...συνέχεια ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 1996 - 2004 ΠΟΛΙΣ

...συνέχεια από εδώ

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ (σελ 229)
Γράφεται ότι όταν ανέλαβε ως Πρωθυπουργός οι ρυθμίσεις που ίσχυαν ήταν υποτυπώδεις. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είχε μόνο 3 αποσπασμένους υπαλλήλους και το 2004 είχε 146 και σκοπός της ήταν η αντιμετώπιση της χρηματιστηριακής παραβατικότητας. Έγιναν πολλές θεσμικές παρεμβάσεις με για την καλύτερη λειτουργία της κεφαλαιοαγοράς. Περιγράφεται η πορεία του χρηματιστηρίου .
Ανάμεσα στις αιτίες της χρηματιστηριακής έξαρσης αναφέρονται το κυνήγι βραχυπρόθεσμου υπερκέρδους , η μείωση των επιτοκίων που έστρεψε τους αποταμιευτές στο χρηματιστήριο, η πολιτική των μετοχοποιήσεων μεγάλων κρατικών εταιρειών η οργανισμών
Η μείωση των τιμών ήταν κυρίως συνάρτηση διαφόρων παραγόντων και προκλήθηκε κύρια από τη διεθνή κρίση. Πολλοί επενδυτές δεν είχαν εμπειρία για το πως λειτουργεί η αγορά ούτε πως διαμορφώνονται οι τιμές
Γράφεται επίσης ότι οι
Θωμαδάκης (2/1997) επέστησε την προσοχή των επενδυτών,
Καρατζάς (7/1999) δήλωσε ότι ορισμένες μετοχές ήταν αδικαιολόγητα υπερτιμημένες
Παπαδήμος 9/1999 δήλωσε ότι το επίπεδο τιμών στο χρηματιστήριο δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από τις υπάρχουσες προσδοκίες κερδών.
Η απώλεια κερδών γράφεται ότι αφορούν κύρια επενδυτές που αγόρασαν μετοχές το τρίτο τρίμηνο του 1999 και τις κράτησαν.
Όμως δεν αναγράφεται τίποτα για τη δήλωση Υπουργού που τη ίδια περίοδο μιλούσε για άνοδο του χρηματιστηρίου στις 7000 μονάδες και για το ότι λεγόταν ότι η άνοδος του χρηματιστηρίου αντανακλά την καλή εικόνα της οικονομίας .
Πρέπει να επισημανθεί ότι η άνοδος και η πτώση του χρηματιστηρίου προκάλεσε την μεγαλύτερη μεταφορά κεφαλαίων παρά ποτέ. Επίσης λέγεται ότι ο ευεργέτης; Συγγρός αποκόμισε μεγάλα ποσά χρημάτων από μία ανάλογη χρηματιστηριακή κρίση.

ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΡΟΦΙΜΩΝ – ΕΦΕΤ (σελ. 307)

Ο συγγραφέας φαίνεται να αγνοεί το θέμα. Τον έλεγχο των τροφίμων (φυτικών –ζωικών ) μετά την πρώτη μεταποίηση και μέχρι τη συσκευασία τον έχουν οι Υπηρεσίες του Υπ. Γεωργίας. Για τα επόμενα στάδια επεξεργασίας την ευθύνη την έχει ο ΕΦΕΤ οποίος κύρια είναι ένας «υδροκέφαλος» οργανισμός με περιορισμένες περιφερειακές υπηρεσίες, προσωπικό, εργαστήρια και τεχνογνωσία.
Οικειοποιείται αρμοδιότητες άλλων υπηρεσιών. Δουλειά του είναι η δουλειά των άλλων αναθέτοντας ελέγχους.
Δημιουργείται σύγχυση αρμοδιοτήτων και παράνομων εντολών που πολλές φορές επικαλούνται και προσβάλλουν οι ελεγχόμενοι.
Είναι ενταγμένος σε οικονομικό Υπουργείο ενώ φυσικός του χώρος είναι του ΥΠ. Α.Α. και ΤΡΟΦΙΜΩΝ
Πέντε χρόνια μετά το έργο του ΕΦΕΤ είναι ανύπαρκτο
Τελευταία φαίνεται να «παίζει» και πολιτικά παιχνίδια. Όπως η ανακοίνωση του θέματος του γάλακτος μετά την παραίτηση Παλαιοκρασσά η τις επόμενες ημέρες το θέμα των χυμών όταν κάποιο πολιτικό θέμα απασχολήσει την επικαιρότητα.

Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (σελ. 210)

