Πανδημία…

Με την πανδημία άλλαξαν πολλά πράγματα στη ζωή μας. Άλλαξαν ή θα αλλάξουν τη ζωή μας για πάντα.

Lockdown – απαγορευτικό – καραντίνα (περιορισμοί για ασθένεια που δεν υπάρχει αντιμετώπιση) σημαίνει περιορισμό των κοινωνικών σχέσεων, των ταξιδιών με μμμ, σεβασμός στους εργαζόμενους, τήρηση μέτρων προστασίας και προστασίας του διπλανού μας, γενικά αλλαγή συμπεριφοράς χωρίς να χάσουμε την ανθρωπιά μας και να είμαστε αδιάκριτοι και αγενείς.

Τα δημόσια συστήματα υγείας δεν μπορούν να ανταποκριθούν, σοβαροί επιστήμονες καλούνται να εξυπηρετήσουν πολιτικές και οικ. σκοπιμότητες. Τα οικονομικά συμφέρονταν είναι αδίστακτα. Εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να εργαστούν σε συνθήκες καραντίνας και να υπογράψουν συμβάσεις για να μη διεκδικήσουν αποζημιώσεις σε περίπτωση προσβολής.

«Άνοιξε» ο τουρισμός για να διεκδικήσει , αν διεκδικήσει, το 20% του τζίρου, με κλειστά ξενοδοχεία, συνεχείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς και με κινδύνους για τη δημόσια υγεία από τα εισαγόμενα κρούσματα και με μια πρωτοφανή επιπολαιότητα κυρίως από νέα παιδιά (συνωστισμός στα μπαρ, στα πάρτυ ή στις ακτές)

Κοντά σε όλα αυτά έρχεται και η εκκλησία χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τους πιστούς της, χωρίς καμιά σοβαρή εξήγηση για το άνοιγμα των ναών εν μέσω πανδημίας και χωρίς καμία εξήγηση από εκείνους που κόπτονται για την οικονομία.

Τα διλλήματα είναι προφανή: κοινωνικές σχέσεις, ταξίδια, τελετές, πάρτυ ή υγεία.