ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ

- Γιατί σε περιόδους κρίσης «η κοινωνία συντηρητικοποιείται» και οι εξαθλιωμένοι δεν κινητοποιούνται (γιατί ο αγώνας επιβίωσης και ικανοποίησης βασικών αναγκών κυριαρχεί των συλλογικών αγώνων). 

- Γιατί ο εργαζόμενος δεν έχει σε κάτι να ελπίζει. Δεν ριψοκινδυνεύει την απώλεια του ημερομισθίου του που με δυσκολία εξασφαλίζει.
- Γιατί υπάρχει αδυναμία και κόπωση εργαζομένων και συνδικαλιστών και δυσπιστία στις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
- Γιατί έχει ανατεθεί σε άλλους η λύση των προβλημάτων που και αυτοί στη συνέχεια καθηλώνουν τα κοινωνικά κινήματα για να μην έχουν αντιδράσεις σε ενδεχόμενη ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών.
- Γιατί το κυβερνών κόμμα και κόμματα της αριστεράς έχουν εγκλωβίσει - καθηλώσει τα μαχητικότερα τμήματα των εργαζομένων.
- Γιατί όλα τα παραπάνω προκάλεσαν κόπωση πέραν της αποθάρρυνσης για συμμετοχή στο αγαθό της πολιτικής λόγω της ανειλικρίνειας κα αναξιοπιστίας των κυβερνώντων που κατέληξαν να είναι εντολοδέκτες των δανειστών.
Τη συμβολή τους έχουν και τα επιδόματα φτώχειας (Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, μερίσματα) αντί για την οργάνωση ενός ουσιαστικού κράτους πρόνοιας με υψηλής ποιότητας παροχές (υγεία, παιδεία, πολιτισμός)
Άλλες αιτίες για κοινωνικές αντιδράσεις είναι:
- οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες,
- η κακή διακυβέρνηση,
- η διάλυση του εναπομείναντος κοινωνικού κράτους,
- η διάβρωση των θεσμών και το έλλειμμα δημοκρατίας,
- η μείωση εισοδημάτων και η υψηλή ανεργία,
- η ανιση φορολογία και οι αλόγιστες περικοπές μισθών και συντάξεων,