Το μοιραίο Υπουργείο για τον τ. Πρωθυπουργό υπήρξε το Γεωργίας. Η υπουργική του εκπροσώπηση ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Υπουργοί που «δεν γνώριζαν γεωργία» και άλλοι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα (σκάνδαλο οικοπάρκων 1 ΔΙΣ).
Η γεωργική πολιτική ήταν αλλοπρόσαλλη (αποφάσεις που αντιβαίνουν την κοινοτική νομοθεσία που σήμερα καταργούνται, το ξεφούσκωμα των ελαστικών των τρακτέρ σελ 329, «στην ύπαιθρο επικρατούσε δυσαρέσκεια» σελ 312)
Στη σελ. 311 γράφεται « Η Ελλάδα ήταν μια χώρα χωρίς κτηματολόγιο…» αλλά όμως και την εποχή που γράφεται το βιβλίο η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μια χώρα χωρίς κτηματολόγιο.
»Υπάρχουν εμπλοκές από τις αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων, όπως οι κινητοποιήσεις των βαμβακοπαραγωγών της Θεσσαλίας…» σελ 486
»Αντιδράσεις υπήρχαν όταν η κυβέρνηση δεν δεχόταν απόψεις αντίθετες με τις κοινωνικές πολιτικές. Τα πανωγραψίματα στην καταγραφή της παραγωγής λαδιού η βαμβακιού … » σελ 501
Πολλά γράφονται και για τις επιδοτήσεις. Δεν αναφέρεται όμως το γεγονός ότι η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Γεωργίας «διευκολύνει» με κάθε τρόπο τη χορήγηση των επιδοτήσεων με σκοπούς αφενός την εισκόμιση πόρων από την ΕΕ και αφ ετέρου εξυπηρετώντας μικροκομματικές σκοπιμότητες με τη χορήγησή τους ως εισοδηματική ενίσχυση στους παραγωγούς.Με τη λογική αυτή η ίδρυση και λειτουργία ενός «αστυνομικού» και παρασιτικού τύπου οργανισμού «ΟΠΕΚΕΠΕ» (σελ. 315) δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Αλλά και για το λόγο ότι ουσιαστικοί έλεγχοι είναι μόνο οι πρωτοβάθμιοι που γίνονται στο χωράφι και όταν υπάρχει η καλλιέργεια η τουλάχιστον υπολείμματα της. Άλλωστε με τη νέα ΚΑΠ δεν είναι κατανοητός ο ρόλος αυτού του Οργανισμού.

Η πολιτική φθορά στον αγροτικό κόσμο ήταν ραγδαία (μια εβδομάδα πριν τις εκλογές του Μάρτη 2004 η διαφορά των δύο μεγάλων κομμάτων στον αγροτικό κόσμο ήταν 18%) αλλά και αδικαιολόγητη γιατί η γεωργική πολιτική ήταν η ίδια (ΚΑΠ) και πριν την κυβέρνηση Σημίτη και οι παραγωγοί εισέπρατταν τις ίδιες οικ. ενισχύσεις. Επομένως οι αιτίες της μεγάλης διαφοράς (και της πτώσης) πρέπει να αναζητηθούν αλλού.


ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ (σελ. 316)

Είναι τουλάχιστον ατυχής η αναφορά στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις (σελ 316). Θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι με ολιγόλογη μεταμεσονύκτια τροπολογία (Υπ. Β. Παπανδρέου) 20.000 δημόσιοι υπάλληλοι μετατάχθηκαν υποχρεωτικά στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις (Ν.Α). Και οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται σε μια πολυδάπανη δικαστική περιπέτεια για να αποδείξουν το αυτονόητο δηλ. την παρανομία της αλλαγής της εργασιακής τους σχέσης.
Οι Ν.Α. είναι σήμερα αποψιλωμένες από αρμοδιότητες, πόρους και προσωπικό. Μεταφέρονται (ξεφορτώνονται) αρμοδιότητες που δεν θέλουν τα Υπουργεία. Γιά τις υπηρεσίες που προσφέρουν δεν έχουν ανταποδοτικούς πόρους. Οι καθυστερήσεις που αναφέρονται οφείλονται, όπου διαπιστώθηκαν,
α)στην έλλειψη η στο γηρασμένο προσωπικό της Ν.Α. και όχι γιατί «δεν λογοδοτούσαν στα Υπουργεία» όπως γράφεται και
β) στις σκοπιμότητες των νομαρχών (σελ. 363)
Ο ίδιος ο συγγραφέας σελ 362 και 363 διαπιστώνει την αποτυχία των Ν. Α. γράφοντας:
»…η πελατειακή νοοτροπία παραμένει και εδώ ιδιαίτερα ισχυρή»
»Οι νομαρχίες αποδείχτηκαν κατά κανόνα ακατάλληλες για να πραγματοποιούν ελέγχους και να επιβάλλουν ποινές»
»Από την άλλη οι νομαρχίες κατά την άσκηση των υποχρεώσεών τους επηρεάζονταν από πολιτικές σκοπιμότητες και συγκυρίες».
»Η κυβέρνηση από τη μια μεταβίβαζε αρμοδιότητες από την άλλη διαπίστωνε ότι η αυτοδιοίκηση δεν τις ασκούσε και αναγκαζόταν ως εκ τούτου να τις ανακαλέσει»

Παρ όλα αυτά δεν προτείνεται βελτίωση της λειτουργίας τους η κατάργηση των Ν. Α

Για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ο συγγραφέας είναι περισσότερο αντικειμενικός και περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα.
στη σελ. 360 γράφεται:
»Παρά τις συνεχείς προσπάθειες η τοπική αυτοδιοίκηση ανταποκρίθκε με αργούς ρυθμούς στην ανάγκη για διαφανή και άμεμπτη διαχείριση»
Στη σελ 373 γράφεται:
»Οι δήμοι καθυστέρησαν να εφαρμόσουν το διπλογραφικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο που ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης στην έκθεση του για το 2003 επισημαίνει ότι η διαφθορά είναι πιο διαδεδομένη στην τοπική αυτοδιοίκηση και τις Υπηρεσίες της και που ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει αυξημένη κακοδιοίκηση στους ΟΤΑ»
σελ. 362
»Η τοπική αυτοδιοίκηση όχι μόνο καθυστερούσε αλλά και παρεμπόδιζε ενίοτε την εφαρμογή πολιτικών».


συνεχίζεται...