Στρατιωτικά, πολιτικά λάθη και ευθύνες των κυβερνήσεων Καραμανλή – Αβέρωφ στην κυπριακή τραγωδία.

1)ΝΑΤΟική λύση με διπλή ένωση, σχεδιασμένη από ΗΠΑ, Βρετανία και Τουρκία και από το φόβο ενδεχόμενου προσανατολισμού της αδέσμευτης πολιτικής του Μακαρίου προς την τότε ΕΣΣΔ ή την εμπλοκή της. Την ίδια πολιτική ακολούθησε και η χούντα και οδήγησε στην εθνική τραγωδία (πραξικόπημα ανατροπής του Μακαρίου, 15/7, εισβολή και κατοχή κυπριακού εδάφους, 20 – 22/7 Αττίλας 1 – 3% του κυπριακού εδάφους , 22/7 – 14/8 εκεχειρία, 7%, 15/8,1974,Ατίλας 2, 40%).

2) Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, 1959 -1960, (εγγυήτριες δυνάμεις για μια ανεξάρτητη χώρα, δυσλειτουργικό σύνταγμα).

3) Εκεχειρία, 22/7 – μέχρι 14/8/1974, οι τούρκοι μεταφέρουν πολεμικό εξοπλισμό και στρατό, καταλαμβάνουν εδάφη χωρίς μάχες, ενθαρρυμένοι και από τη δήλωση Καραμανλή ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να εμπλακεί σε πόλεμο. Η Ελλάδα αρνείται βοήθεια.

4) «Υποχωρητικότητα» και «αυτοσυγκράτηση» ενώ ο τουρκικός στρατός προέλαυνε σε κυπριακά εδάφη. Επηρεάζουν ακόμη και σήμερα της ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εκκένωση από το ελληνικό στοιχείο των τουρκοκυπριακών θυλάκων.

5) Ακύρωση του ενιαίου αμυντικού δόγματος εμπνευσμένο από τον Γεώργιο Παπανδρέου, επιστροφή της μεραρχίας, (άρχισε η αποστολή το 1964 και επέστρεψε το 1968). Επικαιροποιήθηκε από τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου μετά το 1981.

6) Ατιμωρησία των υπευθύνων της κυπριακής τραγωδίας, πιθανόν λόγω συμφωνίας για τον επαναπατρισμό και πρωθυπουργοποίηση Καραμανλή.