Θυσίες με αδικίες & Δάσκαλε που δίδασκες

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΖΑΝΑΚΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 10 Απριλίου 2010
ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα. Και στην περίπτωση της χώρας μας, ο κανόνας ήταν η αδικία- οι πελατειακές σχέσεις δημιούργησαν ένα πλήθος εξαιρέσεων και ειδικών περιπτώσεων στον δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα τρομακτικές μισθολογικές ανισότητες. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ νίκησε στις εκλογές- εκτός των άλλων- με τη δέσμευση για αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Αλλά στην πρώτη ευκαιρία, καταπάτησε αυτή τη δέσμευση...

Οι περικοπές των επιδομάτων δεν αφορούν πλέον όλους τους δημοσίους υπαλλήλους- εξαιρέθηκαν οι ένστολοι, όπως και οι φύλακες των μουσείων, που προφανώς θεωρήθηκαν εργαζόμενοι με «ειδικό βάρος» την καλοκαιρινή περίοδο. Υπάρχουν επιχειρήματα γι΄ αυτές τις εξαιρέσεις; Προφανώς υπάρχουν- ποιος θα αρνηθεί ότι ο αστυνομικός δουλεύει κάτω από πολύ ιδιαίτερες συνθήκες; Οτι κινδυνεύει στην άσκηση των καθηκόντων του;

Σαφώς, έτσι είναι. Και ο αστυνομικός κινδυνεύει και ο πυροσβέστης κινδυνεύει. Αλλά οι περικοπές των επιδομάτων δεν αποφασίστηκαν από την κυβέρνηση ως «τιμωρία» των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν αποφασίστηκαν για να πάρουν λιγότερα χρήματα εκείνοι που κάνουν δουλειά γραφείου. Οι περικοπές αποφασίστηκαν για να μειωθούν οι δαπάνες του Δημοσίου, ώστε να αντιμετωπιστεί η δημοσιονομική κρίση της χώρας...

Δάσκαλε που δίδασκες

ΚΙ ΑΝ ο αστυνομικός πράγματι κινδυνεύει, τότε τι θα έπρεπε να γίνει με τον δάσκαλο, στον οποίο η ελληνική κοινωνία παραδίδει τα παιδιά της για τα πιο κρίσιμα χρόνια τους, την περίοδο που διαμορφώνεται η προσωπικότητά τους; Τι θα πρέπει να γίνει με τους νοσηλευτές, στους οποίους εμπιστευόμαστε τη ζωή μας;

Η λογική των εξαιρέσεων για «ειδικούς λόγους» απλώς δεν έχει σχέση με την κοινή λογική. Στην πραγματικότητα είναι η αρχή της αδικίας- περιλαμβάνει όλα εκείνα τα επιχειρήματα με τα οποία χτίστηκαν οι ανισότητες στο Δημόσιο.

Και τώρα η κυβέρνηση διακινδυνεύει να πάθει όσα παθαίνουν εκείνοι που κάνουν ρουσφέτια- πάντοτε οι δυσαρεστημένοι είναι πολύ περισσότεροι από εκείνους που ικανοποιούνται.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην κρίση που βιώνουμε είναι να νιώσει ένα κομμάτι των εργαζομένων ότι καλείται να συνεισφέρει περισσότερο από άλλους. Ετσι, χάνει κάθε νόημα η έκκληση του Πρωθυπουργού για συστράτευση όλων- στις θυσίες πρέπει να είμαστε όλοι ίσοι. Δεν γίνεται να υπάρξουν... πιο ίσοι Ελληνες!
ΤΑ ΝΕΑ Σ/Κ 10 – 11/4/2010