AYTA ΞΕΡΩ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ Μ΄ ΑΡΕΣΕΙ

Οι μαύροι, σκλάβοι των ιδιοκτητών βαμβακοφυτειών, τραγουδούσαν και «έβγαζαν» ήχους κτυπώντας (κρουστά) διάφορα αντικείμενα (ξύλο).
Tα τραγούδια τους τα συνέθεταν ώστε να έχουν ρυθμό κατά την ώρα της εργασίας τους. Οι πολλές επαναλήψεις τους και οι μετατροπές τους οδηγούσαν στην τελική μορφή των τραγουδιών τους.
Οι εκμεταλλευτές τους ευνοούσαν αυτή τη μουσική δραστηριότητα των μαύρων σκλάβων γιατί έβλεπαν ότι ήταν περισσότερο παραγωγικοί. Συνέβαλαν έτσι χωρίς να θέλουν και χωρίς να ξέρουν στη θεμελίωση της μουσικής τζαζ. που χαρακτριστικά της είναι ο αυτοσχεδιασμός και η ελεύθερη έκφρση.
Η μεγάλη επιρροή και έκρηξη σημειώνεται όταν αναγκάστηκαν οι Κρεολοί, (μαύροι, όχι σκλάβοι που είχαν φθάσει από τις Δ. Ινδίες) που κατείχαν εξαιρετική κοινωνική θέση και ευρωπαϊκοί μουσική παιδεία, με νόμο φυλετικού διαχωρισμού να συνοικήσουν με του μαύρους σκλάβους.
Στη συνέχεια αμερικάνοι μουσικοί πρόσθεσαν το σαξόφωνο (μέταλλο) και οι λατινοαμερικάνοι την κιθάρα (ξύλο και μέταλλο).
Έτσι η κάπως έτσι διαμορφώνεται η μουσική τζαζ φυσικά με πολλές αποχρώσεις.
Σύμφωνα με το δάσκαλο κ. Ν.Φ. μουσική βάση της latin μουσικής είναι η «ρούμπα» που στην Ελλάδα εισήγαγε από την Αμερική ο Μανόλης Χιώτης. Έτσι έχομε επιρροή και στην Ελλάδα συρτορούμπες, πολιτικά τραγούδια (Θεοδωράκης) κα
Η ιδεολογική σημασία της τζαζ συμπυκνώνονται στο τραγούδι «No more my God (Lord) …» ” Όχι άλλο Θεέ μου…” που τραγουδούσαν οι σκλάβοι μαύροι όταν εξαντλούσαν τις δυνάμεις τους και καταπιεζόντουσαν να συνεχίσουν την εργασία τους. Τους ανάγκαζαν έτσι να στραφούν στο θεό. Άλλωστε δεν είχαν και που αλλού να στραφούν.

ΥΓ Μανόλης Χιώτης: εργάστηκε και σπούδασε μουσική στην Αμερική. Επαιζε 4 όργανα (Μπουζούκι, Πιάνο, Βιολί και Κιθάρα. Ζήτησε και τον συνάντησε ο Τζίμ Χέντριξ και είχε πολυήμερη συνεργασια μαζί του με σκοπο να μάθει νέους "μουσικούς δρόμους".


Οι μαύροι στο περιθώριο της Αμερικάνικης κοινωνίας;