Sunday, April 13, 2014

ΔΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ KAI ΑΛΛΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

Μπρούνο Ντέι ναζιστής δεσμοφύλακας: κατηγορείται για συνέργεια σε 5.250 φόνους όταν ήταν δεσμοφύλακας μεταξύ Αυγούστου 1944 και Απρίλιο 1945 στο στρατόπεδο Στούτχοφ. Περίπου 65.000 άνθρωποι πέθαναν σε αυτό το στρατόπεδο κυρίως Εβραίες από τις Βαλτικές Χώρες  και την Πολωνία.  Προσήχθη τον Οκτώβρη στο δικαστήριο του Αμβούργου σε ηλικία 93 ετών. Για 10-ετιες επέμενε ότι χρειαζόταν αποδείξεις άμεσης συμμετοχής σε κάποιο ναζιστικό έγκλημα προκειμένου να απαγγείλει κατηγορίες. Έτσι ξέφυγαν ναζί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά αυτό άλλαξε όταν το 2011 ένα δικαστήριο του Μονάχου καταδίκασε σε πέντε χρόνια φυλάκιση τον Τζον Ντέμιανιουκ, φρουρό στο στρατόπεδο του Σόμπιπορ και για συμμετοχή στο φόνο 27.900 Εβραίων και το 2015 καταδίκασε τον Γκρέινγκ φρουρό του Άουσβιτς. 

“Το 1946, ένα χρόνο μετά τη Δίκη της Νυρεμβέργης, θα καθίσουν στο εδώλιο οι οικονομικοί εγκληματίες . 
Διατυπώθηκαν κατηγορίες σε γιατρούς, δικαστικούς, στρατιωτικούς και ειδικά σε βιομήχανους (IG Farben που μετά διασπάστηκε στις: Bayer, BASF & AGFA, την ΚΡΟΥΠ κ. άλ.).
Οι άνθρωποι αυτοί κατηγορήθηκαν ως κύριοι υπεύθυνοι για την πρόκληση στην ανθρωπότητα του πιο καταστροφικού πολέμου στη σύγχρονη ιστορία.
Το βασικό πρόβλημα του δικαστηρίου ήταν το γεγονός ότι για να καταδικάσει τους υπεύθυνους για την άνοδο του ναζισμού έπρεπε να καταδικάσει τον καπιταλισμό.
Προσπάθησαν να βρουν υπεύθυνους για να μην κατηγορήσουν το οικ. σύστημα. Κατηγόρησαν ηγέτες και στελέχη και σε αυτούς επέβαλαν ποινές. Ο Κρουπ (πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων εκείνη την εποχή) καταδικάστηκε σε ήπια ποινή. Οι συγκατηγορούμενοι του αφέθηκαν ελεύθεροι μετά το 1951 και με τη διαμεσολάβηση του  διορισμένου από τις ΗΠΑ ανώτερου επίτροπου Τζον ΜακΛοι (τραπεζίτης, γνώριμος του Χίτλερ και δικηγόρος της IG Farben)».
 "ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΑΕ"
http://infowarproductions.com/fasismosae/

