"ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ" updated

Συνέχεια από εδώ
Δεν θα γράφαμε για αυτό το βιβλίο αν δεν μας συγκινούσαν οι απόψεις:
- «…η εναλλακτική στρατηγική της Αρτιστεράς πρέπει να κινητοποιεί γνώσεις ταλέντα και ικανότητες..»
- « διεύρυνση της δημοκρατίας… που να βασίζεται στις εμπειρίες και στις ικανότητες των πολιτών»
- «Οι εναλλακτικές πολιτικές … πρέπει να είναι προϊόν πολιτικών συμμετοχικών διεργασιών …»
- «…οι παραδοσιακές αριστερές αξίες (ισότητα, αυτοπραγμάτωση, κοινότητα) διαθέτουν τη δυναμική για να ξαναγίνουν όσο ισχυρές υπήρξαν κάποτε, να κινητοποιήσουν και να εμπνεύσουν ευρεία τμήματα του πληθυσμού»
- « …οι περισσότερες εργασίες είναι βαρετές, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από συνεχή εκπαίδευση προκειμένου να διατηρήσουν την πνευματική τους ισορροπία».

Σοσιαλδημοκρατία, εκσυγχρονισμός , μεταρρύθμιση, τρίτος δρόμος.

Παραδέχεται:
- την απαίτηση για «…μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, την εισαγωγή συστημάτων σύγχρονων διαχειριστικών τεχνικών στον τομέα της υγείας και τη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για μια ανταγωνιστική οικονομία».
- ότι «…τα οράματα της Αριστεράς δεν είναι πλέον συμβατά με τις σύγχρονες κοινωνίες …».

Αποδίδει στους εκσυγχρονιστές:
- «πίστη στην αγορά» (όπου δεν εξετάζεται τι είναι ορθό η δίκαιο αλλά το τι θα πουλήσει).
- «επίλυση των προβλημάτων με ανάπτυξη του ανταγωνισμού και την εισαγωγή κινήτρων τύπου αγοράς».
- «…λειτουργία του κράτους πάνω στις αρχές που προέρχονται από τη διοίκηση επιχειρήσεων, το μάνατζμεντ…».
- πολιτική διαφθορά αλλά και πελατειακές σχέσεις.

- μερική η ολική κατάργηση της δωρεάν παιδείας. Προωθούν τα επιμορφωτικά προγράμματα με σκοπό την απασχολησιμότητα, με περιορισμένες πιστώσεις και υπό τους όρους ότι θα αποφεύγονται τα ακριβά προγράμματα και θα μειώνονται οι πιστώσεις σε άλλους τομείς. Αμφισβητείται η επιτυχία των επιμορφωτικών προγραμμάτων ως προς την επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας και κατά πόσον οι δεξιότητες που αποκτώνται είναι πραγματικές.

- ότι αποφεύγουν να υποστηρίξουν αναδιανεμητικά μέτρα και απροθυμούν να χρησιμοποιήσουν το φορολογικό σύστημα για αναδιανεμητικούς σκοπούς.

Δημιουργούν ένα ατομικιστικό περιβάλλον σε βάρος της αλληλεγγύης.

Εγκαταλείπουν τη θέση τους για πλήρη απασχόληση και αυτό γιατί η πλήρης απασχόληση ενισχύει τον κόσμο της εργασίας. Χωρίς πλήρη απασχόληση οι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να μειώσουν την τιμή της εργατικής τους δύναμης ώστε να μπουν ξανά στην αγορά διαφορετικά θα μείνουν άνεργοι, γεγονός που μειώνει αισθητά τη διαπραγματευτική τους δύναμη. Προωθούν την απασχολησιμότητα που στοχεύει στη διασφάλιση δεξιοτήτων για την κατάληψη θέσεων που ενδεχόμενα προκύψουν, γενικά στην προετοιμασία για τις ανάγκες της αγοράς . Σημειώνεται η αναντιστοιχία δεξιοτήτων προς τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας.

Εξαρτώνται από τους «επενδυτές» για επενδύσεις, θέσεις εργασίας και ανάπτυξη, υποχωρώντας διαρκώς στις απαιτήσεις τους (μειωμένη φορολογία, οικ. ενισχύσεις, χορήγηση κεφαλαίων, κ. άλ.).

Η «… μεταρρύθμιση με συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις, ελαστικότητα στην αγορά εργασίας , υγιή δημοσιονομική πολιτική και δημόσιες υπηρεσίες φιλικότερες προς την αγορά» έχει δημιουργήσει θύλακες αντίστασης σε συνδυασμό με το αυξανόμενο επίπεδο ανισότητας που συνόδευσαν τη μεταρρύθμιση και τα χρονίζοντα κοινωνικά προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας.

Αναγνωρίζεται «ότι η σοσιαλδημοκρατία κληροδότησε αριθμό θεσμών , όπως το εθνικό σύστημα υγείας και τα δημόσια πανεπιστήμια οι οποίοι συγκρότησαν μη αγοραίους χώρους όπου οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινότητας μπόρεσαν να ανθίσουν…».

Τρίτος δρόμος:
- ένα ρεύμα ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό και τη σοσιαλδημοκρατία.
- θεωρητική κατασκευή των σοσιαλδημοκρατών με έμφαση στις αξίες κοινότητα, λογοδοσία, υπευθυνότητα, ευκαιρίες.
- προέκυψε από κοινωνιολογικές και όχι φιλοσοφικές αναλύσεις.

