H δικτατορία της υγείας

Διαστάσεις
H δικτατορία της υγείας

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ
H συζήτηση για τα κακά που μας βρίσκουν ή μπορεί να μας βρουν αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε άρχισε την περασμένη δεκαετία. Σήμερα μπορούμε πλέον να μιλάμε για τη «θεραπευτική κοινωνία». Ή, επί το αυστηρότερον, για την τυραννία της υγείας.


«Σιτίστε την Τέρι!». H Αμερική έχει διχαστεί γύρω από το δικαίωμα στον θάνατο
Μην καπνίζεις. Μην πίνεις. Να τρως μόνο υγιεινές τροφές. Να ασκείσαι. Αυτές είναι οι «τέσσερις εντολές» της εποχής μας, έγραφε το 2001 ο Μάικλ Φιτζπάτρικ στο βιβλίο του «Τυραννία της Υγείας» (Εκδ. Routledge). Ηθικός είναι όποιος εκπληρώνει αυτούς τους στόχους, όχι όποιος υπακούει στις παραδοσιακές βιβλικές εντολές.
Το σώμα έχει γίνει πολυτιμότερο και ηθικότερο από το πνεύμα.

Ένας υπουργός μπορεί να κάνει κηρύγματα για την υγιεινή ζωή, χωρίς να ανησυχεί που ανακαλύφθηκαν μυστικοί λογαριασμοί του στο εξωτερικό (συμβαίνει με τον υπουργό Υγείας του Μπερλουσκόνι).
Ένας βουλευτής μπορεί να αναδεικνύεται σε υπερασπιστή της «κουλτούρας της ζωής» χωρίς να νοιάζεται που τον κατηγορούν για υπεξαίρεση (συμβαίνει με τον Τομ Ντιλέι, επικεφαλής της ρεπουμπλικανικής πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων, που ηγείται της εκστρατείας να διατηρηθεί στη ζωή η δύστυχη Τέρι Σκιάβο). Καθώς οι πολιτικοί στερούνται ιδεών και προγραμμάτων για τη δημόσια ζωή, θεωρούν δικαίωμά τους να παρεμβαίνουν στις ιδιωτικές επιλογές των πολιτών.
Το «ευ ζην» των αρχαίων φιλοσοφιών έχει δώσει τη θέση του στο «ζην υγιεινώς», επισημαίνει η Μπάρμπαρα Σπινέλλι στη Στάμπα. H διάκριση μεταξύ καλού και κακού έχει αντικατασταθεί από τη διάκριση μεταξύ υγιεινού και ανθυγιεινού.

Είναι αξιοσημείωτη η γοητεία που ασκεί η δικτατορία της υγείας στους πολίτες. Αν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 μάθαμε πως υπάρχουν ανθρώπινες βόμβες, αποφασισμένες να σκοτώσουν εμάς και τον πολιτισμό μας, σήμερα αισθανόμαστε πως ο καθένας από μας είναι μια ανθρώπινη βόμβα, ικανός να σκοτώσει τον διπλανό του επειδή καπνίζει ή επειδή μπορεί να του μεταδώσει διάφορες ασθένειες. Ο στόχος μας είναι πλέον να νικήσουμε τον θάνατο. Και στην εκστρατεία μας αυτή προσκρούουμε καθημερινά σε καινούργια εμπόδια: το στρες, την παχυσαρκία, την κατάθλιψη. Αυτά είναι τα εμπόδια που πρέπει να υπερνικήσουμε, όχι η φτώχεια, η ανεργία, η διαφθορά.

Σε ένα μυθιστόρημά του που εκδόθηκε το 1872 με τίτλο Erewhon (αναγραμματισμός του Nowhere, πουθενά), ο Σάμιουελ Μπάτλερ περιέγραφε έναν κόσμο όπου όλες οι αξίες είναι αντεστραμμένες.
Οι άρρωστοι αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες, τους δικάζουν και τους κλείνουν στη φυλακή, ενώ στα νοσοκομεία εργάζονται οι ληστές και οι δολοφόνοι. Για όποιον μάλιστα αρρωσταίνει υπερβολικά, προβλέπεται η θανατική ποινή. Πλησιάζουμε άραγε σε έναν τέτοιο κόσμο; Το βέβαιο, γράφει η Σπινέλλι, είναι ότι το σώμα μας έχει πάρει τη θέση του έθνους, της τάξης, της φυλής. Επιδιώκοντας με διάφορους νόμους να κρατήσει «καθαρό» αυτό το σώμα, το σημερινό Κράτος καταργεί τα ύστατα σύνορα ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό.
LINK:
http://diastaseis.blogspot.com

ΤΑ ΝΕΑ , 23/03/2005 , Σελ.: N45
Κωδικός άρθρου: A18196N452
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18196&m=N45&aa=2