Μπέργκερ
Ένας πρώην φρουρός σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, που βαρύνεται με υποψίες περί «συνέργειας σε δολοφονίες», ηλικίας σήμερα 95 ετών, εκδόθηκε σήμερα 20/2/2021 από τις ΗΠΑ προς τη Γερμανία, όπου η δικαιοσύνη θα μπορούσε να ασκήσει εκ νέου διώξεις σε βάρος του.
Ο Μπέργκερ μετακόμισε στο Τενεσί το 1959 και έζησε εκεί για πολλά χρόνια, χωρίς κανείς να γνωρίζει το παρελθόν του. Όταν έγγραφα της ναζιστικής περιόδου, όπου αναφερόταν το όνομά του, ανακαλύφθηκαν το 1950 σε ένα πλοίο, που είχε ναυαγήσει στη Βαλτική, τότε οι ερευνητές άρχισαν να τον αναζητούν. Θεωρείται ύποπτος, από την αμερικανική δικαιοσύνη, για συνέργεια στον θάνατο κρατουμένων, όταν ήταν φρουρός, το διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Απριλίου του 1945 στο στρατόπεδο Nόιενγκαμε, νοτιοανατολικά του Αμβούργου και σε ένα στρατόπεδο κοντά στο Μέπεν, ιδίως κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης εκκένωσης τον Μάρτιο του 1945. Κατά τη διάρκεια ανακρίσεων στις ΗΠΑ, ο ίδιος είχε παραδεχθεί ότι ήταν για κάποιο χρονικό διάστημα φρουρός στο στρατόπεδο, δηλώνοντας, ωστόσο, ότι δεν γνώριζε για κακοποίηση των κρατουμένων ή θανάτους μεταξύ τους. Τόνισε ότι απλά υπάκουε σε εντολές. «Είμαστε αποφασισμένοι να διασφαλίσουμε ότι οι ΗΠΑ δεν θα προσφέρουν ποτέ καταφύγιο σε αυτουργούς παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε εγκληματίες πολέμου», δήλωσε, σε ένα δελτίο τύπου, ο διευθυντής της αμερικανικής τελωνειακής αστυνομίας Τάε Τζόνσον. Η αμερικανική κυβέρνηση δημιούργησε το 1979 ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην αναζήτηση και έκδοση πρώην ναζιστών που είχαν εγκατασταθεί στις ΗΠΑ. Έκτοτε, 68 άνθρωποι έχουν απελαθεί σε αυτό το πλαίσιο.


Στο εδώλιο δεσμοφύλακας του Άουσβιτς
Ενώπιον της Δικαιοσύνης οδηγείται ο 94χρονος Ράινχολντ Χάνινγκ, που κατηγορείται ότι ως δεσμοφύλακας στο Άουσβιτς είχε ευθύνη ειδικά στην «Ουγγρική Σφαγή», τη μαζική εξόντωση εβραίων της Ουγγαρίας μεταξύ 1943 και 1944.
Ο Χάνινγκ παραδέχεται ότι ήταν φύλακας, αλλά αρνείται ότι είχε εμπλοκή στις ίδιες τις δολοφονίες - κάτι που δεν έχει εμποδίσει την καταδίκη στις δύο ανάλογες περιπτώσεις του Ντέμιανουκ και του Γκρόνινγκ, καθώς πλέον τα γερμανικά δικαστήρια δέχονται ότι ο καθένας στα ναζιστικά στρατόπεδα έβαλε το «λιθαράκι» του στην κτηνωδία, όσο τετριμμένος κι αν ήταν ο ρόλος του.
Η δίκη του Χάνινγκ ξεκινά την Πέμπτη στο Ντέμολντ της Γερμανίας με την κατηγορία της συνέργειας σε δολοφονία για 170.000 περιπτώσεις. Παρόντες, ως μάρτυρες κατηγορίας, θα είναι και επιζώντες του στρατοπέδου.
Το ενδιαφέρον για τη δίκη είναι τέτοιο που το δικαστήριο χρειάστηκε να νοικιάσει μεγαλύτερη αίθουσα, που θα μπορεί να χωρέσει συγγενείς θυμάτων και δημοσιογράφους.
Ο ίδιος αναγνωρίζει μεν ότι ήταν φύλακας με τα SS στο Άουσβιτς, υποστηρίζει όμως ότι ο ρόλος του περιορίστηκε στην καταγραφή των κρατουμένων και δεν είχε σχέση ούτε καν με τα υλικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στην εξόντωση. 
Το όνομά του Χάνινγκ βρισκόταν σε λίστα περίπου 30 ατόμων ως συνεργάτες στα στρατόοπεδα, η οποία είχε παραδοθεί πριν τέσσερα χρόνια στη γερμανική εισαγγελία από το Ίδρυμα για τη Διαλεύκανση των Ναζιστικών Εγκλημάτων.