Θεωρεί:
- σημαντικές τις αξίες της ισότητας και της δημοκρατίας στην οικονομική και κοινωνική σφαίρα
- ότι δεν έχουν ξεπεραστεί οι παραδοσιακές αξίες της συμμετοχής και της κοινότητας ( ορισμένες δυνατότητες μπορεί να εκδηλωθούν μόνο στα πλαίσια μίας κοινότητας).
- την υπευθυνότητα ( κριτήριο της αξιοπρέπειας όπως έχει γραφεί εδώ)
α) προϋπόθεση για να αποκτήσει η αριστερά την αξιοπιστία της.
β) αποδίδει στην υπευθυνότητα την έννοια της ανταποδοτικότητας δηλ. δεν μπορεί κανένας να έχει κάτι χωρίς να δίνει τίποτα και τη συνδέει με την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα γράφοντας ότι απαιτείται να μην εκμεταλλευόμαστε εκείνους που βοηθάμε όταν βρίσκονται αντικειμενικά σε χειρότερη θέση και είναι επομένως λιγότερο ικανοί να ανταποδώσουν.
- ότι αποτελούν πηγή δύναμης για την αριστερά και βασικό στοιχείο οποιασδήποτε εναλλακτικής κοινωνίας
- ότι ο ισχυρότερος λόγος για την περιθωριοποίηση των αξιών είναι η εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων, ίσως και η επιδίωξη της εξουσίας.
Για την απαξίωσή τους στην σημερινή πολιτική ζωή γράφει ότι οφείλεται στον τρόπο που τις χειρίζονται οι πολιτικοί και ο παραμερισμός τους προήλθε από τις αξίες της αγοράς.

Κοινωνικά κινήματα

- Οι επιδιώξεις των κοινωνικών κινημάτων πρέπει να συνδέονται με εναλλακτικές πολιτικές και οι αξίες της αριστεράς με τις επιδιώξεις των απλών ανθρώπων σε μια δημοκρατία όπου η έννοια του πολίτη είναι η συμμετοχή, η δραστηριοποίηση, η ανάπτυξη των δυνατοτήτων του και ταυτόχρονα η λογοδοσία, η διαφάνεια και η υπευθυνότητα.

- Η ανάπτυξη των κινημάτων και η αποτελεσματικότερη άσκηση πολιτικής δεν είναι δυνατή χωρίς τη συμβολή από τις εμπειρίες και τις γνώσεις εκείνων στους οποίους οι πολιτικές αυτές απευθύνονται. Οι δράσεις, π.χ. κατά της φτώχειας απαιτούν ως πλήρως ενεργούς πολίτες όσους πλήττονται από αυτήν.

- Oι κοινωνικές συγκρούσεις είναι κύρια αξιακές συγκρούσεις. Ακόμη από την αρχαιότητα ο ταξικός πόλεμος δημοκρατικών και ολιγαρχικών με σύνθημα τη δημοκρατική ισότητα είχε σκοπό την εξουσία.

Πολιτική

Η αριστερά τα τελευταία χρόνια φαίνεται να είναι «…συνασπισμός μειονοτικών ομάδων και συμφερόντων, φυλετικών, φύλου, σεξουαλικών άλλων πολιτισμικών προτιμήσεων η τρόπου ζωής ακόμη και οικ. μειονοτήτων… ένας συνασπισμός τέτοιων ομάδων που δεν συνδέεται από ένα ενιαίο κοινό σύνολο στόχων και αξιών οδηγεί μόνο σε περιστασιακή ενότητα…». Δεν είναι σε θέση να φέρει στο προσκήνιο τις αξίες της δημοκρατίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινότητας.

Ο ρόλος των εκσυγχρονιστικών κομμάτων περιορίζεται, άτομα που αναδείχτηκαν από τις τάξεις του κόμματος περιφρονούνται και τις θέσεις παίρνουν απολίτικοι τεχνοκράτες και εμπειρογνώμονες. Γενικά τα κόμματα περιθωριοποιούνται και δεν μοιάζουν με μηχανισμούς που χαράζουν πολιτική, η συμμετοχή περιορίζεται και οι συγκρούσεις αποφεύγονται.

Η δεξιά ενισχύεται από τον αυξανόμενο πολιτικό ρόλο της εκκλησίας, την ανάπτυξη του εθνικισμού και τις αντιλήψεις racism.

Η πολιτική τείνει να θεωρηθεί ως διαδικασία διαμεσολάβησης, γίνεται περισσότερο επάγγελμα ορισμένων και όχι μέριμνα όλων. Είναι αγαθό και όχι παιχνίδι για επαγγελματίες πολιτικούς, πλούσιους και ισχυρούς.


«Eίναι πιεστική ανάγκη για συλλογική δράση και κοινωνική κινητοποίηση για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων του παρελθόντος και την αναχαίτιση της δεξιάς δυναμικής».

Το βιβλίο:

«Οι αξίες και η αξία της αριστεράς»
Ευκλείδη Τσακαλώτου
ΚΡΙΤΙΚΗ

είναι ιδιαίτερα προσιτό, έχει ενδιαφέρον και καλό θα είναι να μελετηθεί από όλους μας.