Πόλεμος και Ειρήνη

Ο γράφων βρίσκεται κατά καιρούς σε μια πολυπληθή παρέα σοβαρών και ευγενών ανθρώπων, με επιχειρηματολογημένη άποψη.

Σε αυτή την παρέα δεν υπάρχει συγκρουσιακό κλίμα, αντίθετα υπάρχει δικαιολογητικό.

Όμως για την ελληνογαλλική συμφωνία διατυπώθηκαν ή υπονοήθηκαν απόψεις υπεροπλίας ή δυνατότητας πολεμικής αντιμετώπισης της Τουρκίας και ο γράφων διερωτάται πόσο μακριά είναι η σκέψη αυτών των ανθρώπων από την πραγματικότητα.

Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν μια σαφή αντιπολεμική στάση?

Να μη γνωρίζουν
- ότι οι διακρατικές φιλίες είναι σχέσεις οικονομικών συμφερόντων και η αμυντική συνδρομή των γαλλικών δυνάμεων βρίσκεται στη διακριτική  ευχέρεια των Γάλλων  και με την προϋπόθεση τη συμμετοχή της Ελλάδος σε «ειρηνευτικές» γαλλικές αποστολές.
- ότι οι εξοπλισμοί απαξιώνονται τεχνολογικά ταχύτατα ή ακυρώνονται με τις προμήθειες των άλλων και έχουν, αν έχουν, μόνο αποτρεπτική ισχύ και φυσικά καταβαράθρωση  της ποιότητας ζωής των πολιτών από το κόστος προμήθειάς τους.  
- ο πόλεμος είναι και υπόθεση διπλωματικών δυνατοτήτων ή όχι και οικονομικής ισχύος.  

Η Ελλάδα δεν απειλείται με πόλεμο από την Τουρκία γιατί οι Τούρκοι παίρνουν ότι θέλουν να πάρουν χωρίς πολεμική σύγκρουση (ανατολικά της Λήμνου δεν μπορούν να γίνουν γεωτρήσεις, ανατολικά των Ιμίων δεν κινούνται ούτε ψαροκάικα). Δεν απειλείται και θεωρητικά γιατί σύμφωνα με το άρθρο 5 της ιδρυτικής διακήρυξης του ΝΑΤΟ δεν επιτρέπεται η σύγκρουση μεταξύ των μελών του.

Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι οι «νέο»φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις θεωρούν τα εθνικά θέματα βάρος και επιδιώκουν λύσεις με κάθε τρόπο (Δ.Δ. Χάγης) που ευνοούν την Τουρκία.