The Old Oak, Ken Loach, 2023

       Δυο κατεστραμμένες κοινότητες συναντώνται σε ένα εγκαταλειμμένο χωριό ανθρακωρύχων₍₁₎ στη βόρεια Αγγλία. Η μία από την κλείσιμο των ανθρακωρυχείων από την καταστροφική νεοφιλελεύθερη πολιτική της Θάτσερ και ή άλλη από το ισλαμικό κράτος, Θάτσερ και ισλαμικό κράτος το ένα και το άλλο πρόσωπο της καταστροφής, Σύριοι πρόσφυγες από τη μια, που καταλαμβάνουν τα εγκαταλειμμένα σπίρτα των ανθρακωρύχων,  και ορισμένοι αντιδραστικοί ξενοφοβικοί από την άλλη πλευρά, από τη μια η καταστροφή της Παλμύρα και των πολιτισμών της Μέσης Ανατολής και από την άλλη η αποβιομηχάνιση της Βόρειας Αγγλίας.

       Η παμπ του χωριού, που με δυσκολία έμενε ανοικτή, λειτουργούσε ως ενωτικός και συμφιλιωτικός δημόσιος χώρος χάρη στις ευαισθησίες του καλόκαρδου ιδιοκτήτη  της Τόμι Τζο, της σύριας πρόσφυγα Γιάρα, και ορισμένων αλληλέγγυων που βρέθηκαν απέναντι σε φίλους τους και το ρατσισμό τους. Γιατί αυτή η αλληλεγγύη, που δεν είναι φιλανθρωπία, είναι η συμμετοχή όλων. «Όταν τρώμε μαζί, είμαστε μαζί», αναφέρει ο Τόμι Τζό από την εποχή που ήταν ανθρακωρύχος και το επαναλαμβάνει η  Γιάρα όταν οργανώνονται συσσίτια σε αίθουσα της παμπ.

Στο «Γυρίστε στη χώρα σας» η Γιάρα απάντα με ψυχραιμία, «αυτό θέλουμε». «Αυτή η ομορφιά σε κάνει να ελπίζεις, η ελπίδα θέλει δύναμη και πίστη».  

Μυθοπλασία, με στοιχεία πραγματικότητας, τελειώνει με τη συμφιλίωση. 

(1) Το Μάρτη του 1984 η Βρετανική Υπηρεσία Άνθρακα ανακοίνωσε το κλείσιμο 20 ορυχείων και τον περιορισμό της ετήσιας παραγωγής. 20.000 ανθρακωρύχοι βρέθηκαν χωρίς δουλειά. Η Εθνική Ένωση Ανθρακωρύχων - National Union of Mineworkers αντέδρασε άμεσα. Αποφασίστηκε απεργία. Το Φλεβάρη του 1979, είχε προηγηθεί 9-μηνη απεργιακή περίοδος, ήταν ο σημαντικότερος μήνας στην ιστορία του βρετανικού εργατικού κινήματος από το 1926 Στις 4/5/1979 η Μάργκαρετ Θάτσερ έγινε πρωθυπουργός. Εφάρμοσε πολιτική νεοφιλελεύθερων απόψεων. Υπήρξε ένταξη μεταξύ της Θάτσερ και των εργατικών συνδικάτων με ανυποχώρητη στάση και από τις δυο πλευρές. Κατά τη διάρκεια της πάλης των ανθρακωρύχων με τους συντηρητικούς το κράτος χρησιμοποίησε κάθε μέσο που είχε. Η κυβέρνηση Θάτσερ πέρασε νόμο που τροποποιούσε το άρθρο 6 του Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλειας που προέβλεπε ότι «Τα παιδιά και οι γυναίκες των ανθρακωρύχων δεν δικαιούνται πλέον, όπως στο παρελθόν, προνοιακά επιδόματα κατά τη διάρκεια της απεργίας». Οι απεργοί ζούσαν με την υποστήριξη των αλληλέγγυων. Μετά από 12 μήνες και τη χρήση βίας εκ μέρους της αστυνομίας η απεργία έληξε. Η κυβέρνηση έκλεισε 25 ορυχεία, αντί για 20, που σχεδίαζε αρχικά, _{περισσότερα στο «ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΩΝΡΊΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ»}