Δεν ξεχνώ, 17/5 ημέρα κατά της ομοφοβίας, αμφιφοβίας, ιντερφοβίας, τρανσφοβίας,…

«ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ, 2017.  

Δεν είναι μια ταινία gay. Η ομορφιά της φύσης (φωτογραφία), των συναισθημάτων  αλλά και η ομορφιά των αρρενωπών σωμάτων (αρχαία αγάλματα) των δύο ερωτευμένων gay που πρωταγωνιστών  είναι μερικά χαρακτηριστικά μαζί με τις εξάρσεις της εφηβικής ζωής.  

Όλα γίνονται  σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον, χωρίς ενοχές και αρνητικά συναισθήματα. Με απόλυτη ελευθερία, προϋποθέσεις που οδηγούν στη συνειδητοποίηση της σεξουαλικότητας και την αναζήτηση της γνώσης (μουσική και αρχαιολογία) μαζί με την ηδονή.   

Συγκλονίζει ο πατέρας όταν αποκαλύπτει ότι γνωρίζει την ομοφυλοφιλία του γιού του, μακριά από ομοφοβικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις.

Τριάντα (30) χρόνια μετά η καρδιά  και τα συναισθήματα θα παραμείνουν σταθερά, το σώμα δεν θα είναι ελκυστικό γι΄ αυτό, αυτό που έγινε, έπρεπε να γίνει τώρα.

Η Στρέλλα οδηγεί σε μια εναλλακτική οικογένεια, ουτοπική αλλά όχι ανέφικτη, εδώ οι οικογενειακοί δεσμοί παραμένουν σταθεροί και συνήθεις.  

Για να εκφράσει κάποιος τη σεξουαλικότητά του δεν χρειάζεται να ζει σε ένα ιδανικό φυσικό περιβάλλον ή να είναι εύπορος. Χρειάζεται να ζει σε ένα περιβάλλον ελευθερίας, ανεκτικότητας, ασφάλειας, χωρίς προκαταλήψεις που να σέβεται και να προστατεύει τη σεξουαλικότητα»
απόσπασμα από τον Κινηματογραφικό Αναστοχασμό.