ΣΑΠΦΩ: Η ΔΕΚΑΤΗ ΜΟΥΣΑ SAPPHO: THE TENTH MUSE

Η έκπληξη των διακοπών ήταν η Ερεσός, τόπος γέννησης της φλογερής ποιήτριας Σαπφούς, όπου πάνω από 100 γυναίκες ζευγάρωναν κάτω από τον καυτό ήλιο και εκστασιάζονταν από τα ηλιοβασιλέματα και τα φεγγάρια του Αυγούστου.
Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να αναζητήσουμε περισσότερα για την Σαπφώ. Ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, ποιήτρια του έρωτα, υμνεί την ομορφιά χωρίς προκαταλήψεις, γράφει τα αισθήματα της και την προσωπική της ζωή χωρίς να προκαλεί. Είναι πιθανό να έγραφε ότι είχε περάσει και ότι είχε δοκιμάσει. Την αίσθηση της για την ομορφιά της φύσης την μεταφέρει στην ποίηση της
Δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τους άνδρες, στα παιδικά της χρόνια τουλάχιστον, παρά το ότι παντρεύτηκε πλούσιο έμπορο και απέκτησε μια κόρη την Κλείδα και ερωτεύτηκε παράφορα νεαρό ναυτικό. Η 10 – ετής απουσία των ανδρών στον πόλεμο με την Αθήνα την είχε εξοικειώσει περισσότερο στη στενή παρέα νεαρών κοριτσιών που ήταν «παρθένες» και ασκούσαν επιρροή στο κορμί της και στις σκέψεις της.
Είχε συγκεντρώσει γύρω της πολλά κορίτσια (εταίρες) από πολλές ελληνικές πόλεις τα οποία δίδασκε αφιλοκερδώς μουσική, χορό και ποίηση. Ήταν προετοιμασμένες για όλες τις εκπλήξεις που θα μπορούσε να τους επιφυλάξει ο έρωτας.
Δημοσίευσε υπό μορφή ποιήματος τον έρωτά της με την Ατθίδα (Λέσβος):
»Σ΄ αγαπούσα καιρό τώρα Ατθίδα όταν η εφηβεία ήταν ακόμη ολανθισμένη και εσύ μου φαινόσουν ένα αδέξιο μικρό χαμίνι»

»Ήρθε και όλα πάνε καλά, μαράζωσα στερημένη από σένα και τώρα άναψες την καρδιά μου και την έκαψες από αγάπη …»

»Η Ατθίς είχε γευτεί ότι θα μπορούσαν να επιθυμήσουν οι πιο εκλεπτυσμένοι από τους Ίωνες».

» Άσε με να σου θυμίσω αυτό που έχεις ξεχάσει, πόσο όμορφη και γλυκιά ζωή κάναμε κάποτε μαζί»

»Δεν θα ξαναδώ πια ποτέ την Ατθίδα. Αλήθεια θα ήθελα να είναι νεκρή».

Για την Ανακτορία (Σάρδεις) που ήταν ερωτευμένη με την Ατθίδα έγραφε:
»Ατθίς η αγαπημένη μας Ανακτορία κατοικεί στις μακρινές Σάρδεις αλλά λέει ότι η σκέψη της βρίσκεται συχνά εδώ όπως την εποχή που ζούσαμε κάποτε μαζί και σε θεωρούσε μια ένδοξη θεά και αντλούσε ευχαρίστηση από τους ύμνους σου …»

Έχει γραφεί ότι « η δημοσίευση της αλληλογραφίας με την Ανακτορία είχε σκοπό να αποκαλύψει τον έρωτα της Ανακτορίας με την Ατθίδα όπου η Σαπφώ έπαιζε απλώς το ρόλο του τρίτου συμπαίκτη».

Ερωτεύθηκε παράφορα το νεαρό Φάωντα (ναυτικός, ιδιοκτήτης ιστιοφόρου που έκανε μεταφορές) ο οποίος την εγκατέλειψε και έφυγε στη Σικελία. Μη μπορώντας να αντέξει τον χωρισμό αποφάσισε να φύγει στη Σικελία για αναζήτηση του Φάοντα. Φθάνοντας το πλοίο στη Λευκάδα για ανεφοδιασμό κατάλαβε τη ματαιοδοξία του ταξιδιού, διερωτήθηκε για τις ελπίδες που είχε να αναβιώσει τον έρωτά της και σκεφτόμενη ότι ο Φαων να μην ήθελε να την ξαναδεί, πήδηξε στον γκρεμό όπου βρήκε το θάνατο.
Υπήρξε η μεγαλύτερη λυρική ποιήτρια όλων των εποχών, Έγραψε 9 ποιητικά βιβλία, περίπου 12000 στίχοι και έχουν απομείνει μόνο 600 στίχοι η αποσπάσματα στίχων. Τα έργα της κάηκαν από την Εκκλησία