Πολιτική βία (για όσους δεν κατάλαβαν)

Είναι κοινωνική, αστυνομική και αμυντική. Στην Ελλάδα και όχι μόνον, είχαμε και έχομε φαινόμενα πολιτικής βίας, δηλ. κάθε μορφή βίας με πολιτικά κίνητρα και από τις δύο πλευρές του πολιτικού συστήματος. Ο πόλεμος, τα βασανιστήρια, οι εκτελέσεις, η καταστολή, η πολι-τική περιθωριοποίηση είναι μορφές πολιτικής βίας.

Μορφές κοινωνικής βίας είναι η ανεργία, η φτώχεια, τα ναρκωτικά, ο κοινωνικός ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός.

Για τα νέα παιδιά κοινωνική βία είναι η απαξίωση των πτυχίων τους, η ανασφάλιστη και χωρίς προοπτική εργασία, η μετανάστευση.

Η βία επωάζεται στην κοινωνία. Όταν σε μια κοινωνία ασκείται βία, τότε θα γίνει και αυτή βίαιη. Γενικά για να σταματήσει η κοινωνία να παράγει βία πρέπει το σύστημα να σταματήσει να την ασκεί. Να μην παράγει φτώχεια, ανισότητες και δυσαρέσκεια. Γενικά να αρθούν οι αιτίες που την προκαλούν. Στην αρχή υπάρχει κατευνασμός με παροχές και όταν τα χρήματα τελειώνουν ή δεν φτάνουν υπάρχει καταπίεση, καταστολή και αστυνομική βία.

Η αστυνομική βία είναι η υπερβολική χρήση βίας που είναι δυσανάλογη με την επικρατούσα κατάσταση με χαρακτηριστικά αυθαιρεσία και σκληρότητα αλλά και συγκάλυψη και ατιμωρησία. Η στοχοποίηση του φοιτητικού κινήματος, μικρού αριθμού φοιτητών και των πανεπιστημίων τους και η παρουσία της αστυνομίας εκεί παράγει βία.

Το σύνθημα «νόμος και τάξη» δεν σημαίνει αστυνομοκρατία και κατάχρηση της «νόμιμης βίας» αλλά έλεγχό της, αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, προάσπιση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του πολίτη, δημοκρατική συνείδηση των στελεχών της αστυνομίας αλλά και πρόληψη. Το «κράτος είστε εσείς δεν ισχύει». Θεωρητικά η αστυνομία αποτελεί κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους. Δεν αφορά τους γνωστούς άγνωστους αλλά απλούς πολίτες.

Στις μέρες μας έχομε μεταφορά πολιτικής βίας στα πανεπιστήμια και οπαδικής βίας εκτός των γηπέδων που διαπλέκεται με μικρά ή μεγάλα συμφέροντα και την ακροδεξιά.

περισσότερα στο "ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤ

Η επινόηση της «ενδοοικογενειακής βίας» αντί του συμβιβασμού, του κατευνασμού και της συμφιλίωσης.

Σταματήστε τέλος πάντων να διαλύετε οικογένειες με την επινόηση της «ενδοοικογενειακής βίας» αντί του συμβιβασμού, του κατευνασμού και της συμφιλίωσης.

Δεν καταλαβαίνετε ότι   με τις συλλήψεις δημιουργείται αγεφύρωτο χάσμα.

 

Εν τέλει τι θα κάνετε θα συλλάβετε όλους του γονείς των διαλυμένων οικογενειών.

 

Παλιότερα η αστυνομία παρέμβαινε συμφιλιωτικά. Σήμερα τι έπαθαν ?

Η αυστηροποίηση δεν φέρνει καλύτερα αποτελέσματα

- Τροποποιούνται για 7^η φορά τους ποινικούς κώδικες από το 2019, (ο κάθε υπουργός θεσμοθετεί τους δικούς του).

- Αγνοούν ότι  μεγάλος αριθμός δικηγόρων, πανεπιστημιακών  και δικαστών και τα θεσμικά τους όργανα προτείνουν μετριοποίηση των ποινών, δηλ. ούτε αυστηρές ούτε  επιείκεια, κανονικές και με περιορισμούς στην έκτασή τους.

Οι υψηλές ποινές δεν αυξάνουν την εγκληματικότητα αλλά και δεν την αποτρέπουν

Η κατάσταση έχει ξεφύγει των ορίων. Για κάθε έγκλημα που απασχολεί την επικαιρότητα, την κοινή γνώμη ή αναφέρεται σε επώνυμους-ες και προκειμένου να εξυπηρετηθούν λαϊκίστικοί σκοποί η απάντηση είναι αλλαγή του κατηγορητηρίου και η αύξηση των ποινών.

«Έχει αποδειχθεί ότι η αυστηροποίηση των ποινών ή η επιμήκυνση της κράτησης δεν κάνουν ασφαλέστερες τις κοινωνίες, αντίθετα κάνουν δυσκολότερη τη διαχείριση των φυλακών και μειώνει τις όποιες πιθανότητες επιτυχούς σωφρονισμού.

…

Χώρες με αυστηρότερες και μακροχρόνιες ποινές δεν έχουν χαμηλότερη εγκληματικότητα.

…

Αμερικάνικες Πολιτείες που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή δεν έχουν διαφορετικά ποσοστά ανθρωποκτονιών από τις Πολιτείες που τη διατηρούν και την εφαρμόζουν.

Χώρες της Β. Ευρώπης όπου η φιλοσοφία του ποινικού και του σωφρονιστικού συστήματος είναι επιεικέστερη τα ποσοστά βαριάς εγκληματικότητας παραμένουν χαμηλά.

Πρόσφατα στις ΗΠΑ αποφυλακίστηκε αθώος αφού παρέμεινε άδικα 43 χρόνια στις φυλακές.