Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

- Οι αγώνες του κυπριακού ελληνισμού είναι μέρος των αγώνων του ελληνικού έθνους (1821, συμμετοχή του Κυπρίου Καρατζά στη Φιλική εταιρεία.
1940, 30000 Κύπριοι πολέμησαν στο πλευρό των συμμάχων).

- Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων «σημαδεύτηκε» από το «πέρασμα» της Κύπρου από την Αγγλική στην Αμερικάνικη επιρροή (όπως ο ελληνικός εμφύλιος 1946 – 1949) και σηματοδότησε τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.Επίσης η όξυνση της διαμάχης ανάμεσα στους τουρκοκυπρίους και ελληνοκυπρίους εξυπηρέτησε και αυτόν το σκοπό.
Στη διάρκεια του ένοπλου αγώνα ο Κυπριακός Λαός επέδειξε ηρωικά κατορθώματα, πράξεις αυτοθυσίας, θάρρους και αυταπάρνησης.
Οι Βρεαταννοί αντιμετώπισαν με ιδιαίτερη σκληρότητα τους Κυπρίους αγωνιστές.
- Με προεδρικά διατάγματα καταλύθηκαν στοιχειώδεις ελευθερίες.
- Ο Βρεταννικός στρατός που μεταφέρθηκε στην Κύπρο είχε σκοπό να πατάξει με κέθε μέσο την εξέγερση των Κυπρίων.
- Είχαν ιδρυθεί ειδικά δικαστήρια και φυλακές όπου εκρατούντο χιλ. Κύπριοι αγωνιστές.
- Στήθηκαν αγχόνες που οδηγήθηκαν πολλές φορές αθώοι άνθρωποι.
- Καθιέρωσαν τις μαστιγώσεις, την καταναγκαστική εργασία και την επίταξη κινητής και ακίνητης περιουσίας.
- Εφάρμοσαν τακτικές"συλλογικής ευθύνης" και επέβαλαν πρόστιμα και άλλες κυρώσεις σε ολόκληρες κοινότητες.

Συνθήκη Λονδίνου - Ζυρίχης”- Άρθρο 3 Εν περιπτώσει παραβιάσεως των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης, η Ελλάς, το Ηνωμένο Βασίλειον και η Τουρκία υπόσχονται όπως συνεννοούνται ( se concerter) επί των διαβημάτων ή των απαραιτήτων μέτρων προς εξασφάλισιν του σεβασμού των εν λόγω διατάξεων. Εν ώ μέτρω μία κοινή ή συμπεφωνημένη δράσις δεν θα καθίστατο δυνατή, εκάστη των τριών εγγυωμένων Δυνάμεων επιφυλλάσει εις εαυτήν το δικαίωμα όπως ενεργήση προς τον αποκλειστικόν σκοπόν της αποκαταστάσεως της τάξεως των πραγμάτων, της καθιερουμένης δια της παρούσης Συνθήκης”.
Η Τουρκία έχει το δικαίωμα να επέμβει στρατιωτικά.
Οι Άγγλοι κατέχουν μεγάλα τμήματα Κυπριακού γόνιμου και παραγωγικού εδάφους που χρησιμοποιούν ως πολεμικές βάσεις.
Η τουρκική μειονότητα αναβαθμίζεται.
Απεμπολείται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.
Το απελευθερωτικό κίνημα διαλύεται, το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και στην Κύπρο εκφυλίζεται.
Μεγάλες οι ευθύνες της ελληνικής δεξιάς και των διαπραγματευτών της (Αβέρωφ – Καραμανλής).

- Ο Μακάριος υπήρξε πολιτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ και εμπνευστής του απελευθερωτικού κινήματος. Διαχειρίστηκε τις αρνητικές συνέπειες των συνθηκών Λονδίνου - Ζυρίχης. Είχε τη στήριξη των αδεσμεύτων και της τότε ΕΣΣΔ (Χρουστσόφ) μέχρι το έτος 1964 .
Έχει γραφεί:
- ότι ουδέποτε ήθελε την Ένωση γιατί «δεν θα υπήρχε ρόλος γι αυτόν» και ότι
- "πάντα μιλούσε γιά ένωση αλλά πάντα οι ενεργειές του απέβλεπαν στην αναεξαρτησία"
Η δυσπιστία των Ελληνικών κυβερνήσεων ήταν έντονη απέναντι στο Μακάριο τόσο γιατί ήθελαν να τον ελέγξουν όσο και για να μην ενταθούν οι σχέσεις της Ελλάδος με την Αγγλία, Τουρκία και ΗΠΑ.
Διαμόρφωσε την πολιτική του με σκοπό την εδραίωση της διεθνούς υπόστασης της Κύπρου ως ανεξάρτητου κράτους και την οικοδόμηση ενός ελληνικού κράτους μετά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τη διοίκηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