Μέχρι στιγμής, από τη λίστα εκείνη έχει κλείσει μόνο η υπόθεση του Γκρόνινγκ, ενώ σύντομα προγραμματίζονται οι δίκες δεύτερου φύλακα, του (Ερνστ Τ., στο Χάνου), του Χούμπερτ Τσ. (του «τάγματος κααριότητας», στο Νόιμπραντερμπουργκ) και μίας ασυρματίστριας (στο Κίελο).
http://news.in.gr/world/article/?aid=1500057531

Ρενέ Μπουσκιέ:

Πολιτικός διοικητής της Γαλλικής αστυνομίας το 1945 καταδικάστηκε για το ρόλο του στην κατοχή σε 5 χρόνια στέρησης των πολιτικών και επαγγελματικων δικαιωμάτων. Το 1958 αμνηστεύθυθηκε.
Ο όμοιός του Μορίς Παπόν, αστυνομικλος στο Μπορντό επικεφαλής της Υπηρεσίας Εβραικών Υποθέσεων και υπεύθυνος για την αποστολή περίπου 1600 Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης συνλεχισε τη σταδιοδρομία του στον κρατικλο μηχανισμό.

Ο 95χρονος Χούμπερτ Ζάφκε στέκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης (15/9/2016)  για εγκλήματα πολέμου στο στρατόπεδο του Άουσβιτς.
Στέλεχος της Γκεστάπο, κατηγορείται για συμμετοχή στο θάνατο 3.681 ανθρώπων στο Άουσβιτς. Υπηρέτησε το καλοκαίρι του 1944 στην ιατρική μονάδα του στρατοπέδου.
http://news.in.gr/features/article/?aid=1500101457


Ο Oscar Groening (Όσκαρ Γκερινγκ)
καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στο στρατόπεδο των Nαζί στο Άουσβιτς, τον Ιούλιο του 2015 και εξέτισε την ποινή φυλάκισης που του είχε υποβληθεί από το σπίτι του. Το δικαστήριο είχε θεωρήσει τότε ότι επρόκειτο για το τελευταίο δικαστήριο που έγινε που αφορούσε το Ολοκαύτωμα. Τελικά όμως επέβαλε νέα ποινή στο "λογιστή του Άουσβιτς".
"Με βάση τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων, το ανώτερο περιφερειακό δικαστήριο διαπιστώνει ότι ο καταδικασθείς είναι ικανός να εξέτισε την ποινή παρά την προχωρημένη ηλικία του", ανέφερε το δικαστήριο.
Οι δικαστές του όπως είπαν είναι απόλυτα ικανός να μπει στη φυλακή αρκεί να υπάρχει κάποιος γιατρός να τον παρακολουθεί και να παίρνει την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή, γεγονός το επιβεβαίωσε επίσης ένας γιατρός στους δικαστές, αναφέρει δημοσίευμα του AFP.
Ο Γκέρινγκ είχε παραδεχθεί ότι είναι ηθικά ένοχος για τις φρικαλεότητες που συνέβησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου εργαζόταν αλλά ότι είναι στο χέρι του δικαστηρίου αν θα τον καταδικάσουν για εγκληματικές ενέργειες. Ήταν 21 έτους όταν πήγε ως λογιστής στο Άουσβιτς και δουλειά του ήταν να μετρά τα λεφτά που έκλεβαν οι Ναζί από τους Εβραίους και τα έστελνε στους ανωτέρους του στο Βερολίνο.
Παρόλο που ο ίδιος δεν είχε σκοτώσει κάποιον, οι δικαστές των όσων επέζησαν από το Άουσβιτς δήλωσαν ότι στην ουσία βοήθησε πάρα πολύ τους Ναζί να επωφεληθούν οικονομικά. Όσο εκείνος μετρούσε τα κλεμμένα λεφτά 300.000 αιχμάλωτοι θανατώθηκαν στους θαλάμους αερίων…



