράσει τη δημοσκοπική κατάρρευση και τα προβλήματα της ακρίβειας ιδιαίτερα στα βασικά αγαθά και τη στέγαση.

Ενώ γνωρίζει ότι κανένας δεν μπορεί να απολυθεί και αν αυτό γίνει αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει ως πολιτικά διωχθείς.

Σκοπίμως αποκρύπτει ότι αυτοί που δεν θέλουν την αξιολόγηση φοβούντο ότι δεν θα αξιολογηθούν για την ποιότητα και τον όγκο της δουλειάς που διεκπεραιώνουν αλλά για το τι έχουν στο μυαλό τους

Το ίδιο κάνει με νόμο για την ενδοοικογενειακή βία και την ανύπαρκτη βία στα πανεπιστήμια. Ως πότε…

Γιατί δεν πείθουν Ανδρουλάκης και ΚΙΝΑΛ και υποχωρουν δημοσκοπικά

- Γιατί ο ιδεολογικός χώρος δεν είναι η κεντροαριστερά αλλά η σοσιαλδημοκρατία

- Γιατί δεν προβάλουν τις βασικές αρχές της, κράτος πρόνοιας με φορολογική δικαιοσύνη, ανάπτυξη, ενίσχυση και διαχείριση κοινωνικών κινημάτων, ανθρώπινα δικαιώματα και χωρισμός εκκλησίας και κράτους.

- Γιατί υποχωρεί ο θεσμικός τους ρόλος και η κοινοβουλευτική τους δράση.

Οι απόψεις για την κοινωνική κατοικία, που υιοθέτησε και η κυβέρνηση, η αποκάλυψη της αισχροκέρδειας στα ασφαλιστικά συμβόλαια, η περικοπή της χρηματοδότησης των σπαρτιατών, η όποια υποστήριξη του ΕΣΥ, του ΑΣΕΠ, η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και η ισότιμη αντιμετώπιση των συνταξιούχων… έδωσαν δημοσκοπικά οφέλη.

Αντίθετα τα λάθη, υποκλοπές, πρόταση δυσπιστίας, μια προσπάθεια ελέγχου του κόμματος, τα λάθη της Αχαΐας, του κ. Καστανίδη και του κ. Ζαγοράκη, οι αχρείαστες εσωκομματικές εκλογές, η εσωτερική υπονόμευση, οι άκαιρες συζητήσεις περί συνεργασιών … οδήγησαν, οδηγούν σε δημοσκοπική υποχώρηση.

Γιατί φαίνεται να υπάρχει και κάποια έλλειψη και ανεπάρκεια στελεχών.

Τέλος όποιος ψηφίζει γελωτοποιους ας περιμένει τσίρκο

Η πανεπιστημιακή εκπαίδευση

στην Ελλάδα δεν είναι η εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση, δηλ. «ανομία», «βία», «καμένοι κάδοι» και άλλα ψέματα.

Στα πανεπιστήμια υπηρετούνται και παράγονται αξίες, έρευνα, παραγωγή και μετάδοση γνώσης, ανάπτυξη και διακίνηση ιδεών και απόψεων, ελεύθερη έκφραση και σφυρηλάτηση χαρακτήρων,… Είναι χώροι που συνδέονται η κοινωνία και η οικονομία με τη γνώση.

Τα κυβερνητικά ψέματα δεν στερούνται σκοπιμοτήτων. Θέλουν να σκεπάσουν την αποστελέχωσή τους, την υποχρηματοδότηση, την έλλειψη υποδομών, εργαστηρίων, υλικών και αναλώσιμων.

Όμως δεν υπάρχουν μόνον κυβερνητικές ευθύνες. Ευθύνονται και όλα τα πανεπιστημιακά στρώματα γιατί δεν αποκαλύπτουν την κυβερνητική πολιτική και δεν κινητοποιούνται για να την ανατρέψουν.