Στο Γιο μου του Δρ. Βάσου Λυσσαρίδη

Σαν μαθητής ονειρευόμουνα τις Θερμοπύλες.
Σαν φοιτητής ψωμί και λευτεριά και σοσιαλισμό.
Στην ώριμη ηλικία είδα τον εχθρό μέσα στις πύλες.
Και στα γεράματα φωνάζω λυτρωμό.
Μου είπαν οι σοφοί το γιό μου
αλλιώτικα να μεγαλώσω.
Να τον διδάξω αριθμούς, ποσά, λογιστική,
αν θέλω ήσυχη και σίγουρη τη φύτρα να ριζώσω.
Μόνο έτσι η γενιά μου θα γευτεί την προκοπή.
Δειλά και κάπως σαστισμένα
κάποιο πρωί που τραγουδούσε οργισμένα
αυτά του είπα.
Με κοίταξε με μάτια απορημένα,
κάπως θολά και θυμωμένα
και από τότε δεν τον είδα.
Κάποιο απόβραδο τον φέραν σκοτωμένο,
κρύο στητό και αδέξια βαλσαμωμένο.
Στο χέρι του το νεκρικό
κρατούσε ένα χαρτί
και εκεί με μακρά κεφαλαία
είχε χαράξει:
ΤΩΡΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ
ΕΧΕΙΣ ΤΙΣ ΠΙΟ ΒΑΘΙΕΣ
ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗ ΓΗ