Ημέρα θλίψης και πένθους

Έφυγε σήμερα για το μεγάλο ταξίδι, πλήρης ημερών η θειά μου η Βάσιο.

Η τελευταία από τις γυναίκες που έζησε τα πέτρινα χρόνια, με τα ιδεολογικά εφόδια της οικογένειάς της και εκείνα που βρήκε στη νέα οικογένεια.

Εργαζόταν σκληρά και στη γεωργία και στην υπηρεσία της για να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα παιδιά της με την αντίδραση απέναντί της.

Έζησε αρμονικά κάτω από την ίδια στέγη με τη θειά μου τη Θοδωρούλα και τα δύο παιδιά της. Τα πέντε παιδιά τους μεγάλωναν με την ίδια αγάπη και τις ίδιες φροντίδες από τις δυο μανάδες. Θυμάμαι τα ξαδέλφια μου να αποκαλούν και τις δύο θειές μου μανάδες, μέχρι ακόμη και που μεγάλωσαν. Μικρός είχα και το ερώτημα γιατί αυτά τα παιδιά είχαν δύο μανάδες.

Ήταν καλή, ευγενής και γλυκομίλητη.

Κέρδιζε τις εντυπώσεις με όποιον μιλούσε. Με συγκινούσαν τα συναισθήματά της για οικογένειά μου ιδιαίτερα για τη μάνα μου. Μοιραζόταν τις πικρίες της οικογένειάς μου ιδιαίτερα της μάνας, που δεν ήταν και λίγες.

Ειλικρινά λυπάμαι.

Καλό ταξίδι αγαπημένη θειά στον Παράδεισο, όπως σου αξίζει.

Θα σε θυμόμαστε πάντοτε με αγάπη.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της γης μας που σε σκεπάζει και η ευλογημένη βροχή το τόπου μας ας δροσίζει το πρόσωπο σου.

Στα δύσκολα χρόνια τη φρόντισαν τα παιδιά της και τα εγγόνια της, ιδιαίτερα η κόρη της η Αντιγόνη.