- Ποτέ δεν έγινε κατανοητή η εμμονή των υποστηρικτών της Ένωσης (και του ΑΚΕΛ) ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι στην Κύπρο υπήρχε μεγάλη (>18%) μειονότητα τουρκοκυπρίων (τηρουμένων των αναλογιών) και ότι θα μπορούσε να είναι ένα κράτος, ανεξάρτητο, κυρίαρχο, μέλος του ΟΗΕ, της ΕΕ, …

- Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο διευκολύνθηκε από την απομάκρυνση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από την Κύπρο, από το δικαίωμα της Τουρκίας (συνθήκη της Ζυρίχης) να επεμβαίνει στρατιωτικά και από τις ΗΠΑ.
- Σκοπός των Τούρκων ήταν και είναι ο βαθμιαίος έλεγχος της Κύπρου. Με την εισβολή η Τουρκία ισχυροποιείται. Θέτει θέμα Αιγαίου και Θράκης.

- Μοιραίοι άνθρωποι για την τραγωδία της Κύπρου:

Οι χουντικοί Παπαδόπουλος, Ιωαννίδης ( απέσυραν τα ελληνικά στρατεύματα από την Κύπρο, οργάνωσαν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου).

-Η κυβέρνηση Καραμανλή (1955-56) αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη μιάς καλύτερης λύσης του Κυπριακού, ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ – ΣΧΕΔΙΟ ΧΑΡΝΤΙΓΚ, παρά την επιθυμία του Μακαρίου και τις πιέσεις των Άγγλων. Δέχτηκε όμως αργότερα μία πολύ χειρότερη λύση (Συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου).

Αβέρωφ, Καραμανλής ( συνθήκες Λονδίνου - Ζυρίχης, Αττίλας 2, 1974 – 1981 οι Τούρκοι σταθεροποιούν τις θέσεις κατοχής στην Κύπρο ).
Οι πολιτικές ευθύνες στον Καραμανλή δεν αποδόθηκαν. Ο μοιραίος πολιτικός που δεν διέκοψε ούτε γιά μία μέρα τις διπλωματικες σχέσεις με την Τουρκία μετά την εισβολή. Ο ελληνικός λαός τον υπερψήφισε με 54% στις εκλογές του 1974.
Οι εκλογές βίας, νοθείας και διαφθοράς του 1961 διατήρησαν την ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή στην εξουσία μέχρι το 1963. Παραμένουν οι ευθύνες των άλλων πολιτικών προσώπων καθώς και των φυσικών και ηθικών αυτουργών της τραγωδίας της Κύπρου.

Γρίβας και Κυβέρνηση Ένωσης Κέντρου. Η μυστική αποστολή του Γρίβα στην Κύπρο είχε σκοπό να προετοιμάσει την εφαρμογή του σχεδίου Ατσεσον προκαλώντας διχασμό (ανθενωτικοί - ενωτικοί, αριστεροί- Μακαριακοί- Γριβικοί) στο Νησί.
Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, είχε αποδεχτεί το σχέδιο Ατσεσον, καθοδήγησε και χρηματοδότησε τη συνωμοτική δράση του Γρίβα στην Κύπρο.

Νταβός: συμφωνία Παπανδρέου – Οζάλ, διπλωματική ήττα της Ελλάδος. Ο Παπανδρέου πήγε απροετοίμαστος σε αντίθεση με τον Οζάλ που τον συνόδευε πολυμελής αντιπροσωπεία διπλωματών.
Το κυπριακό στο περιθώριο η στην καλύτερη περίπτωση συνέχιση δικοινοτικών συνομιλιών που εξισώνουν το παράνομο καθεστώς με την κυβέρνηση της Κύπρου.
Την αδιέξοδη αντιπαράθεση Ελλάδος – Τουρκίας και της άρνησης διαλόγου διαδέχεται «κλίμα ύφεσης» και «συνδιαλλαγής»
- Νομιμοποιούνται τα τετελεσμένα του 1974.
- Ανατράπηκε ο κύριος άξονας κοινής πολιτικής Αθηνών - Λευκωσίας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό.
- Το κυπριακό δεν αποτελεί πλέον «μείζον εθνικό θέμα»
- Δεν συζητούνται λύσεις για την «εισβολή» τους «εποίκους» τους «αγνοούμενους», «το στρατό κατοχής», «τις διεθνείς εγγυήσεις» και τις «ελευθερίες» ( διακίνησης, εγκατάστασης, και κτήσης περιουσίας).

Στην μετά Νταβός εποχή:
- οι συζητήσεις των εμπειρογνωμόνων που ακολούθησαν δεν μπόρεσαν τίποτα να συγκεκριμενοποιήσουν
- οι οικ. συμφωνίες ήταν περιορισμένες
- η έννοια «μη πόλεμος» δεν έγινε ποτέ κατανοητή γιατί οι Τούρκοι ουδέποτε αναγνώρισαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος και της Κύπρου.

