Monday, November 17, 2008

H δήλωση του Γ. Σεφέρη στο BBC (28/3/1969)

"Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μας και - τόσο περίλαμπρα - ο λαός μας στον τελευταίο Παγκόσμιο πόλεμο.
Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές με πόνους και με κόπους, πάνε και αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. Δεν θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δεν λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους.
Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο γι αυτόν τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει -συνειδητά ή ασυνείδητα- όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου.
Όσο μένει η ανωμαλία τόσο προχωρεί το κακό. Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και μπορώ να το πω: «μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος».
Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου.
Παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω."

Το κείμενο της δήλωσης πάρθηκε από εδώ

Labels:

3 Comments:

At 19 November, 2008 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Η αλήθεια είναι ότι το Σεφέρη ποτέ δεν τον συμπάθησα. Άσε που ήταν βαθιά αντοκομμουνιστής και βαθιά μέρος του συστήματος. Ωστόσο, η δήλωσή του αυτή όπως και η ανοιχτή του επιστολή -από ένα νομπελίστα λογοτέχνη- έδωσε άλλη διάσταση στην κινητοποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την πατρίδα της δημοκρατίας.

 
At 21 November, 2008 , Blogger demetrat said...

Η αλήθεια είναι πως η ενόχληση του Σεφέρη , ήταν στα όρια του ελιτισμού.
Το περίεργο είναι , πως ο Σεφέρης παρόλο που ποτέ δεν πήρε θέση στα πολιτικά δρώμενα έβγαζε με τα γραφτά του , μιά προτροπή προς την επανάσταση γενικώς.
Γιά αυτό και μόνο που είπε αυτά τα ολίγα,και έστω κατανοητά απ τους εκλεκτούς,του αναγνωρίστηκε τηρουμένων των αναλογιών,η αντίδρασή του στη χούντα, και η κηδεία του έγινε η πρώτη μεγάλη αντιδικτατορική πορεία στην αθήνα.
δ

 
At 23 November, 2008 , Blogger ΤΑΣΟΣ said...

Αν δεν υπήρχε το έργο "ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ" (¨Αρνηση, Κράτησα τη ζωή μου, Άνθη της πέτρας, Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές) του Μίκη Θεοδωράκη ίσως και να μην τον ήξερα.

Μετά τη πτώση της δικτατορίας έμαθα και γιά την επιστολή και για την κηδεία του που μαζί με την κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου αποτέλεσαν και αντιστασιακές εκδηλώσεις.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home