ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΖΩΗ
- H ζωή είναι όμορφη ακόμη και σε ένα κόσμο που συμβαίνουν τόσα πολλά άδικα και φρικαλέα.
ΖΕΙΝΤΙ ΣΜΙΘ
- H ζωή είναι ένας πόλεμος κι ένα ταξίδι σε ξένο τόπο.
Μάρκος Αυρήλιος
Τα εις εαυτόν
SHARPLES
"Είναι πέρα γιά πέρα ανάξιος ο άνθρωπος που βρίσκει ένα σωρό δικαολογίες γιά να φύγει από τη ζωή"
ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ 38
"H ζωή είναι ένας σιδηροδρομικός σταθμός. Σύντομα θα φύγω. Γιά που δεν θα πώ".
ΜΑΡΙΝΑ ΤΣΒΕΤΑΓΙΕΒΑ
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1926
Life is more than the stereotypes
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ
ΘΑΝΑΤΟΣ
-η παύση της ζωής,
-το άλλο όριο της ζωής,
- "η ανταμοιβή της ζωής"
Γιάννης Τσαρούχης
-φυσικό φαινόμενο,
-δεν μπορεί να γίνει αισθητός, η απώλεια κάθε αίσθησης,
-στη ζωή δεν υπάρχει, στη ζωή υπάρχει πόνος,
-διαφεύγει από την εμπειρία μας, δεν γνωρίζουμε τίποτα.
O ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
- Γενικός και αόριστος
- Ψυχολογικά επώδυνος
- Εχθροί που χαίρονται
- Οικείοι και φίλοι που λυπούνται
- Μετά το θάνατο δεν μπορεί να προστατευτεί η οικογένεια
- Φόβος για τον ίδιο τον αφανισμό (αφανισμό της ανθρώπινης ύπαρξης).
- Απειλεί με αφανισμό μελλοντικά σχέδια.
- Ενδεχόμενα μεταθανάτια δυσάρεστη ζωή (κόλαση???) – φόβος για τη μεταθανάτια κατάσταση.
(οι επικούρειοι υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει, θεωρούσαν δε ανόητη την αναμονή μιάς δυσάρεστης κατάστασης).
ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
-« …θα ήταν δηλ. σα να μη ζει κανείς επειδή δεν μπορεί να πεθάνει»
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
-«κάθε μέρα που ζούμε είναι μια μέρα που μας φέρνει κοντά στο θάνατο»
ΥΡΒΙΝ ΓΙΑΛΟΜ
«Hδύ γείνεται το ζήν όταν απή θανάτου φόβος»
«Η ζωή γίνεται γλυκιά όταν λείπει ο φόβος του θανάτου»
Διογένης Οινοανδέας.
"Θέλοντας να ζήσω, ανακαλύπτω ότι επιζητώ το θάνατο και επιζητώντας το θάνατο, ανακαλύπτω τη ζωή".
Τόµας Μπέρνχαρντ: «Η ζωή είναι υπέροχη, αλλά ακόµη πιο υπέροχη είναι η σκέψη ότι έχει ένα τέλος».
Let it come on
Labels: ΚΟΙΝΩΝΙΑ
4 Comments:
Ζωη και θανατος...
Τα φοβαμαι και τα δυο...
Τουλάχιστον αυτή τη φορά ήσουν σαφής.
Εμένα αυτά τα ποστ σου που δεν έχουν πρακτικές εφαρμογές και λειτουργική αξία (τουλάχιστον εμφανώς...) μου αρέσουν περισσότερο... Και μια και μιλάς για ζωή και θάνατο, αν δε σε πειράζει θα προσθέσω μια φράση του Τ.S. Eliot:
"Που είναι η Ζωή που χάσαμε ζώντας?"
αυτά τα ποστ σου που δεν έχουν πρακτικές εφαρμογές και λειτουργική αξία ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!
Οι επικούρειοι έλεγαν, αν έχω καταλάβει καλά, ότι η αντιμετώπιση του θανάτου είναι θέμα εκπαίδευσης. Φάινεται να μην έχουν άδικο.
Πως έχομε εξοικειωθεί με δεκάδες θανάτους καθημερινά?(τροχαία, φόνοι κ. άλ.)
Κάποιος έχει γράψει σχετικά:
Θέλοντας να ζήσω, ανακαλύπτω ότι επιζητώ το θάνατο και επιζητώντας το θάνατο, ανακαλύπτω τη ζωή.
Ευχαριστώ γιά το σχόλιό σου, όπως βλέπεις είναι λιγοστά επομένως πολύτιμα.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home