Οι δηλώσεις Α. Γ. Παπανδρέου:
- «mea culpa»
- “...κάθε προσπάθεια τουρκικής προέλασης στην Κύπρο θα σημάνει πόλεμο με την Τουρκία»
αλλά και η αποτρεπτική στρατηγική του «Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος» εξισορρόπησαν κάπως την δυσμενή κατάσταση που είχε δημιουργηθεί.

- Το σχέδιο Αναν ήταν μια λύση. Ήταν μια κακή λύση ίσως, ήταν όμως μια βάση διαλόγου. Νομιμοποιούσε το καθεστώς εδαφικής κατοχής από τους Τούρκους σε μικρότερο ποσοστό και προέβλεπε «θεσμική κατοχή» στο υπόλοιπο τμήμα.
Αποκαλύφτηκαν όμως οι υποκριτές που μιλούσαν για απομάκρυνση του τουρκικού στρατού ως να μη γνώριζαν την ύπαρξη άλλων στρατευμάτων στο Νησί.
Oμως έδινε λύση για μια βαθμιαία επανασύνδεση δύο λαών που είχαν ζήσει πολλά χρόνια με εχθρικές σχέσεις.
Είχε ως βάση τη συμφωνία 4 σημείων Μακαρίου – Ντενκτάς.
Προέβλεπε δικοινοτική ομοσπονδία (ομοσπονδιακή επανένωση) απορρίπτοντας την Τουρκική επιδίωξη της Ομοσπονδίας δηλ. τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών με διεθνή προσωπικότητα.
Η Τουρκία δεχόταν και δέχτηκε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ χωρίς αντιδράσεις και την ανατροπή των τετελεσμένων του 1974.
Οδηγούσε την Τουρκία σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.

- Σήμερα στην Κύπρο:

υπάρχουν τρεις στρατοί. Πολλοί μιλούν για τριπλή κατοχή. Σημειώνεται ότι οι «Αγγλικές βάσεις» είναι ο μεγαλύτερος «εργοδότης» (απασχολεί > 10.000) μετά το Κυπριακό Κράτος. η τραγωδία μέρα με τη μέρα ξεχνιέται από ελληνοκυπρίους και ελλαδίτες. Ο νεοπλουτισμός, ο καταναλωτισμός, η αδιαφορία ( έπαιξαν το ρόλο τους στην απεμπόληση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και την απώλεια της ιστορικής μνήμης), ο εφησυχασμός, η καταστροφή της παραγωγικής βάσης της Κύπρου και η διόγκωση του τομέα των υπηρεσιών (στην Κύπρο υπάρχουν 35000 υπεράκτιες εταιρίες) χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυπριακή κοινωνία.

εισπράττεται η χρεοκοπία της Ελληνικής και Κυπριακής εξωτερικής πολιτικής πριν την ένταξη στην ΕΕ και μετά την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν. Το κυπριακό βρίσκεται σε τέλμα. Απουσιάζει από την πολιτική ζωή και τον τύπο.

απαιτείται μια νέα στρατηγική για ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο Κυπριακό Κράτος στα πλαίσια των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας, των προτάσεων του ΟΗΕ και της ΕΕ (ευρωπαϊκή δυναμική, Ελληνικό και Κυπριακό βέτο).Το κυπριακό είναι ένα διεθνές ζήτημα, εσβολής, κατοχής και καταπάτησης ανθρωπίνων διακαιωμάτων. Η Ελλάδα αποτελεί και πρέπει, το κύριο στήριγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

αρκετοί συζητούν επαναφορά του σχεδίου Ανάν με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν μετά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

αν συνεχίσουν την ίδια πολιτική θα γίνει αυτό που ήθελαν να αποφύγουν δηλ. την αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Η Τουρκία σήμερα:

- παρά τα ψηφίσματα του ΣΑ, της ΓΣ του ΟΗΕ και τις προτάσεις της ΕΕ επιδιώκει:
α) την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη δημιουργία δύο αδύνατων, ξεχωριστών κρατών με δικά τους σύνορα που θα διοικούνται από ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους, ενταγμένων στην ΕΕ και χωρίς να αποκλείει χαλαρή συνομοσπονδία.
β) την ανταλλαγή των περιουσιών.
γ) καλές σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο και γιά όσο καιρό έχει προβλήματα στο εσωτερικό και στα νοτιοανατολικά της σύνορα.

- Αδυνατεί να προχωρήσει στον εκδημοκρατισμό της, να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των Κούρδων.
Να δώσει λύση στα προβλήματα των υδάτινων πόρων.

- Έχει χάσει το γεωστρατηγικό της ρόλο μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου αλλά έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος της με τη συμφωνία Τουρκίας - Ισραήλ και τη διέλευση των πετρελαιοαγωγών.



περισσότερα εδώ