ΠΑΓΚΟΣΜΙA ΗΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ

- 29/11/1977: Αποφασίζεται να είναι η Παγκόσμια Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό κυρίως για να προβληθεί το Παλαιστινιακό ζήτημα.

- 29/11/1947: Γίνεται δεκτή, από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η απόφαση 181 που προέβλεπε τη δημιουργία δύο κρατών.

Να συγκληθεί διεθνής (OHE, EE,ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ) διάσκεψη:
- για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις Ισραήλ, Παλαιστίνης, Συρίας, Λιβάνου.
- για λύση του Παλαιστινιακού και για να καθιερωθεί μόνιμος διάλογος ανατολής (Ισλάμ) και δύσης ( Χριστιανισμός) .
Γιατί με το διάλογο και τις διαπραγματεύσεις και όχι με τα όπλα μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη, ανεξάρτητη Παλαιστίνη, ειρηνική συνύπαρξη Ισραήλ και αραβικών – μουσουλμανικών κρατών.

- Σύνορα: αυτά που ήταν πριν το πόλεμο του 1967

- Ιερουσαλήμ: Πρωτεύουσα Ισραήλ και Παλαιστίνης

-Κατεδάφιση των οικισμών στη Δυτική Όχθη.

- Άρση του αποκλεισμού στη Λωρίδα της Γάζας.

- Απελευθέρωση των Παλαιστίνιων κρατουμένων.

- Μέτρα "εποικοδόμησης εμπιστοσύνης”.
Γιατί και από τα δύο μέρη (περισσότεροι στην Παλαιστίνη φυσικά) λείπουν προσφιλή πρόσωπα. Είναι δύσκολο να ξεχαστούν. Ας θυμηθούμε τον ελληνικό εμφύλιο που τόσα χρόνια μετά οι αντιθέσεις παραμένουν.

- Τα πολιτικά ζητήματα λύνονται με πολιτικές λύσεις δηλ. με πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

- Η απουσία ειρήνης ενισχύει το θρησκευτικό φανατισμό.
Ο θρησκευτικός φανατισμός (ραβίνοι, μουλάδες, ιμάμηδες, ιερατείο, φαλαγγίτες κ.άλ.) γεμίζει πόνο τους ανθρώπους, θεωρεί το θάνατο δόξα (γιατί θαυμάζουν τους "μάρτυρες"), απαιτεί αποδείξεις πίστης, επιβάλει απαγορεύσεις, εμποδίζει τον πολιτικό εκσυγχρονισμό ( σύγχρονα συντάγματα, προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων) και αντιστρατεύεται τη δημοκρατία και την επιστήμη.

- Στρατηγική για ένα παγκόσμιο πολιτισμό
με κατανόηση του πολιτισμού του «άλλου», χωρίς διάθεση επιβολής του ισχυρότερου, απαλλαγμένου από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με σεβασμό της εθνικής ταυτότητας και με σκοπό την πολιτιστική προσέγγιση, την αρμονική συνύπαρξη και τη συνεργασία των λαών.