Πάλαι ποτέ Λαϊκή Ενότητα, η ουρά του Τσίρκου

Απολαύσανε 5,5 μήνες εξουσίας, τιμές, δόξα και χρήμα, όσα τους αναλογούσαν φυσικά.

Έμειναν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής  και εξαερωθήκαν ύστερα από αλλεπάλληλες εκλογικές αποδοκιμασίες.

Ποτέ δεν έκαναν αυτοκριτική. Το κάνει ο γράφων με όση δύναμη ευγένειας τον διακρίνει χωρίς να χρησιμοποιεί τους όρους «πολιτικά σκουπίδια», «εξουσιομανείς», «γιουρούσι για την εξουσία».

Αποχώρησαν λοιπόν γιατί:

1) κατάλαβαν ότι στις εκλογικές λίστες θα  ήταν σε μη εκλόγιμη θέση και ότι αυτό συνεπάγεται για τα προνόμια που κατείχαν.

2) εκτιμήσαν λάθος την εκλογική τραγωδία που ακολούθησε και υπεστήκανε και που επιλέξαν με την ελπίδα επανάκτησης των βουλευτικών προνομίων,

3) θέλαν χωρίς να το έχουν ακόμη καταφέρει να αποστασιοποιηθούν από τις ευθύνες τους:

α) για τη συμφωνία της 25 Φλεβάρη που οδήγησε στο τρίτο και χειρότερο μνημόνιο για κοινοβουλευτική χώρα, στη στέρηση ρευστότητας, η Χώρα δεν εισέπραξε ποσά που έπρεπε να χορηγηθούν από τον Αύγουστο του 2014 και είχαν συμφωνηθεί και που οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών και δυστυχείς ηλικιωμένους να περιμένουν με τις ώρες για ανάληψη 50 ευρώ,

β) γιατί υπήρξαν προσκυνητές μιας κυβέρνησης που υποδυόταν την αριστερά, λέρωσε και αμαύρωσε την ιστορία της, σφετεριζόμενη τους αγώνες και τις θυσίες της.