Ρούντολφ  Ες
Ο Ες πέρασε 41 χρόνια στη φυλακή του Δυτικού Βερολίνου, όπου και καταδικάστηκε για εγκλήματα κατά της ειρήνης.
Ο αρχιναζιστής κρεμάστηκε σε ηλικία 93 ετών το 1987 σε ένα καλοκαιρινό σπίτι που είχαν χτίσει για αυτόν μέσα στη φυλακή.
Το ανατριχιαστικό σημείωμα που έγραψε στο γιο του από τη φυλακή γράφει: “ Κατάφερα μια φορά να φτάσω στην Αγγλία για σένα”
Επειδή ήταν πολύ ανήσυχος σχετικά με το μέλλον της Γερμανίας λόγω των σχεδίων του Χίτλερ να εισβάλει στη Ρωσία, έμαθε να πετάει και αγόρασε ένα αεροπλάνο το Μάιο του 1941. Σημειώνεται ότι ο Ες ήταν το δεξί χέρι του Χίτλερ καθόλη τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ το 1930 και έγινε και αναπληρωτής Φύρερ τον Απρίλιο του 1933. Παρόλα αυτά ...μπήκε στο περιθώριο μετά το ξέσπασμα του Δευτέρου Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Χίτλερ άρχισε να δείχνει περισσότερο ενδιαφέρον στην εξωτερική πολιτική παρά στα εθνικά ζητήματα.
Ο Ες ήταν πολύ ανήσυχος σχετικά με τα σχέδια του Χίτλερ να εισβάλει στη Ρωσία, γιατί φοβόταν ότι η Γερμανία να βρεθεί να αντιμέτωπη με δύο μέτωπα στον πόλεμο.  Ήταν τόσο προβληματισμένος που έμαθε να πετάει, ώστε να μπορεί να πάει στη Βρετανία και να επιδιώξει ειρηνευτική συμφωνία από τη βρετανική κυβέρνηση...

Εικάζεται ότι πέταξε με ένα Messerschmitt Bf 110 στη Σκωτία σε μια προσπάθεια να προσφέρει στη Βρετανία την δυνατότητα να διαπραγματευτεί και να θέσει τέλος στο πόλεμο. Ωστόσο ξέμεινε από καύσιμα και προσγειώθηκε στο Eaglesham, 10 μίλια έξω από την Γλασκώβη. Έτσι εντοπίστηκε από έναν ντόπιο αστυνομικό και οδηγήθηκε στην φυλακή. Παράληλα, ο Χίτλερ ήταν έξαλλος μαζί με αυτή του την προδοσία.
Οι βρετανικές αρχές τον ανέκριναν επί ένα χρόνο προτού τον στείλουν σε ένα φρενοκομείο στο Monmouthshire της Ουαλίας για τρία χρόνια.
Μετά τον πόλεμο το 1945, καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στη δίκη της Νυρεμβέργης.
Κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα κατά της ειρήνης και ότι συνωμότησε μαζί με άλλους Γερμανούς ηγέτες ώστε να γίνουν αυτά τα εγκλήματα. Δεν καταδικάστηκε ωστόσο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. 
Κατά τη διάρκεια της δίκης ανέπτυξε "αμνησία" και έλεγε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί λεπτομέρειες από την περίοδο του πολέμου,
Οι δικαστές έκριναν  ότι δεν έχει χάσει τα λογικά του και τελικά απεδείχθη ότι η αμνησία ήταν ένα είδος αμυντικής τακτικής...
Οι περισσότεροι ναζί που δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ωστόσο, ο Ες αποφασίστηκε ότι έπρεπε να περάσει όλη του τη ζωή στην φυλακή του Σπαντάο στο Δυτικό Βερολίνο.
Στη φυλακή που πέρασε 41 χρόνια, ήταν πλήρως αποκομμένος από την οικογένεια του και συχνά παραπονιόταν για το φαγητό και την κατάσταση της υγείας του.
Μετά το θάνατό του, η φυλακή Σπαντάου κατεδαφίστηκε για να μην μετατραπεί σε ιερό  των νεοναζί
http://www.onalert.gr/stories/pros-pwlisi-oi-teleutaies-fwtografies-tou-es-mazi-me-ena-mistirio-simeiwma-sto-gio-tou/62481?utm_source=newsit.gr&utm_medium=Referral&utm_campaign=top5box

