ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ BLOGGING: ΔΙAΠΙΣΤΩΣΕΙΣ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Το blogging φα'ινεται να εξελίσσεται:

- σε ένα εναλλακτικό, άμεσο “interactive” μέσο ενημέρωσης. Με διασταυρούμενες πληροφορίες και τους πολίτες (μαζί με επαγγελματίες) διαμορφωτές και αποδέκτες της είδησης (χωρίς βέβαια να λείπουν οι ακρότητες και οι ανακρίβειες).
- σε μέσον «ακτιβισμού» για την ελευθεροτυπία, την ελευθερία της έκφρασης, τα περιβαλλοντικά, την κοινωνική αδικία και όχι μόνο.
- τέλος σε ένα σύγχρονο μέσο διαλόγου.

«Δημοσιαγράφοι bloggers και πολλά μέσα προσαρμόζουν το ρυθμό εργασίας τους, τον τρόπο γραφής τους, τους τίτλους και το μέγεθος των κειμένων τους για την από οθόνης ανάγνωση».
To τελευταίο χρόνο παρατηρήθηκε μιά μεγάλη αύξηση στα “δημοσιογραφικά blogs”.Ενας αριθμός από αυτά γράφουν ανακριβείς - αδιασταύρωτες πληροφορίες, νομίζουν ότι δημοσιογραφία είναι τα λινκσ και τα ποστς των άλλων, δεν γράφουν τις θέσεις των “θιγομένων” πολλές φορές κλπ. Δεν είναι μια “ερευνητική” δημοσιογραφία.
Αν γραφεί ως σχόλιο στο press ότι ο κεντρικός τους υπολογιστής βρίσκεται στις ΗΠΑ η κάπου αλλού το σχόλιο δεν θα εμφανιστεί ποτέ.

Επιχειρηματίες προβάλλουν τις δραστηριότητες τους και τα προϊόντα τους, οικογένειες ανταλλάσουν μηνύματα και φωτογραφίες μεταξύ τους, οι πολιτικοί βρήκαν ακόμη ένα τρόπο να προβληθούν και να προβάλουν τις θέσεις και τις ιδέες τους (όσοι έχουν), ορισμένα blogs έχουν χάσει τον προσωπικό τους χαρακτήρα και έχουν οικονομικά οφέλη εισπράττουν από διαφημίσεις, «έχουν συνεργάτες και παίζουν ρόλο δικτυακών εφημερίδων».

Από λιγότερα από 600 το 2005, έγιναν 8000 περίπου το 2006 και το 2007 ξεπέρασαν τις 30000. Μεγάλος αριθμός από αυτά είναι ανενεργά ή ενημερώνονται μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Το blogging δεν χρειάζεται πρόσθετη νομοθεσία για τη λειτουργία του ούτε πρωτοβουλίες που προτείνουν στερεότυπα κανόνων και θέλουν να επιβάλλουν το δικό τους κατεστημένο. Χρειάζεται όμως νομοθεσία που να κατοχυρώνει την ελευθερία της έκφρασης όλων των πολιτών. Το blogging αυτοελέγχεται και είναι τεχνικά αδύνατος ο έλεγχός του. Άλλωστε δεν είναι υποχρεωτικό να παρακολουθεί κάποιος ένα blog.
Ο καθένας ακολουθεί του δικούς του κανόνες.
Οι «πνευματικοί? μας συνάνθρωποι» και όχι μόνο θα πρέπει να κάνουν εμφανώς γνωστό αν κάποιο κείμενό τους, φωτογραφία η άλλο βρίσκεται σε καθεστώς «πνευματικής ιδιοκτησίας» έτσι ώστε να αποφεύγονται οι αναφορές σε αυτά.

Κατά το τρίτο χρόνο blogging:
- «Xάθηκαν» κάποιοι «ψηφιακοί φίλοι» (και μας απασχόλησε), συνδεθήκαμε όμως με άλλους.
- παρουσιάστηκαν απόψεις για την ακραία φτώχεια στην Ελλάδα (εδώ και εδώ),
τον καταναλωτισμό, το σύγχρονο λαικισμό,
- προβλήθηκαν πρόσωπα που αδικήθηκαν (Αμαλία Καλυβίνου, Ευδοκία Παπασωτηρίου) και οι αξίες της αριστεράς (εδώ και εδώ),
- έγινε αναφορά στη φιλοσοφία του Επίκουρου και των Επικούρειων σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί γιατί δεν διδαχτήκαμε και δεν διδάσκεται και σήμερα στο σχολεία.

Όμως την αισιοδοξία που πιθανόν διακρίνεται στα παραπάνω δεν συμμερίζεται ο Newman… με ένα πολύ ωραίο κείμενό του εδώ.


ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

- Ποιος μπορεί να συγκρίνει την ελευθερία της αυτοδημοσίευσης με την δέσμευση του εκδότη η του δημοσιογράφου προς τον εκδότη;

- "... Αισθανόμεθα τον παραλογισμό της αντίθεσης μεταξύ αυτών που λέει κάποιος, αυτών που γράφει και της ζωής που κάνει, μεταξύ αυτού που πιστεύει ότι είναι κάποιος και αυτού που πράγματι είναι ?"

LINKS

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ BLOGGING

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ BLOGGING

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ BLOGGERS