28 Φλεβάρη ημέρα,

«αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή»

μνήμης και θλίψης

για 57 αδικοχαμένους συνανθρώπους μας στο έγκλημα των Τεμπών.

οργής και θυμού

για τη συγκάλυψη, την κοροϊδία της εξεταστικής επιτροπής και τις καθυστερήσεις,

για την αποκάλυψη των ενόχων, όσο ψηλά και αν βρίσκονται και την απόδοση ευθυνών,

για τον Κ. Καραμανλή, πρώην υπουργό, που δήλωσε ότι τα τραίνα είναι ασφαλή και πήρε κόσμο στο λαιμό του, μίλησε για ατομικές ευθύνες, χωρίς να αναλάβει τις δικές του ευθύνες, πέραν των πολιτικών ευθυνών (παραίτηση) για τη λειτουργία των τραίνων, καθυστερήσεις, παντελής έλλειψη σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, που αγνόησε τις καταγγελίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων και την ενημέρωση από υπηρεσιακους παράγοντες.

Ένα χρόνο μετά

μας συγκλονίζουν,

η κατάθεση της προέδρου του Συλλόγου Θυμάτων,

η μάνα που παρότρυνε την κόρη της αν επιλέξει το τραίνο α-ντί του ΚΤΕΛ, αλλά και το «πάρε με όταν φτάσεις… και δεν έφτασε ποτέ».

δεν ξεχνώ,

το νεαρό κορίτσι, πατριώτισσα και συνάδελφο στη γεωπονική σχολή του ΑΠΘ.

τον ξεσηκωμό,

σε 80 πόλεις, κυρίως των νέων παιδιών, τις πρώτες ημέρες μετά το έγκλημα, όταν το πένθος έγινε οργή, κυριαρχούσε το σύνθημα «αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή» και απέδιδαν το έγκλημα στη ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ.

μας απογοητεύει,

η άρνηση έρευνας για το εμπορικό τραίνο και της έκρηξης που δημιουργήθηκε και ήταν αιτία θανάτου αριθμού θυμάτων, η απώλεια στοιχείων με τη μεταφορά των συντριμμάτων και την επιχωμάτωση του χώρου του εγκλήματος.

η μικροπολιτική αντιμετώπιση του θέματος αντί της συνεννό-ησης, δικαιοσύνης, πολιτείας και πολιτικών για τη ανεύρεση και τιμωρία των ενόχων και τη δημιουργία ενός ασφαλούς σιδηρόδρομου.