Γιόχαν Ρεμπόγκεν 


Πρώην φύλακας του στρατοπέδου Στούτχοφ (*). Υπηρέτησε εκεί από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι το Σεπτέμβρη του 1944 σε ηλικία μικρότερη των 21 ετών. Δεν απέκρυψε ποτέ ότι υπηρέτησε στο Στούτχοφ, υποστήριζε ότι δεν γνώριζε τι γινόταν στο στρατόπεδο. Δικάστηκε στο δικαστήριο ανηλίκων του Μίνστερ γιατί όταν ήταν φρουρός ήταν ανήλικος.

(*) Το Στούτχοφ ήταν πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης, που άνοιξε το 1939  το Γ΄ Ράιχ εκτός γερμανικών συνόρων, στην κατεχόμενη Πολωνία. Συνολικά 110.000 άνθρωποι στάλθηκαν εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου, τουλάχιστον 65.000 άνθρωποι πέθαναν στους θαλάμους αερίων, από εκτελέσεις, κακομεταχείριση, πείνα και κρύο. Αρχικά το Στούτχοφ χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο κράτησης αιχμαλώτων πολέμου καθώς και πολωνών και νορβηγών αντιφρονούντων. Μετά το 1944 άρχισαν να στέλνονται εκεί , στο πλαίσιο της «τελικής λύσης» εβραίες από την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής.



Μαξιμιλιανός – Μαξ  Μέρτεν: «Δήμιος της Θεσσαλονίκης», «Χασάπης της Θεσσαλονίκης»

