Ένα από τα καλύτερα κείμενα που άκουσα τα τελευταία χρόνια, ειλικρινές, θαρραλέο από βάθους καρδιάς, επίκαιρο, συγκινητικό και ανθρώπινο, από τον βουλευτή κ. Μπιμπίλα.

«Έκλαιγα κρυφά, γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι που ντρεπόμουν, γιατί έτσι ένιωθα τότε και δεν μπορούσα να το πω ούτε στους γονείς μου.

Έγινα ένα εσωστρεφές παιδί , ένα μελαγχολικό παιδί, που έγραφα ποιήματα.

Μεγάλωσα όμως, έφτιαξα ισχυρές σχέσεις, σπουδαίους συντρόφους, οι οποίοι σήμερα είναι η ακριβή μου οικογένεια, μαζί με τα αδέλφια μου και αυτό το λέω με μεγάλη συγκίνηση.  

Αυτά τα κρυφά δάκρυα με οδηγούν σήμερα, στα 68 μου χρόνια, να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά στο μέλλον. Για να είναι ευτυχισμένα, για να μην φοβούνται να πουν τι είναι, τι τους ελκύει, με ποιους θέλουν να ζήσουν. Επιτέλους, είμαστε όλοι άνθρωποι».

https://hellasjournal.com/2024/02/vouli-i-sigkinitikes-anafores-tou-spirou-bimpila-pou-apespasan-chirokrotimata-video/