«Από την εποχή του Κάιν είναι γνωστό ότι, η ποινή δεν αποτρέπει το έγκλημα».

Η κατάσταση έχει ξεφύγει των ορίων. Για κάθε έγκλημα ‘η παραβατικότητα που απασχολεί την επικαιρότητα, την κοινή γνώμη ή αναφέρεται σε επώνυμους-ες και προκειμένου να εξυπηρετηθούν λαϊκίστικοί ή μικροπολιτικοί σκοποί η απάντηση είναι αλλαγή του κατηγορητηρίου και η αύξηση των ποινών.

Θεός ξέρει πόσες φορές έχουν αλλάξει οι ποινικοί κώδικες, ο κάθε υπουργός θεσμοθετεί τους δικούς του. Ακόμη και οι φοιτητές των νομικών σχολών βρίσκονται σε απόγνωση γιατι κάθε φορά καλούνται να εξεταστούν σε διαφορετικούς κώδικες.

«Έχει αποδειχθεί ότι η αυστηροποίηση των ποινών ή η επιμήκυνση της κράτησης δεν κάνουν ασφαλέστερες τις κοινωνίες, αντίθετα κάνουν δυσκολότερη τη διαχείριση των φυλακών και μειώνει τις όποιες πιθανότητες επιτυχούς σωφρονισμού.

Ο κ. πρωθυπουργός ήταν εμπνευστής της «ανάρμοστης συμπεριφοράς». Δεκάδες αθώοι συνάδελφοι ύστερα από σκόπιμες καταγγελίας ή όχι στην εισαγγελία οδηγούντο σε διαθεσιμότητα, χωρίς αποδοχές. Οικογένειες διαλύθηκαν, φοιτητές σταμάτησαν τις σπουδές τους, συνάδελφοι βρέθηκαν σε εξαθλίωση χωρίς αποδοχές και μπροστά σε μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες. Ο νόμος άλλαξε και όλοι αυτοί επέστρεψαν στις δουλειές τους λαμβάνοντας το σύνολο των προσωρινά χαμένων αποδοχών τους. Τώρα βέβαια το θέμα έχει ξεχαστεί.

Σήμερα απειλεί ξανά με απολύσεις για τη αξιολόγηση, για να ξεπεράσει τη δημοσκοπική κατάρρευση και τα προβλήματα της ακρίβειας ιδιαίτερα στα βασικά αγαθά και τη στέγαση.

Ενώ γνωρίζει ότι κανένας δεν μπορεί να απολυθεί και αν αυτό γίνει αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει ως πολιτικά διωχθείς.

Σκοπίμως αποκρύπτει ότι αυτοί που δεν θέλουν την αξιολόγηση φοβούντο ότι δεν θα αξιολογηθούν για την ποιότητα και τον όγκο της δουλειάς που διεκπεραιώνουν αλλά για το τι έχουν στο μυαλό τους

Το ίδιο κάνει με νόμο για την ενδοοικογενειακή βία και την ανύπαρκτη βία στα πανεπιστήμια. Ως πότε…