Thursday, December 21, 2017

Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ(ΣΔ) ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΑ

Η ΣΔ ανήκει στην πολιτική κατηγορία της Αριστεράς ως πεδίο συνάντησης των ιδεών, της προόδου, της δικαιοσύνης,  του περιορισμού των ανισοτήτων και των δικαιωμάτων.
Υπερασπίζεται τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και είναι υπέρ  του διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους.
Στο "συνταξιοδοτικό" υποστηρίζει τις αρχές της ανταποδοτικότητας και της εγγύτητας προς το επίπεδο διαβίωσης κατά τον εργασιακό βίο.
Προτάσσει την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής έναντι της οικονομίας.
Υποστηρίζει ένα μεταρρυθμιστικό και πολιτικό πρόγραμμα , στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού, με σκοπό τη  βελτίωση των υλικών ορών διαβίωσης του κόσμου της εργασίας ,την εμβάθυνση των δημοκρατικών και δικαιοκρατικών θεσμών, την πραγματική ισότητα των φύλων και το σεβασμό των έμφυλων ταυτοτήτων.
Προωθεί την παρέμβαση του κράτους  και τη θεσμοθέτηση ισχυρών θεσμών κοινωνικής προστασίας.
Αποκηρύσσει τη χρήση βίας , διαπνέεται από την ανεκτικότατα και το σεβασμό των ιδεών και των βιοτικών επιλογών του άλλου.
Υποστηρίζει τον κοινοβουλευτισμό.
Υιοθετεί την πολιτική αναδιανομής των πόρων.
Επεξεργάζεστε νέες μορφής του κρατους πρόνοιας.


Η δεξιά επαγγέλλεται την ανατροπή της πλουραλιστικής δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους δικαίου.

Η ΣΔ διαφέρει από τη φιλελεύθερη δεξιά:
1) ως προς τις αντιλήψεις περί κοινωνικής δικαιοσύνης, κρατικής ρύθμισης της οικονομίας,
2) στην αδέσμευτη από το δημόσιο συμφέρον άσκηση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, στη διατήρηση του ύψους της ανεργίας ως αναπτυξιακού αντιπληθωριστικού μέτρου. Στη μείωση της προοδευτικότητας των φόρων.
3) στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας, παιδείας και "κοινωνικής ασφάλισης".

Υπάρχει σαφής διάκριση της ΣΔ στις αναδιανεμητικές πολιτικές και στο λαϊκισμό (1).
Στο λαϊκισμό η ΣΔ αντιπαραθέτει το δημοκρατικό  εκσυγχρονισμό.

Η συντηρητική νεοφιλελεύθερη κριτική στη ΣΔ:
1) αμφισβητεί την ικανότητα των αναδιανεμητικών μηχανισμών στη μείωση των ανισοτήτων,
2) αποδίδει ευθύνη στο κράτος πρόνοιας για παραγκωνισμό της οικογένειας, της Εκκλησίας η των τοπικών κοινοτήτων ως συνεκτικών ιστών της κοινωνίας.
3) υποστηρίζει τη διάλυση του κράτους πρόνοιας.
Η ΣΔ αναδεικνύει την αναγκαιότητα του κρατικού παρεμβατισμού, την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των ασθενέστερων στρωμάτων.

Για τη δεξιά η ατομική πρωτοβουλία, οι δυνάμεις της αγοράς και της οικονομίας και η αύξηση της παραγωγικότητας συμβάλουν στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Η ΣΔ αντιπαραθέτει τις αναδιανεμητικές πολιτικές, τον περιορισμό των ανισοτήτων, το κράτος πρόνοιας, τις κρατικές παρεμβάσεις και πολιτικές για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η ΣΔ υποστηρίζει την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την αυτονομία του προσώπου, την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, τις πολιτικές ελευθερίας, την αποκατάσταση του κοινωνικού κύρους των ΑΜΕΑ και τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών.
Αντιμάχεται τη δεξιά που υποστηρίζει την αναπαραγωγή των ταξικών διακρίσεων.

Η δεξιά εισηγείται απαγόρευση η περιορισμό της ελευθερίας του λόγου.
Η ΣΔ υπερασπίζεται ανεπιφύλακτα την εκφορά του λόγου, υπό τον όρο ότι αυτό δεν προκαλεί την τέλεση αξιόποινων πράξεων.  

Η δεξιά δεν διευκολύνει την ένταξη των κοινωνικά αποκλεισμένων (2).  Δεν ενισχύει τα δικαιώματα συμμετοχής, περιθωριοποιεί κοινωνικά ευάλωτες ομάδες τις οποίες αποκόπτει από την κοινωνική και οικ. ζωή.





(1) ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ
- υποκρύπτει ένα εχθρό των δημοκρατικών θεσμών,
- προκαλεί συσκότιση της ουσίας των προβλημάτων και προβάλει μια ψευδή εικόνα για τα αίτια και των δυνατοτήτων επίλυσής τους,
- τρέφεται από την οικ. κρίση,
- δημιουργεί διαιρετικές τομές (αγνός λαός – διεφθαρμένη ελίτ),
- απευθύνεται σε ευτελή ένστικτα: εκδικητικότητα, συνωμοσιολογία, μνησικακία.
ΛΑΙΚΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗ
- διακινδύνευση δικαιωμάτων,
- διάβρωση δημοκρατικών θεσμών.



(2) ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ
Η ανεργία, η αποξένωση από την αγορά εργασίας, η περιορισμένη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες εκπαίδευσης, η έλλειψη ευκαιριών απασχόλησης, οι κοινωνικές διακρίσεις,  η απουσία στοιχειωδών συνθηκών  αξιοπρεπούς διαβίωσης όπως η κατοικία , η υγειονομική φροντίδα, το ΕΕΕ, συνθέτουν το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού.
Στη ζωή του κοινωνικά αποκλεισμένου:
- αποκλείεται κάθε δυνατότητα ενεργού συμμετοχής στην πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική, και οικ. ζωή.
- το κυριότερο πρόβλημα δεν είναι η απειλή κατά της βιολογικής επιβίωσης , αλλά η επίτευξη κοινωνικής επιβίωσης.
- είναι αδύνατη η άσκηση κοινωνικών, πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων, η συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων
Η μακροχρόνια ανεργία και ο κοινωνικά αποκλεισμένο αποτελούν συχνά μόνιμες καταστάσεις, ελάχιστα ανατρέψιμες και μη θεραπεύσιμες από κλασικές τεχνικές κοινωνικής ασφάλισης.

Τέλος  το μεταναστευτικό συνδέεται με νέες μορφές κοινωνικού αποκλεισμού.
 
πηγή:
Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σήμερα,
ΞΕΝΟΦΩΝ ΚΟΝΤΙΑΔΗΣ
ΠΟΛΙΣ

Labels: ,

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home