ΖΑΧΑΡΩ - SUGAR TOWN

Ενα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα εξελίσσεται σε δράμα (κωμωδία?, τραγωδία?)
Χιλιάδες νέα παιδιά στην ύπαιθρο χώρα δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια.
Εγκαταλείπουν τις εστίες τους, οι περισσότεροι με κακές προυποθέσεις, για αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Η κτηνοτροφική και γεωργική παραγωγή μειώνεται ταχύτατα. Γιατί ο μοναχικός κτηνοτρόφος (ή γεωργός) δεν έχει τις δυνατότητες διατήρησης η αύξησης του ζωικού του κεφαλαίουη της παραγωγής του γενικότερα.
Κύρια κριτήρια για την αύξηση του ζωικοού κεφαλαίου είναι η ικανότητα άμελξης και η ικανότητα φύλαξης. Το πρώτο κριτήριο ικανοποιείται με τη μηχνανική άμελξη για το δεύτερο ίσως ήταν μια λύση η ενιαία διαχείριση βοσκοτόπων.
Σήμερα η μόνη λύση είναι η οικογενειακή βοήθεια.
Τα ζώα αν δεν αρμεγούν ( είτε γιατί ο κτηνοτρόφος ασθένησε είτε γιατί χρειάστηκε να μετακινηθεί γιά κάποιους λόγους) ασθενούν (μαστίτιδες).
Οι ζωοτροφές και οι βοσκές (που μετατρέπονται σε γάλα και κρέας όταν βόσκονται) χάνονται όταν δεν βόσκονται.
Ανάλογα είναι τα προβλήμτα και στη φυτική παραγωγή.

Ωραίες ιδέες για αδελφοποίηση πόλεων, μορφωτικές ανταλλαγές, εκμάθηση γλώσσας, αμοιβαίες πολιτιστικές δραστηριότητες ( γεύσεις, χοροί, μουσική), ευτελίζονται, διακωμωδούνται και καταλήγουν σε κακόγουστο χιούμορ.

Η παραγωγός εταιρεία, που πιθανόν χρηματοδότησε το ταξίδι, εκμεταλλεύτηκε καλές προθέσεις και αγνούς ανθρώπους στους οποίους δημιούργησε περισσότερα προβλήματα.
Θα μπορούσε η όλη προσπάθεια να ήταν χρήσιμη, αν παράληλα με ενδεχόμενες πολιτιστικές δραστηριότητες όπως περιγράφηκαν, γινόντουσαν και κάποιες γνωριμίες χωρίς να θεωρείται κακό η μεσολάβηση κάποιων ανθρώπων.
Μιά κακή ταινία έκανε μεγαλύτερο κακό.

Περισότερα εδώ και εδώ

ΕΓΡΑΨΑΝ:

"… Ο Τσακίρης διαχειρίζεται το υλικό του με αδικαιολόγητη δειλία επί της σεναριακής ουσίας.
Πρώτον, δεν είναι όλοι οι αρσενικοί ξέμπαρκοι υποψήφιοι γαμπροί, αλλά μόνο αυτοί οι πέντε, οι καψεροί.
Δεύτερον, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και κάθε διπλανό χωριό σφύζει από γυναικεία παρουσία. Γιατί δεν ψάχνουν εκεί και τρέχουν τόσο πολύ μακριά; Μπας και - πράγμα που δεν ομολογείται - όλοι και όλα αναφέρονται και καταλήγουν στην παροιμιώδη ιστορία πως κάθε Ρωσίδα είναι και μια πόρνη που θα ικανοποιήσει το άδειο κρεβάτι κάθε λιγούρη Έλληνα;
...

Και τέλος, είναι τουλάχιστον περίεργο που δεν σχολιάζονται τόσο η πολιτιστική ανωτερότητα του Κλιν - το οποίο συγκρινόμενο με τη Ζαχάρω μοιάζει με Μανχάταν δίπλα στο Πέραμα - όσο και των Ρωσίδων ζωντοχήρων που μπροστά στη θηλυκή αλλά και αρσενική πραγματικότητα της ελληνικής Sugartown φαντάζουν σαν Μπελούτσι, Κάμερον Ντίαζ και Σαρλίζ Θερόν…”.
Δ. ΔΑΝΙΚΑΣ
ΤΑ ΝΕΑ 18/1/2007