ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΑΤΖΙΟ

Ένας ιεροεξεταστής με εντολή του Πάπα αναλαμβάνει να διερευνήσει αν αξίζει να του δοθεί χάρη. Είχε καταδικαστεί σε θάνατο ύστερα από έγκλημα σε μονομαχία. Στην πραγματικότητα για να αποφανθεί αν το έργο του συμβαδίζει με την  θείον όπως το εννοεί η παπική εκκλησία. Για κείνον  το θείον βρίσκεται στους ουρανούς για τον Καραβάτζιο στους φτωχούς, τις πόρνες, τους άστεγους και τους κατατρεγμένους. Τους χρησιμοποιούσε ως μοντέλα για τους θρησκευτικούς του πίνακες και για αυτό προκαλούσε αντιδράσεις στο Βατικανό.

Ιδιοφυής, ρεαλιστής ζωγράφος, « του άρεσε να ζωγραφίζει ζωντανά πράγματα… τον πόνο της ανθρωπότητας… τους άθλιους». Χρησιμοποιούσε την τεχνική του κιαροσκούρο δηλ. τη χρήση έντονων αντιθέσεων μεταξύ φωτεινών και σκοτεινών ή φωτοσκιασμένων σημείων ενός πίνακα.

Η ταινία προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα, υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο έργο και το δημιουργό? δικαιούται επιείκειας για την πνευματική του προσφορά?  υπάρχει συμβατότητα ενός πιστού δημιουργού με ένα «άσεμνο» έργο? Ο Πάπας έδωσε χάρη, αναγνωρίστηκε ως ένας μεγάλος ζωγράφος αλλά η καθολική εκκλησία, ούτε και καμία άλλη, δε τον συγχωρέσαν ποτέ για τις επιλογές του και το έργο του.

Χαρακτηριστικές εκφράσεις:

«Αγαπητός από πολλούς και μισητός από ακόμη περισσότερους».

«Προσκυνούσα αυτήν την αγία εικόνα…εκ των υστέρων έμαθα ότι ήταν πόρνη»

«Μπορεί να ήμουν μια φτωχή πόρνη αλλά έγινα μητέρα του θεού».

«Ναι, εμένα μια πόρνη, θα με προσκυνούν ως παναγιά στον αιώνα τον άπαντα»