ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ ΩΣ ΗΘΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ απόσπασμα από το «ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ».

«Μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων ήταν και οι αγώνες 30 μηνών από τα πέντε σωματεία εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ, για το δικαίωμα στη δουλειά και απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης της Ν.Δ. για εκποίηση της βιομηχανίας και την πώλησή της. Τον Ιούλιο του 2022 οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε αναστολή των κινητοποιήσεών τους και αφού έγιναν δεκτά τα αιτήματά τους από τον «Ειδικό Διαχειριστή». 

Ο «Ειδικός Διαχειριστής» δεσμεύτηκε, να μην απολυθεί κανένας από τους εργαζόμενους, που ανέρχονται στους 1080, ούτε από την επιχείρηση ούτε από τις εργολαβίες, να δώσει σχέδιο συντήρησης των υποδομών και των εγκαταστάσεων της επιχείρησης και να μην υπάρξει βλαπτική μεταβολή κατά τη διάρκεια της συντήρησης.

Η ΛΑΡΚΟ είναι ο μοναδικός παραγωγός σιδηρονικελίου στην ΕΕ27. Το νικέλιο στο μέλλον θα παίξει σημαντικό ρόλο. Οι εργαζόμενοι έχουν υψηλή εξειδίκευση, το λιμάνι της Λάρυμνας διευκολύνει τις φορτώσεις και έχει αδειοδοτημένη επέκταση για εμπορική χρήση. Πέραν τούτων όμως, υπάρχουν και προβλήματα, όπως ο απαξιωμένος εξοπλισμός των ορυχείων, η μεγάλη δαπάνη για περιβαλλοντικά μέτρα στο πυρομεταλλουργικό εργοστάσιο, η υψηλή κατανάλωση ενέργειας και οι απαιτήσεις για επενδύσεις υδρομεταλλουργίας και Α.Π.Ε. στις εκτάσεις που διαθέτει.

 

Η ΛΑΡΚΟ ιδρύθηκε το 1963. Το 1989 εκκαθαρίστηκε και πέρασε στον έλεγχο του Ελληνικού Δημοσίου. Με νόμο του τότε υπουργού Ενέργειας κ. Χατζηδάκη έσπασε στα δύο. Το ένα μέρος πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ και το άλλο τέθηκε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Και για τα δύο ακολούθησαν διαγωνιστικές διαδικασίες. Τον Αύγουστο του 2022 το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε ότι δέχτηκε δεσμευτική προσφορά, από τον όμιλο «ΓΕΚ Τέρνα – AD Holdings AG» για τη μίσθωση των περιουσιακών στοιχείων ιδιοκτησίας του Ελληνικού Δημοσίου, που βρίσκονται υπό τη διαχείριση της «ΛΑΡΚΟ Γενικής Μεταλλευτικής και Μεταλλουργικής ΑΕ» και περιλαμβάνει το μεταλλείο της Λάρυμνας, τα μεταλλευτικά δικαιώματα και τα μεταλλευτικό εργοστάσιο, εδαφικές εκτάσεις, εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, το μεταλλείο του Λουτσίου και τα μεταλλευτικά δικαιώματα καθώς και τις εγκαταστάσεις που βρίσκονται στις εκτάσεις αυτές και το Νοέμβριο αναδείχτηκε προτιμητέος επενδυτής. Το ίδιο συνέβη και με διαγωνισμό του «Ειδικού Διαχειριστή», που αφορούσε τη διαβίβαση των μεταλλείων Εύβοιας, Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Καστοριάς, αποθέματα μεταλλευμάτων, υποπροϊόντων, ανακυκλώσιμων υλικών και αγροτεμαχίων».