Με αφορμή την υπογραφή των 100 πανεπιστημιακών

Μια συνεχόμενη τραγωδία, απολίτικων, στην πλειοψηφία τους πανεπιστημιακών, χωρίς κοινωνική παρουσία και δράση στην πλειοψηφία τους και με αδυναμία σύνδεσης των ιδρυμάτων τους με την κοινωνία.

Γράφουν βιβλία σκοπιμότητας, ευθυγραμμίζοντας με συμφέροντα που εξυπηρετούν την ερευνά τους,  αμφισβητούνται οι διαδικασίες εκλογής των, ορισμένων τουλάχιστον.

Θεωρούν μειωτικό να βγουν στο δρόμο δίπλα στους φοιτητές τους προασπίζοντας τα συμφέροντα του δημόσιου πανεπιστημίου αλλά και τα δικά τους συμφέροντα.

Καλούν τα ΜΑΤ να στραφούν κατά των φοιτητών τους. Μεγάλο μέρος τους λιγότερο ενδιαφέρονται για την έρευνα, την παραγωγή γνώσης και τη διδασκαλία, μετάδοση γνώσης και περισσότερο για δημόσιες σχέσεις και πλουτισμό και μικρότερο μέρος πασχίζει με ελάχιστα μέσα να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά του με ευθύνη και σοβαρότητα απέναντι στους φοιτητές τους και τα προβλήματά τους.

Παρενέβησαν, ως μη όφειλαν, σε απαράδεκτές εσωκομματικές διαδικασίες που οδηγούν στη διάσπαση με χαρακτηριστικά την ασάφεια την έλλειψη η πολιτικών απόψεων και ιδεών και γιατί κανένας από του υποψήφιους δεν θα προβάλει τις βασικές αρχές της σοσιαλδημοκρατίας: χωρισμός εκκλησίας και κράτους, κράτος πρόνοιας, ενίσχυση και ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων, ανθρώπινα δικαιώματα.