Ήταν ανώτατος εισαγγελέας της χιτλερικής Γερμανίας.
Κατά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στη Σερβία και στην Ελλάδα ως ανώτερος δικαστικός σύμβουλος της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης.
Στη Θεσσαλονίκη έφτασε τον Απρίλιο του 1942. Αποστολή του ήταν η εποπτεία δίωξης των εβραίων της Μακεδονίας. Κατηγορήθηκε για τη μεταφορά 45.000 εβραίων στο Άουσβιτς, τυμβωρυχία στο εβραϊκό νεκροταφείο, εκτεταμένη λεηλασία των περιουσιών τους και κλείσιμο των επιχειρήσεών τους.
Συνελήφθη από τους Αμερικανούς το 1946. Η πρόταση των Αμερικανών για παράδοση στην Ελλάδα δεν βρήκε ανταπόκριση (1). Ελεύθερος πλέον προσλήφθηκε στο Υπ. Δικαιοσύνης και ενεπλάκη στην πολιτική με τον μετέπειτα πρόεδρο της Γερμανίας Γκούσταβ Χάινεμαν.
Το 1957, ως γραμματέας του Υπ. Δικαιοσύνης, ήλθε στην Αθήνα για να εξεταστεί ως μάρτυρας υπεράσπισης του εγκληματία πολέμου Αρθούρου Μάισνεν. Ο ανακριτής τον αναγνώρισε και τηλεφώνησε στον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ανδρέα Τούση – Προϊστάμενο του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου. Ο Μέρτεν συλλαμβάνεται στο γραφείο του ανακριτή.(2)
Η δίκη του άρχισε 11/2/1959 στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου. Διήρκεσε 20 ημέρες, καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη για παράνομες φυλακίσεις και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων και Εβραίων, φόνους και θανάτους από ασιτία, καταστροφή του Εβραϊκού Νεκροταφείου και εκτοπίσεις σε γερμανικά στρατόπεδα.
Στις 3/11/1959 η κυβέρνηση της ΕΡΕ με νόμο αποφυλακίζει τους εγκληματίες πολέμου που είχαν καταδικαστεί και κρατούντα στις ελληνικές φυλακές παρά τις έντονες αντιδράσεις της Δημοκρατικής Ένωσης και της ΕΔΑ.
Ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε και απελάθηκε. Συνελήφθη και δικάστηκε στο Βερολίνο αλλά παρέμεινε ελεύθερος με την προϋπόθεση να παρουσιάζεται δύο φορές την εβδομάδα στην αστυνομία. Για την απελευθέρωση του Μέρτεν ήλθε στην Αθήνα ο Βάλτερ Χαλστάιν με τον οποίο ο Μέρτεν διατηρούσε κοινό δικηγορικό γραφείο.
Η απελευθέρωση συνδέθηκε 1) με την αίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή για σύνδεση Ελλάδος – ΕΟΚ και χρειαζόταν η συνηγορία των Γερμανών και 2) με την εκταμίευσης γερμανικού δανείου 200 εκ. μάρκων.
Την εποχή εκείνη εκκρεμούσαν 811 μηνύσεις κατά Γερμανών εγκληματιών πολέμου. Οι φάκελοι διαβιβάστηκαν στη Γερμανία. Καταδικάστηκε μόνο ο σφαγέας του Διστόμου.
Την ίδια εποχή οι Γερμανοί, κεφαλαιούχοι και άλλοι εγκληματίες πολέμου εκβίαζαν για άρνηση επενδύσεων αν συνεχιζόντουσαν οι διώξεις Γερμανών υπηκόων.
Αργότερα ο Καραμανλής δήλωνε για τον Μέρτεν: «τον απολύσαμε γιατί επεκράτησεν η άποψις ότι χάριν των σχέσεων των δύο χωρών έπρεπε να τερματιστεί το παρελθόν». Ο ίδιος το 1958 είχε υποσχεθεί στον πρόεδρο Αντενάουερ  ότι θα ανέστελλε όλες τις διώξεις και θα απελευθέρωνε τον Μέρτεν. Το 1959 κατέθεσε νομοσχέδιο με το οποίο νομοθετούσε την αυτοδίκαιη αναστολή κάθε δίωξης, χωρίς να απαιτείται απόφαση δικαστηρίου, Γερμανών υπηκόων φερόμενων ως εγκληματιών πολέμου καθώς και η εκτέλεση κάθε ποινής η υπόλοιπου αυτής.
Tότε Times έγραψαν: «Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της».
Το 1960 η εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και το περιοδικό
Der Spiegel δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μέρτεν σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός Καραμανλής, ο υπουργός εσωτερικών Δημήτρης Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα, ο υπουργός άμυνας Γιώργος Θέμελης και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ανδρέας Τούσης «ήταν έμμισθοι συνεργάτες των γερμανικών αρχών κατοχής και για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχαν δώσει, σχετικά με την Αντίσταση, πήραν ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των εβραίων».
Ο Καραμανλής μεταξύ άλλων ανέφερε: «η κυβέρνησις ευθύς εξ αρχής ενημέρωσεν την κοινήν γνώμην επί της αθλίας αυτής υποθέσεως. Και δια της προσφυγής των θιγομένων ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης και της ψήφισης ειδικού νόμου επιτρέποντος εις τον εν λόγω εγκληματία πολέμου να προσέλθη εις την Ελλάδα και να επιβεβαιώσει τας κακοηθείας του, εδημιούργησε όλας τα προϋποθέσεις δια την πλήρην διαφώτισιν της κοινής γνώμης…».
Το 1961 ο Μέρτεν αρνήθηκε να καταθέσει στα γερμανικά δικαστήρια δηλώνοντας ότι δεν εμπιστεύεται τη γερμανική δικαιοσύνη. Το Νοέμβρη του 1961 καταδικάστηκε ερήμην σε 4-ετή φυλάκιση και καταβολή 70.000 δρχ για συκοφαντική δυσφήμιση.
Πέθανε 21/9/1971.



Ζακ Βασέρ

Συνεργάτης των ναζιστών, είχε καταφέρει να διεισδύσει σε πολλά αντιστασιακά δίκτυα, συμμετείχε στα βασανιστήρια στην οδό  ντε λα Πρεφεκτίρ που ήταν το περιφερειακό διοικητήριο των Ναζί στη Δ. Γαλλία. Μετά την απελευθέρωση του αποδόθηκαν 430 συλλήψεις, 310 εκτοπίσεις και 230 θάνατοι. Το 1962 εντοπίστηκε και συνελήφθη στη Γενεύη. Η δίκη του ξεκίνησε στο Παρίσι την 20/10/1965. Η επιζήζασα των ναζιστικών στρατοπέδων Νοελά Ρουζέ ήταν μία εκ των 190 μαρτύρων κατηγορίας. Ο γενικός εισαγγελέας ζητεί τη θανατική ποινή. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον καταδικάζει στη λαιμητόμο. Το Φεβρουάριο του 1966 μετατρέπει τη θανατική ποινή καθώς και την ποινή ενός άλλου συνεργάτη των Ναζί του Ζαν Μπαρμπέ, σε ισόβια. Ο Βασέρ δεν μεταμελήθηκε ποτέ. Θα μείνει στη φυλακή μέχρι τον Οκτώβρη του 1983. Η Νοελά  δεν θα σταματήσει ποτέ να προσπαθεί να τον μεταπείσει αλλά και να ζητεί την κατάργηση της ποινής του θανάτου.  

Τζον Ντεμγιανγιούκ, φύλακας του στρατοπέδου του Σομπιμπόρ το 1943, καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση το 2011

Μπρούνο Ντ. φρουρός του στρατοπέδου Στούτχοφ, καταδικάστηκε, το 2020, από το Εφετείο του Αμβούργου για συνέργεια  στο φόνο 5.230 κρατουμένων κατά τι διάρκεια της θητείας του στο συγκεκριμένο στρατόπεδο.  


ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΡΑΙΜΑΝ

Ιδρυτές ήταν ο Αλμπερτ ο πρεσβύτερος και Άλμπερτ ο νεότερος.
Ελέγχουν τις εταιρίες
Calgon, Clearasil, Sagrotan και πολλές συμμετοχικές.
Χρηματοδοτούσαν τον Χίτλερ και πριν γίνει Φύρερ. Ενίσχυσαν το ναζιστικό καθεστώς. Ήταν εκ πεποιθήσεως ναζιστές επιχειρηματίες.
Η εμπορική τους επιτυχία οφείλεται στη συνεργασία τους με το ναζιστικό καθεστώς που εξόντωσε τους εβραίους ανταγωνιστές και στη χρησιμοποίηση καταναγκαστικής εργασίας αποδεχόμενοι και βασανιστήρια αιχμαλώτων πολέμου.
Οι δύο Ράιμαν καταδικάστηκαν το 1947 για ναζιστική δράση από δικαστήριο του Λούντβιγκσχαφεν που ανήκε στη γαλλική ζώνη. Η έφεση εκδικάστηκε στη Χαϊδελβέργη, που ήταν στην αμερικανική ζώνη, του χαρακτήρισε «συνοδοιπόρους» με αποτέλεσμα να κρατήσουν την επιχείρηση.



Η αποναζικοποίηση τελείωσε το 1949 με την τιμωρία μερικών χιλ. από τα 600.000 μέλη του ναζιστικού κόμματος. Αρκετοί δικαιολογήθηκαν ότι βρέθηκαν στο ναζισμό σε «εκτέλεση καθήκοντος».  


(1) Σύμφωνα με Συμφωνία που είχαν υπογράψει οι σύμμαχοι το έτος 1943 για την παράδοση των εγκληματιών πολέμου στις χώρες διάπραξη των εγκλημάτων.

(2) Η Ελλάδα είχε προτείνει να δικαστούν οι υποθέσεις εγκληματιών πολέμου στη Γερμανία και να εξεταστούν από τη γερμανική δικαιοσύνη. Μέχρι το 1952 είχαν σταλεί 250 υποθέσεις και το 1954 ζητήθηκε να σταλούν ακόμη 250 από τις 600 που παρέμειναν στα αρχεία του Υπ. Δικαιοσύνης. Απάντηση δεν δόθηκε ποτέ και η Γερμανία ζήτησε από τις Ελληνικές αρχές να αναβληθούν οι διώξεις των εγκληματιών πολέμου.
πηγή ΤΑ ΝΕΑ 31/1/2019



Labels:

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home